Allah, Który jest Stwórcą wszystkiego i Ojcem każdego stworzenia, stworzył Adama(PZN) własną ręką. Zebrał trochę gliny z każdej części ziemi i z tej gliny ulepił ciało pierwszego człowieka. Później nauczył go imion wszystkich zwierząt, roślin, kwiatów i rozkazał aniołom (i dżinnom), żeby oddali Adamowi(PZN) pokłon, tzn. padli przed nim na twarz – trzeba rozumieć ten pokłon w sensie sudżud! Aniołowie pokłonili się – z wyjątkiem Iblisa (który był dżinnem – jeden werset w Qur’anie mówi o tym wprost, inne mówią, że Iblis powiedział do Allaha – Ty stworzyłeś mnie z ognia, a jego, tzn. Adama(PZN), z gliny).

Później Allah stworzył dla Adama(PZN) małżonkę (Ewę) z jego własnego ciała. Oboje zamieszkali w Ogrodzie i mogli bez przeszkód jeść owoce ze wszystkich drzew Ogrodu poza jednym, które było dla nich zakazane. Niestety szatan krążył dookoła nich i powtarzał im, że jeśli zjedzą owoc z tego drzewa, staną się nieśmiertelni – aż oboje zjedli owoc z zakazanego drzewa (według Islamu najpierw Adam(PZN), później Ewa – to nie Ewa namówiła do tego Adama, jak mówią żydzi i chrześcijanie, tylko i jego, i ją namówił do tego szatan). Wtedy oboje musieli zejść z Raju na ziemię, ale Allah dał im wszystko, czego potrzebowali do życia na ziemi – na przykład narzędzia do uprawiania roli i zbierania plonów. W zamian nakazał im jedynie, aby czcili tylko Jego i nikogo innego – ich potomstwo też miało czcić tylko Allaha i nie oddawać czci nikomu poza Nim.

Skoro Adam u i Ewa musieli „zejść” z Ogrodu na ziemię, to znaczy, że Raj pierwszych ludzi nie był na ziemi. Z kolei jeśli nie na ziemi, to prawdopodobnie gdzieś w niebie, ale tylko Allah wie, gdzie dokładnie.

Wygnania z Ogrodu według Islamu nie należy traktować jako jakiejś strasznej kary dla ludzi za złamanie zakazu Allaha. Już przed stworzeniem pierwszego człowieka Allah powiedział aniołom, że ustanowi na ziemi namiestnika (w oryginale arabskim Qur’anu występuje słowo „kalif”), co dowodzi, że wiedział, że człowiek złamie Jego zakaz, wiedział, że człowiek będzie musiał żyć na ziemi, a nie w Ogrodzie, a mimo to nauczył go wiedzy o wszelkim stworzeniu i postawił go ponad aniołami. Allah wiedział, że człowiek będzie odchodził od Drogi Prostej, będzie zabijał, będzie robił inne złe rzeczy. Z tego możemy wyciągnąć naukę, że kiedy grzeszymy, możemy mieć nadzieję na Miłosierdzie Allaha, jeśli tylko opamiętamy się i będziemy w Niego wierzyć. Człowiek może niekiedy grzeszyć, ale ważne, żeby wielbił Allaha, choćby nawet miał wrócić na Drogę Prostą dopiero tuż przed śmiercią.

Ta historia pokazuje nam także, że nie może być tak, jak mówią inne religie, żeby grzech Adama(PZN) był grzechem nas wszystkich. Jeśli Allah wybaczył pierwszym ludziom, to dlaczego miałby obarczać nas odpowiedzialnością za ich grzech? Co ciekawe, jest zresztą hadis, według którego Adam(PZN) prosił Allaha o wybaczenie imieniem Muhammada(PZN), bo kiedy modlił się, chmury ułożyły się tak, że przeczytał napis la ilaha Illa’llah, Muhammadan Rasulu’llah.

Poza tym historia stworzenia Adama(PZN) pokazuje nam, że aniołowie są blisko Allaha, wielbią Go, wykonują Jego Wolę, ale są Jego sługami tak samo, jak my wszyscy. Aniołowie nie mieli żadnej wiedzy o imionach tego, co stworzył Allah (Który powiedział do nich, że człowiek wie to, czego oni nie wiedzą) i nie mają żadnej wiedzy ani mocy poza tą, którą dostali od Allaha. Aniołowie nie jedzą, nie piją, nie śpią, tylko wielbią Allaha. Człowiek musi jeść, spać, pić, ale też wielbi Allaha – i to było dla aniołów zaskoczeniem. Nas (poza tym, że opowiada o stworzeniu pierwszego człowieka i pierwszego Proroka) ta historia uczy o Miłosierdziu Allaha, posłuszeństwie wobec Niego i Drodze Prostej. Chociaż Adam(PZN) zgrzeszył, to Allah przebaczył mu jego grzech i już do końca życia prowadził go Drogą Prostą. Historia Adama(PZN) pokazuje nam też Wszechwiedzę Allaha. Ale najważniejsza nauka z historii Adama(PZN) jest taka, że każdy człowiek powinien czcić Allaha i nie dodawać Mu współtowarzyszy, a wtedy może mieć nadzieję na Jego Miłosierdzie i Przebaczenie.

Autor: Abd ul-Karim