Powiedz: „Kto daje wam zaopatrzenie z nieba i z ziemi? Kto włada słuchem i spojrzeniem? Kto wyprowadza żywe z martwego? I kto wyprowadza martwe z żywego? I kto zarządza wszelką sprawą?” Oni powiedzą: „Bóg!” Powiedz im więc: „Czyż nie będziecie bogobojni?!” [Koran, 10:31]

I jeśli ich zapytasz: „Kto stworzył niebiosa i ziemię?”, oni na pewno powiedzą: „Bóg!” Powiedz: „Czy zastanowiliście się? Jeśli Bóg chce dla mnie jakiejś szkody, to czy ci, których wzywacie poza Nim, potrafią oddalić tę szkodę? Albo jeśli On zechce mnie obdarzyć miłosierdziem, to czy oni potrafią powstrzymać Jego miłosierdzie?” Powiedz: „Wystarczy mi Bóg! Jemu ufają wszyscy ufający!” [Koran, 39:38]

I jeśli ich zapytasz: „Kto was stworzył?”, oni z pewnością powiedzą: „Bóg”. Jakże oni są oszukani! [Koran, 43:87]

Powiedz: „Do kogo należy ziemia i wszyscy, którzy się na niej znajdują, jeśli wiecie?”
Oni powiedzą: „Do Boga!” Powiedz: „Czy wy się nie opamiętacie?”
Powiedz: „Kto jest Panem siedmiu niebios i Panem wyniosłego Tronu?”
Oni powiedzą: „Bóg!” Powiedz: „Czyż nie staniecie się bogobojni?”
Powiedz: „Kto ma w swoim ręku władzę królewską nad każdą rzeczą? I kto roztacza opiekę, a opieki nie potrzebuje – jeśli wiecie?”
Oni powiedzą: „To jest Bóg!”[Koran, 23:84:89]

Ibn Kasir (RA) powiedział:
Allah, Jedyny w Swojej Mocy, Władzy i Panowaniu wyjaśnił, że prowadzi do drogi prostej tego, który zrozumiał, że nie ma Boga poza Nim oraz że tylko On powinien być czczony. Nakazał On Swojemu Wysłannikowi Muhammadowi (SAAWS), by powiedział bałwochwalcom, którzy czcili innych poza Nim, że mimo iż wierzą, że Allah jest Jedynym Panem wszystkiego, to muszą zaakceptować, że Allah nie ma współtowarzyszy (zarówno w Panowaniu, jak i czci). Niestety bałwochwalcy wciąż dodają Allahowi współtowarzyszy w czci, mimo iż wiedzą, że to, czemu oddają cześć, nie jest w stanie niczego stworzyć, nie posiada niczego i nie ma władzy nad niczym. Wierzą jednak, że te obiekty kultu mogą ich zbliżyć do Allaha (co również jest szirk). [Ibn Kasir, Tafsir…]

Powyżej przedstawione wersety z Koranu mówią o niewiernych, których niewiara nie polega na negowaniu istnienia Allaha, ale na nieoddawaniu Mu czci, bądź łączeniu czci oddawanej Allahowi z tą oddawaną Jego stworzeniom. Większość arabskich bałwochwalców z czasów ignorancji [Ar. dżahilija – słowo oznaczające zwyczaje i praktyki Arabów przed nadejściem Islamu lub ogólnie okres przed początkiem misji proroczej Muhammada (SAAWS). (Przyp. red.)] wierzyła w Boga, Stwórcę i Władcę świata, jednak zamiast oddawać Mu należytą cześć, czcili Jego stworzenia. Praktykowali oni takie akty czci, jak pielgrzymka, jałmużna czy ubój w imię Allaha, wierzyli w życie przyszłe i przeznaczenie (dowody na to wszystko można znaleźć w przedIslamskiej poezji arabskiej). To jednak nie było wystarczające, by mogli zostać uznani za monoteistów, gdyż oddawali cześć fałszywym bożkom.

I większość z nich nie wierzy w Boga, i tylko dodają Mu współtowarzyszy. [Koran, 12:106]

Mudżahid (RA) powiedział:
Wierzyli oni, że Allah ich stworzył, zarządza nimi i zabiera ich życie, jednak nie powstrzymało ich to przed dodawaniem Allahowi współtowarzyszy w czci. [At-Tabari, Dżami al-Bajan fi Tawil al-Koran]

Misją Proroków (AS) nie było przekonanie ludzi do istnienia Stwórcy, gdyż to było dla nich oczywiste. Zadanie Proroków (AS) polegało na uświadomieniu ludziom, że wszelka chwała i cześć należy się wyłącznie Allahowi.

Posłaliśmy do każdego narodu Posłańca: „Czcijcie Boga i unikajcie bałwochwalstwa!” Wśród nich byli tacy, których Bóg poprowadził drogą prostą; i byli tacy, którzy słusznie popadli w obłęd. Wędrujcie po ziemi i popatrzcie, jaki był ostateczny koniec tych, którzy zadawali kłam! [Koran, 16:36]

Problem nie leży więc w samym uznaniu istnienia Allaha. Wielu spośród politeistów wierzy w Boga, Stwórcę świata, nie jest to jednak wystarczające. Ich zbłądzenie polega na oddawaniu czci stworzeniom Allaha takim jak inni ludzie (poprzez oddawanie im czci bezpośrednio lub też uznawanie ich za pośredników między ludźmi a Bogiem), siły natury czy ciała niebieskie. Wszystko to równoznaczne jest z próbą zrównania stworzenia ze Stwórcą, co jest oczywistym bluźnierstwem i aktem niewiary.

Ibn Tajmijja (RA) powiedział:
Ta kategoria tauhid wyznacza różnicę między monoteistami i politeistami. Ci, którzy jej nie uznają, są politeistami. Od niej zależy, czy otrzymamy karę w tym i w przyszłym życiu. [Ibn Tajmijja, Risalat al-Hasana wa as-Sajjiha]

Oto zesłaliśmy tobie Księgę z prawdą. Czcij więc Boga, szczerze wyznając Jego religię! [Koran, 39:2]

Powiedz: „Zaprawdę, otrzymałem rozkaz, abym oddawał Bogu cześć, szczerze wyznając Jego religię”. [Koran, 39:11]

„Dlaczego nie miałbym czcić Tego, który mnie stworzył i do którego zostaniecie sprowadzeni?
Czyż mam brać sobie bogów poza Nim? Jeśli Miłosierny zechce dotknąć mnie jakimś złem, to nic mi nie pomoże ich wstawiennictwo i oni mnie nie zbawią.
Z pewnością byłbym wtedy w jawnym zabłądzeniu”. [Koran, 36:22-24]

O ludzie! Czcijcie waszego Pana, który was stworzył, jak i tych, którzy byli przed wami! – być może, wy będziecie bogobojni!
On jest Tym, Który uczynił dla was ziemię posłaniem, niebo – budowlą. On spuścił z nieba wodę, sprawił, że dzięki niej wyrosły owoce jako zaopatrzenie dla was. Nie dawajcie więc Bogu równych, skoro wy wiecie. [Koran, 2:21-22]

Posłaliśmy do każdego narodu Posłańca: „Czcijcie Boga i unikajcie bałwochwalstwa!” Wśród nich byli tacy, których Bóg poprowadził drogą prostą; i byli tacy, którzy słusznie popadli w obłęd. Wędrujcie po ziemi i popatrzcie, jaki był ostateczny koniec tych, którzy zadawali kłam! [Koran, 16:36]

My nie wysłaliśmy przed tobą żadnego Posłańca, któremu nie dalibyśmy objawienia: „Nie ma boga, jak tylko Ja! Przeto czcijcie Mnie!” [Koran, 21:25]

Tauhid al-Uluhijja jest wiarą w to, że wszelkie akty czci i kultu należą tylko do Allaha. Wszelkiego rodzaju suplikacje i modlitwy kierowane są więc tylko do Allaha i tylko po to, by Go zadowolić. Do Niego powinniśmy zwracać się z naszymi obawami i nadziejami. Nie wolno nam modlić się do nikogo innego, nikogo innego nie możemy również czcić w jakikolwiek inny sposób. Chylimy nasze głowy jedynie przed Panem i Stwórcą wszechświata, przed Tym, Który dał nam życie i Który w każdej chwili może je nam odebrać, przed Tym, Który osądzi nas po naszej śmierci.

Oto powiedział Abraham do swojego ojca i do swojego ludu: „Zaprawdę, jestem niewinny tego, co wy czcicie,
oprócz czci Tego, Który mnie stworzył, ponieważ On prowadzi mnie drogą prostą”. [43:26-27]

„I nie umieszczajcie razem z Bogiem żadnego innego boga! Zaprawdę, ja jestem dla was od Niego jawnie ostrzegającym”! [Koran, 51:51]
Nie umieszczaj razem z Bogiem żadnego innego boga, abyś nie został poniżonym i opuszczonym! [Koran, 17:22]

Do Niego należy wezwanie prawdziwe. A ci, których ludzie wzywają poza Nim, nie dadzą im żadnej odpowiedzi. [Koran, 13:14]

Oni czczą, poza Bogiem, to, co im nie szkodzi i nie przynosi korzyści. Oni mówią: „To nasi orędownicy u Boga”. Powiedz: „Czyż wy potraficie powiadomić Boga o czymś, czego On nie zna w niebiosach i czego On nie zna na ziemi? Niech Jemu będzie chwała, On jest wyniosły ponad to, co Jemu dodają jako współtowarzyszy!” [Koran, 10:18]

Powiedz: „Wzywajcie tych, których wy uznajecie poza Nim! Oni nie są w stanie usunąć od was zła ani nawet go opóźnić”. Ci, których oni wzywają, sami poszukują sposobu największego przybliżenia się do ich Pana, mają oni nadzieję na Jego Miłosierdzie i obawiają się Jego kary. Zaprawdę, kary twego Pana należy się strzec! [Koran, 17:56]

Powiedział wasz Pan: „Wzywajcie Mnie, a ja was wysłucham! Zaprawdę, ci, którzy są zbyt dumni, by oddawać Mi cześć – wejdą do Gehenny, poniżeni!”
Bóg jest Tym, Który uczynił dla was noc, abyście wówczas odpoczywali, i dzień, pozwalający widzieć. Zaprawdę, Bóg jest Władcą Łaski dla ludzi, lecz większość ludzi nie dziękuje.
To jest Bóg – wasz Pan, Stwórca każdej rzeczy! Nie ma boga, jak tylko On! Jakże jesteście oszukani!
W ten sposób oszukani są ci, którzy odrzucają znaki Boga.
Bóg jest Tym, Który przygotował dla was ziemię jako stałe miejsce pobytu, a niebo jako budowlę. On ukształtował was harmonijnie, dał wam piękną postać i zaopatrzył was w dobre rzeczy. To jest Bóg – wasz Pan! Niech będzie błogosławiony Bóg – Pan Światów!
On – Żyjący! Nie ma boga, jak tylko On! Witajcie Go więc, wyznając szczerze Jego religię: Chwała Bogu, Panu Światów! [Koran, 40:61-65]

Relacjonował Muaz bin Dżabal (RAA):
Siedziałem z Prorokiem (SAAWS) na ośle. Między Prorokiem (SAAWS) a mną nie znajdowało się nic prócz końca jego siodła. Prorok (SAAWS) powiedział do mnie: „O Muaz bin Dżabal!”. Odpowiedziałem: „Jestem do twych usług, Wysłanniku Allaha”. Prorok (SAAWS) jechał dalej, a chwilę później powiedział: „O Muaz bin Dżabal!”. Odpowiedziałem: „Jestem do twych usług, Wysłanniku Allaha”. Prorok (SAAWS) powiedział: „Czy wiesz, jakie prawo ma Allah wobec Swoich sług?” Powiedziałem: „Allah i Jego Wysłannik wiedzą lepiej”. Prorok (SAAWS) powiedział: „Prawem Allaha wobec Jego sług jest, aby Go czcili nie dodając Mu współtowarzyszy”. Prorok (SAAWS) jechał dalej przez jakiś czas, a następnie powiedział: „O Muaz bin Dżabal!”. Odpowiedziałem: „Jestem do twych usług, Wysłanniku Allaha”. Prorok (SAAWS) powiedział: „Czy wiesz, jakie prawo mają słudzy u Allaha, jeśli będą czcić jedynie Jego?” Odpowiedziałem: „Allah i Jego Wysłannik wiedzą lepiej”. Prorok (SAAWS) powiedział: „Prawem sług u Allaha jest to, że nie ukarze On tego, który nie dodaje Mu współtowarzyszy”. Powiedziałem: „Czy mam przekazać ludziom dobre wieści?” Prorok (SAAWS) powiedział: „Nie, ponieważ zdadzą się na tę obietnicę i przestaną czynić dobro”. [Al-Buchari i Muslim]

Relacjonował Ibn Abbas (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: „Jeśli pytasz, to pytaj Allaha, a gdy prosisz o pomoc, to proś Allaha”. [At-Tirmizi]

Pełne znaczenie aktów czci

Wiemy już, że wszelkie akty czci powinny być kierowane tylko do Allaha. Jeśli modlimy się, to modlimy się tylko do Allaha; jeśli pościmy, to pościmy tylko dla Allaha; jeśli dajemy jałmużnę, to dajemy ją tylko po to, by zadowolić naszego Stwórcę; jeśli przestrzegamy jakichkolwiek innych zasad Islamu, boskich nakazów i zakazów, to przestrzegamy ich tylko dla Allaha.

I stworzyłem dżinny i ludzi tylko po to, żeby Mnie czcili.
I nie chcę od nich żadnego zaopatrzenia, i nie chcę, aby Mnie żywili.
Zaprawdę, Bóg jest Dawcą Zaopatrzenia, Posiadającym Siłę, Niewzruszonym! [Koran, 51:56-58]

Ibn Kasir (RA) powiedział:
Zaprawdę, Najwyższy stworzył świat tylko po to, by oddawał Mu on cześć, nie przypisując Mu towarzyszy. Każdy, kto okazuje Mu całkowite posłuszeństwo, otrzyma należną nagrodę, natomiast każdy, kto nie okazuje Mu posłuszeństwa, otrzyma należną karę. Allah powiedział nam, że nie jest zależny od swojego stworzenia ani też nie potrzebuje go. Wręcz przeciwnie, to ono potrzebuje Jego, w każdym stanie i w każdej sytuacji, gdyż On jest Tym, Który je stworzył, Który zapewnia mu opiekę. [Ibn Kasir, Tafsir…]

Powiedz: „Zaprawdę, moja modlitwa, moje praktyki religijne, moje życie i moja śmierć należą do Boga, Pana Światów! On nie ma żadnego współtowarzysza. To mi zostało nakazane i jestem pierwszym z tych, którzy się poddali całkowicie”. [Koran, 6:162-163]

Przedstawione powyżej wersety definitywnie pokazują, że prawdziwy muzułmanin kieruje się w swoim życiu całkowitym posłuszeństwem wobec Allaha. Zostaliśmy stworzeni tylko w jednym celu, w celu oddawania czci naszemu Stwórcy. Nie jesteśmy w stanie należycie odpłacić za wielki dar, jakim jest życie, możemy jednak okazać naszą wdzięczność, szczerze oddając cześć Allahowi.

A kiedy My damy mu zakosztować miłosierdzia pochodzącego od Nas, po nieszczęściu, jakie go dotknęło, on z pewnością powie: „To mi się należy i nie sądzę, że nadejdzie Godzina. A jeśli zostanę sprowadzony do mego Pana, to, zaprawdę, otrzymam najpiękniejszą nagrodę!” My wtedy zapewne obwieścimy tym, którzy nie uwierzyli, to, co uczynili, i damy im bez wątpienia zakosztować surowej kary! [Koran, 60:50]

On powiedział: „To, co mi zostało dane, zawdzięczam wiedzy, którą posiadam”. Czyż nie wiedział, iż Bóg wytracił przed nim całe pokolenia takich, którzy byli mocniejsi siłą od niego i którzy więcej zgromadzili? [Koran, 28:78]

Islam reguluje każdą sferę naszego życia – z tego powodu powinno ono opierać się na ibadat, na aktach czci. Czym więc one są? Arabskie słowo ibadat związane jest etymologicznie ze słowem abd (sługa). Allah jest naszym Stwórcą i Panem, a my jesteśmy jedynie Jego sługami. Termin ibadat obejmuje wszystkie dobre uczynki robione ze względu na posłuszeństwo wobec Allaha. Aktami czci są czynności fizyczne, słowa, stany emocjonalne. Strach, nadzieja, zaufanie i miłość są aktami czci pochodzącymi z serca. Wychwalanie i wspominanie Allaha są czynami języka. Natomiast rytuały takie jak modlitwa, post, pielgrzymka, jałmużna czy dawa [Głoszenie Islamu i zapraszanie innych do tej religii. (Przyp. red.).] są czynnościami fizycznymi.

Muhammad bin Abd al-Wahhab (RA) powiedział:
Akty czci, które zostały nakazane przez Allaha należą do Islamu, wiary i ihsan. Są to suplikacje, strach, nadzieja, zaufanie, tęsknota, lęk, pokora, obawa, skrucha, szukanie pomocy, szukanie ochrony, prośby o wsparcie, ubój, przysięgi, jak również inne akty czci. Wszystkie one należą tylko do Allaha. [Muhammad bin Abdulwahab, Usul as-Salasa]

Islam jest kompletną drogą życia i możemy w nim znaleźć odpowiedzi na każde pytanie dotyczącego tego, jak mamy postępować. Wiemy już, że zostaliśmy stworzeni tylko po to by oddawać cześć naszemu Stwórcy. Pozostaje pytanie, w jaki sposób możemy to robić?

Czcijcie Boga i nie dodawajcie Mu współtowarzyszy! Okazujcie dobroć rodzicom i bliskim krewnym, i sierotom, i biednym, sąsiadowi bliskiemu i sąsiadowi, który jest wam obcy, i towarzyszowi będącemu u boku, i podróżnemu, i tym, którym zawładnęły wasze prawice. Zaprawdę, Bóg nie kocha tych, którzy są zuchwali i pełni pychy! [Koran, 4:36]

„Pozwólcie! Ja wam wyrecytuję to, czego zakazał wam wasz Pan: Nie dodawajcie Jemu niczego za współtowarzyszy; bądźcie dobrzy względem swoich rodziców; nie zabijajcie swoich dzieci z biedy – My damy zaopatrzenie i wam, i im – i nie przybliżajcie się do czynów szpetnych, ani do jawnych spośród nich, ani do ukrytych; nie zabijajcie nikogo – tego zakazał Bóg – inaczej jak zgodnie z prawem. Oto co wam nakazał Bóg! Być może, będziecie rozumni!
I zbliżajcie się do majątku sieroty jedynie z tym, co jest lepsze, dopóki nie osiągnie wieku dojrzałego. I dawajcie pełną miarę i wagę, według słuszności. My nie nakładamy niczego na żadną duszę, jak tylko według jej możliwości. A kiedy mówicie, to bądźcie sprawiedliwi, nawet jeśliby to był krewny. I wypełniajcie przymierze Boga! Oto, co On wam nakazał! Być może, wy się zastanowicie!”
To jest Moja droga prosta! Postępujcie więc po niej i nie chodźcie po innych drogach, aby one nie oddzieliły was od Jego drogi! Oto, co nakazał wam Bóg! Być może, będziecie bogobojni! [Koran, 6:151-153]

W powyższych wersetach widzimy, że gdy Allah mówi nam, byśmy oddawali Mu cześć i nie dodawali Mu w tej czci żadnych współtowarzyszy, łączy ten rozkaz z zachętą do dobroczynności, niesienia pomocy potrzebującym oraz z nakazem przestrzegania praw innych ludzi.

Relacjonował Abu Hurajra (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: Człowiek każdego dnia powinien dać sadaqa (ar. jałmużna, pomoc drugiemu człowiekowi) za każdy organ swojego ciała. Być sprawiedliwym między dwojgiem skłóconych ludzi to sadaqa. Pomagać drugiemu człowiekowi wsiąść na zwierzę lub pomagać mu w niesieniu jego bagaży to sadaqa. Dobre słowo to sadaqa, każdy krok do modlitwy to sadaqa i usuwanie przeszkód z drogi to sadaqa. [Al-Buchari i Muslim]

Z powyższego hadisu jasno wynika, że jeśli jesteśmy dobrzy dla innych, pomagamy biednym, karmimy głodnych, pomagamy słabym i chorym, to jest to ibadat, jeśli nasza intencja jest prawidłowa [Tzn. jeśli czynimy to wszystko z intencją zadowolenia Allaha. (Przyp. red.).].
Nawet nasza praca może być ibadat, jeśli oczywiście jest zgodna z zasadami Islamu. Warunkiem jest szczerość naszej intencji. Zarobione pieniądze powinniśmy przeznaczać na utrzymanie siebie i rodziny, wsparcie naszej religii, budowę meczetów oraz pomoc biednym i potrzebującym.

Relacjonował Sauban (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: „Najlepszy dinar to dinar wydany na swoją rodzinę, dinar wydany na swoje zwierzę na drodze Allaha i dinar wydany na swoich towarzyszy na drodze Allaha”.
Abu Kilaba (jeden z przekazujących) powiedział:
Jaka osoba ma większą nagrodę od tego, kto przeznacza pieniądze na młodych członków swojej rodziny? Allah wynagrodzi mu to i uczyni ich bogatymi. [Muslim]

Relacjonował Abu Hurajra (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: „Daj dinara dla sprawy Allaha, dinara na uwolnienie niewolnika lub jako jałmużnę dla potrzebującego i dinara na swoją rodzinę. Największą nagrodę otrzymasz za dinara wydanego na swoją rodzinę. [Muslim]

Relacjonował Sad bin Malik (RAA):
Prorok (SAAWS) odwiedził mnie w roku pożegnalnej pielgrzymki ze względu na chorobę, o której sądziłem, że jest śmiertelna. Powiedziałem: „Wysłanniku Allaha, jak widzisz, jestem bardzo chory, a mam majątek i nie mam spadkobierców, poza córką. Czy mam oddać dwie trzecie mego majątku na jałmużnę?” Prorok (SAAWS) powiedział: „Nie”. Zapytałem: „Czy mam dać połowę?” Prorok (SAAWS) powiedział: „Nie”. Po chwili rzekł: „Jedną trzecią, Sadzie, ale i jedna trzecia to za dużo. Lepiej, abyś zostawił twoich spadkobierców bogatymi, niż biednymi i żebrzącymi. Allah wynagrodzi cię za to, co wydajesz w intencji zadowolenia Go, nawet jeśli jest to garść pożywienia, które wkładasz do ust żony”. Powiedziałem: „Wysłanniku Allaha! Czy przeżyję moich towarzyszy?” Prorok (SAAWS) powiedział: „Jeśli miałbyś zostać w tyle, zostaniesz wyniesiony i wywyższony za każdy uczynek, który spełnisz, mając na celu zadowolenie Allaha. Mam nadzieję, że będziesz żył długo i przyniesiesz korzyść jednym ludziom, a innym zaszkodzisz. O Allahu! Proszę, dopełnij emigracji moich towarzyszy i nie rozkazuj im zawracać”.
Sad umarł w Mekce, a Wysłannik Allaha (SAAWS) opłakiwał jego śmierć [Al-Buchari i Muslim. W słowach Proroka (SAAWS) nie chodzi o dopełnienie emigracji w sensie dosłownym (pożegnalna pielgrzymka odbyła się w dziesiątym roku Hidżry), lecz o dopełnienie nagrody za nią. Do tego też odnosi się prośba Wysłannika Allaha (SAAWS), by Allah nie umniejszał nagrody emigrantów po tym, jak mogli powrócić do Mekki. (Przyp. red.).].

Podsumowując: wszystkie dobre uczynki (obowiązkowe czy zalecane) mogą być ibadat, jeśli nasza intencja jest prawidłowa.

Ibn Tajmijja (RA) powiedział:
Ibadat to posłuszeństwo względem Allaha, które okazujemy, czyniąc to, co nakazał poprzez Swych Wysłanników (AS).

Powiedział także:
Ibadat jest pojęciem wszechstronnym, obejmującym wszystko to, co Allah kocha i z czego jest zadowolony – może być to mowa i mogą być to uczynki, i nie ma znaczenia, czy są one jawne czy skryte. [Ibn Tajmijja, Madżmu al-Fatawa]

Al-Kurtubi (RA) powiedział:
Rdzeniem ibadat jest pokora i posłuszeństwo. Wszelkiego rodzaju obowiązki, które zostały ludziom nakazane, nazywają się ibadat, ponieważ wymagane jest, aby wykonywać je z pokorą i posłuszeństwem względem Boga – Najwyższego. [Al-Kurtubi, Al-Dżami li Ahkam al-Koran]

Miłość do Allaha (Hubb Allah)

A jeślibyście chcieli zliczyć dobrodziejstwa Boga, to zliczyć ich nie zdołacie. Zaprawdę, Bóg jest Przebaczający, Litościwy![Koran, 16:18]

Jakiekolwiek macie dobrodziejstwa, one pochodzą od Boga. A kiedy dotknie was nieszczęście, to wy do Niego kierujecie wasze błagania. [Koran, 16:53]

Bóg wyprowadził was z łona waszych matek. Wy nie widzieliście niczego. On dał wam słuch, wzrok i serca. Być może, będziecie wdzięczni![Koran, 16:78]

Allah dał nam wszystko, co mamy. Nasze ciała i wszystkie rzeczy, które nas otaczają, nie są niczym innym, jak darem od Allaha. Gdy dokładnie przyjrzymy się światu, zobaczymy, jak idealnie został stworzony. Spokojnie możemy powiedzieć, że otrzymaliśmy od Boga wszystko, czego możemy potrzebować. Czyż nie powinniśmy być wdzięczni? Czyż nie powinniśmy kochać Tego, Który podarował nam to wszystko?
Miłość do Allaha jest esencją Islamu, esencją tauhid i powinna być silniejsza od każdej innej miłości. Miłość do kogokolwiek lub czegokolwiek większa od miłości do Allaha jest równoznaczna z politeizmem. Gdy nasza miłość będzie czysta, gdy będziemy kochać Allaha bardziej niż cokolwiek innego, nasza wiara również będzie czysta i mocna, co zaowocuje naszym posłuszeństwem wobec Boskich nakazów i zakazów.

A wśród ludzi są tacy, którzy sobie biorą, poza Bogiem, Jemu równych, miłując ich, jak się miłuje Boga. Ale ci, którzy wierzą; są gorliwsi w miłości do Boga. O, gdyby ci, którzy czynią niesprawiedliwość, mogli wiedzieć, kiedy zobaczą karę, że moc należy w całości do Boga i że Bóg jest straszny w karaniu! [Koran, 2:165]

W tym wersecie znajdujemy opis wierzących jako tych, którzy miłują Allaha ponad wszystko inne. Werset ten informuje nas również o losie politeistów w życiu przyszłym, o karze, jaka ich spotka. Allah pokazał nam ich zbłądzenie, które polegało na stawianiu stworzeń na równi z ich Stwórcą lub co gorsza, wyżej od Niego. Widzimy teraz, że sama miłość do Allaha nie wystarczy, dopóki nie będzie szczera i nie będzie silniejsza od każdej innej miłości.

Powiedz: „Jeśli wasi ojcowie, wasi synowie i wasi bracia, wasze żony i wasz ród, i wasze majątki, które zdobyliście, i handel, o którego zastój się obawiacie, i mieszkania, które wam się podobają, są wam milsze aniżeli Bóg i Jego Posłaniec oraz zmaganie się na Jego drodze – to oczekujcie, aż przyjdzie Bóg ze Swoim rozkazem”. Bóg nie prowadzi drogą prostą ludzi szerzących zepsucie. [Koran, 9:24]

Z tego wersetu dowiadujemy się, że miłość do Allaha i do Proroka Muhammada (SAAWS), a także do tego, co nakazał nam Allah oraz do dokładania starań na Jego drodze jest naszym obowiązkiem. Oczywiście naturalnym jest, że kochamy wiele rzeczy tego świata, jak ojczyznę, dom, rodzinę itd. Jednak nie powinny być one dla nas najważniejsze. Powinniśmy wielbić przede wszystkim naszego Stwórcę, podczas gdy wszystko inne może odgrywać jedynie drugoplanową rolę.

Relacjonował Anas bin Malik (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: Jeśli znajdą się w człowieku trzy rzeczy, to odczuje on słodkość wiary. Są to największe umiłowanie Allaha i Jego Wysłannika, kochanie drugiego człowieka tylko dla Allaha, nienawiść wobec powrotu do niewiary po tym jak Allah uratował od niej człowieka – tak, jak nienawidzi się wtrącenia do Piekła. [Al-Buchari i Muslim]

Słodkość wiary oznacza tu szczęście, radość oraz wewnętrzny spokój. Jednak by ją osiągnąć, człowiek musi spełnić trzy warunki przedstawione nam przez Proroka Muhammada (SAAWS). Dopiero po ich spełnieniu muzułmanin będzie odczuwał przyjemność z wykonywania aktów czci, a dzięki wewnętrznemu spokojowi zniesie wszelkie trudy i cierpienia, co zaowocuje prawdziwym i stałym szczęściem w tym życiu oraz w życiu ostatecznym.
Wiemy już, że nasza miłość do Allaha, a następnie do Jego Wysłannika (SAAWS) powinna być większa od każdej innej miłości. Wiemy też, że przejawia się ona w posłuszeństwie Boskim nakazom i zmaganiach na Jego drodze. Jeśli naprawdę szczerze kochamy Allaha, to staramy się dowiedzieć jak najwięcej o naszym Stwórcy, dowiedzieć się, jak Allah opisał Siebie w Swojej Księdze. Ta wiedza i ta nauka powinna poprzedzać wszystkie inne, gdyż najważniejsze jest, byśmy poznali naszego Stwórcę.

Przecież obawiają się Boga jedynie ludzie mądrzy spośród Jego sług. Zaprawdę, Bóg jest Potężny, Przebaczający! [Koran, 35:28]

I powiedz: „Panie mój! Pomnóż moją wiedzę!” [Koran, 20:114]

Wywyższy Bóg – na różne stopnie – tych spośród was, którzy wierzą i którzy otrzymali wiedzę. Bóg jest w pełni Świadomy tego, co czynicie! [Koran, 58:11]

Co jeszcze może oznaczać nasza miłość do Allaha? Odpowiedź na to pytanie znajdujemy w Koranie:

Powiedz: „Jeśli kochacie Boga, to postępujcie za mną! Wtedy i Bóg będzie was miłował i przebaczy wam wasze grzechy. Bóg jest Przebaczający, Litościwy!” Powiedz: „Słuchajcie Boga i Posłańca! A jeśli się odwrócicie… Zaprawdę, Bóg nie kocha niewiernych!” [Koran, 3:31]

Jeśli faktycznie kochamy Allaha, to musimy szczerze przestrzegać Jego zakazów i wypełniać jego nakazy, a kto może być dla nas lepszym wzorem niż Prorok Muhammad (SAAWS)? Nie możemy praktykować naszej religii bez naśladowania Proroka (SAAWS). Wiedza przekazana innym Prorokom (AS) została zniekształcona lub utracona. Jedyną pewną wiedzą, jaką posiadamy, jest ta, która została objawiona Prorokowi Muhammadowi (SAAWS). Powinniśmy więc ufać Allahowi i wierzyć we wszystko, co przekazał nam za pośrednictwem Swojej Księgi, jak również w to, co zostało nam przekazane przez Proroka Muhammada (SAAWS).

Ktokolwiek słucha Posłańca, ten słucha Boga. A ktokolwiek się odwraca… My nie posłaliśmy ciebie, abyś był nad nimi stróżem. [Koran, 4:80]

Wy macie w Posłańcu Boga piękny wzór dla każdego, kto spodziewa się Boga i Dnia Ostatniego i kto Boga często wspomina. [Koran, 33:21]

Relacjonował Anas ibn Malik (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: „Nikt z was nie będzie miał pełnej wiary, dopóki nie będzie kochał mnie bardziej niż swojego ojca, swoje dzieci i całą ludzkość”. [Al-Buchari i Muslim]

Prorok (SAAWS) jest dla nas najlepszym przykładem człowieka całkowicie oddanego Allahowi. Dlatego to jego powinniśmy kochać bardziej niż innych ludzi. Szczera miłość ma natomiast wpływ na nasze zachowanie. Z tego powodu miłość do Wysłannika Allaha (SAAWS) przejawia się w naszym posłuszeństwie względem jego nauk. Gdy jest silna, to chroni nas przed zejściem z drogi prostej.
Podsumowując: Nigdy nie będziemy kochać Allaha, dopóki nie będziemy naśladować Proroka Muhammada (SAAWS). Nigdy nie będziemy prawdziwymi wierzącymi, dopóki w całości nie będziemy postępować zgodnie z Boskim prawem, obejmującym wszystkie nasze działania, które Allah zesłał Prorokowi Muhammadowi (SAAWS).

Relacjonowała Aisza (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: „Kto dopuszcza się czynu, który nie jest oparty na naszej religii, tego czyn zostanie odrzucony”. [Tzn. nie zostanie przyjęty przez Allaha jako dobry uczynek. (Przyp. red.). Muslim]

Jeśli faktycznie kochamy Allaha, to z naszego życia powinniśmy usunąć wszystko, co nie jest związane z Islamem. Natomiast powinniśmy wprowadzać jak największą ilość ibadat. Najważniejsze w naszym życiu powinny modlitwa, wspominanie Boga, post, praca na rzecz Islamu i inne akty czci.
Powinniśmy zastanowić się, czy faktycznie Allah jest dla nas najważniejszy i czy naprawdę kochamy go bardziej niż cokolwiek innego. Co jest dla nas celem w życiu?
Zarabianie pieniędzy? Kariera? Spełnianie własnych potrzeb? Jeśli tak jest, to wtedy te rzeczy stają się dla nas ważniejsze od Allaha i zaprzeczamy własnemu wyznaniu wiary!

Relacjonował Anas bin Malik (RAA):
Pewien człowiek zapytał: „O Wysłanniku Allaha, kiedy nadejdzie Godzina?” Prorok (SAAWS) spytał: „A co przygotowałeś na tę Godzinę?” Ów człowiek odpowiedział: „Nie przygotowałem na nią zbyt dużo postu, modlitwy i jałmużny, ale kocham Allaha i Jego Wysłannika”. Prorok (SAAWS) rzekł: „Będziesz więc w raju z tymi, których kochasz”. [Al-Buchari i Muslim]

Pamiętajmy, że w życiu przyszłym będziemy z tymi, których kochamy. Nie powinniśmy tego zbagatelizować. Zastanówmy się, co tak naprawdę kochamy najbardziej, czemu poświęcamy największą ilość naszego czasu? Jeśli żyjemy dla Allaha, to jesteśmy na właściwej drodze, ale jeśli dla czegokolwiek innego, to powinniśmy postarać się jak najszybciej to zmienić.

Wzięliście sobie, poza Bogiem, bałwanów, jako znak wzajemnej miłości w życiu tego świata. Potem, w Dniu Zmartwychwstania, będziecie się wyrzekać jedni drugich i będziecie się wzajemnie przeklinać. Waszym miejscem schronienia będzie Ogień i nie będziecie mieli pomocników. [Koran, 29:25]

Al-Wala wa al-Bara

Wspomnieliśmy już, że jeśli nasza miłość do Allaha jest szczera, to staramy się dowiedzieć, jak Allah opisał Siebie w Swojej Księdze oraz staramy się poznać to, co zadowala Allaha oraz to, co powoduje Jego gniew. Staramy się kochać to, co jest dobre (a jest nam nakazane bądź zalecane). Staramy się odejść od wszelkiego zła i grzechu, nienawidząc tego, co jest dla nas zakazane. Jest to dalsza konsekwencja naszej miłości względem Allaha, a określana jest terminem al-Wala wa al-Bara.
Al-Wala (to słowo może oznaczać miłość, wsparcie lub pomoc) w kontekście religijnym oznacza całkowite zgadzanie się z wierzeniami, czynami i wypowiedziami, które są nakazane lub zalecane przez Islam, a także poczucie braterstwa, jakie łączy wiernego z innymi muzułmanami.
Al-Bara (oddzielenie lub rozróżnienie) oznacza sprzeciw wobec wszystkiego, co Islam potępia oraz czego zakazuje, a także oddalenie się od innowierców. (Ta druga kwestia często bywa źle rozumiana, dlatego szerzej wyjaśnimy ją w dalszej części pracy).

Ibn Abbas (RAA) powiedział:
Kto kocha na drodze Allaha i nienawidzi na drodze Allaha, zawiera przyjaźnie (okazuje wsparcie i pomoc) na drodze Allaha i deklaruje swą wrogość (wobec tych, którzy zwalczają nas i naszą religię) na drodze Allaha, ten otrzyma ochronę od Allaha. Żaden sługa Allaha nie skosztuje (prawdziwej) słodkości wiary, dopóki nie zrobi tego wszystkiego (na drodze Allaha), chociażby często modlił się i pościł. Większość ludzi buduje swoje relacje z innymi ludźmi tylko dla doczesnych korzyści, ale to nie pomoże im w niczym (w dniu Sądu Ostatecznego). [Ibn Radżab al-Hanbali, Dżami al-Ulum wa al-Hikam]

Ibn Tajmijja (RA) powiedział:
Wyznanie wiary (nic nie jest godne czci, jak tylko Allah) zobowiązuje cię, byś kochał tylko na drodze Allaha, byś nienawidził tylko na drodze Allaha, byś zawierał przyjaźnie tylko na drodze Allaha oraz byś deklarował swą wrogość tylko na drodze Allaha; zobowiązuje cię, byś kochał to, co kocha Allah i nienawidził tego, czego nienawidzi Allah. [Ibn Tajmijja, Al-Ihtidżadż bi al-Qadar]

Niezmiernie ważne jest, byśmy kochali wszystko, co zadowoli Allaha. Wszelkiego rodzaju akty czci i dobroczynności, jak modlitwa, wspominanie Boga, suplikacje, jałmużna, post, nawoływanie do Islamu itd. powinny być dla nas czymś, z czym zgadzamy się całkowicie, co kochamy oraz co sprawia nam przyjemność.
To samo tyczy się Islamu jako całości. Powinniśmy zgadzać się z każdym aspektem naszej religii. Wszystko co związane jest z Islamem powinno być przez nas aprobowane i popierane. Powinniśmy kochać naszą religię i nie dołączać do niej elementów żadnego innego systemu czy innej religii, gdyż Islam jest wystarczający dla człowieka i doskonały.

Dzisiaj ci, którzy nie wierzą, są zrozpaczeni z powodu waszej religii. Nie obawiajcie się ich, lecz obawiajcie się Mnie! Dzisiaj udoskonaliłem dla was waszą religię i obdarzyłem was w pełni Moją Dobrocią; wybrałem dla was Islam jako religię. [Koran, 5:3]

A od tego, kto poszukuje innej religii niż Islam, nie będzie ona przyjęta; i on w życiu ostatecznym będzie w liczbie tych, którzy ponieśli stratę. [Koran, 3:85]

A ci, którzy nie uwierzyli – to biada im! Bóg udaremni ich uczynki.
Tak jest dlatego, że oni okazują wstręt do tego, co zesłał Bóg, On zaś uczyni daremnymi ich działania. [Koran, 47:8-9]

Mówią ci, którzy nie uwierzyli: „Dlaczego nie została zesłana jakaś sura?” A kiedy zostaje zesłana jakaś sura, pewnie wyłożona, i wspomina się w niej walkę, widzisz, jak ci, których serca są chore, spoglądają na ciebie zamglonym spojrzeniem umierającego. A lepsze byłoby dla nich
posłuszeństwo i słowo odpowiednie. A skoro sprawa jest postanowiona, lepiej byłoby dla nich, aby byli szczerzy wobec Boga. [Koran, 47:20-21]

Niechęć względem nakazów Allaha jest oznaką hipokryzji, która prowadzi do niewiary. Powinniśmy przestrzegać zasad Islamu, a akty czci wykonywać z miłością.

Relacjonował Abdallah bin Amr (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: „Nikt z was prawdziwie nie uwierzy, póki jego skłonności nie będą zgodne z tym, co przekazałem”. [Al-Buchari]

Jakże to będzie, kiedy aniołowie ich zabiorą, bijąc ich po twarzy i po plecach?
Tak jest dlatego, że oni poszli za tym wszystkim, co wywołuje gniew Boga, a czuli wstręt do tego, co Jemu się podoba. Przeto On uczynił daremnymi ich postępki.
Czy sądzą ci, w których sercach tkwi choroba, iż Bóg nie ujawni ich zawiści? [Koran, 47:27-29]

Powiedz: „Jeśli wasi ojcowie, wasi synowie i wasi bracia, wasze żony i wasz ród, i wasze majątki, które zdobyliście, i handel, o którego zastój się obawiacie, i mieszkania, które wam się podobają, są wam milsze aniżeli Bóg i Jego Posłaniec oraz zmaganie się na Jego drodze – to oczekujcie, aż przyjdzie Bóg ze Swoim rozkazem”. Bóg nie prowadzi drogą prostą ludzi szerzących zepsucie. [Koran, 9:24]

Nie jest wystarczającym, byśmy tylko pilnowali się, by nie zgrzeszyć, musimy również czuć odrazę do wszelkiego grzechu i trzymać się od niego z daleka [Por. np. przytoczony dalej werset 17:32. (Przyp. red.).]. Jeśli nie będziemy w pełni rozumieć zła płynącego z rzeczy zakazanych, to nasza wiara będzie słaba i łatwo będziemy mogli ulec pokusom szatana.

A jeśli szatan wodzi cię na pokuszenie, to szukaj ucieczki u Boga! Zaprawdę, On jest Słyszący, Wszechwiedzący!
Zaprawdę, ci, którzy są bogobojni, kiedy ich dosięga pokusa szatana, przypominają sobie i wtedy widzą jasno. [Koran, 7:200-201]

Z powyższego wersetu jasno wynika, że możemy się ustrzec przed grzechem jedynie poprzez zwiększenie bogobojności, a prawdziwa bogobojność płynie z wiedzy.

Przecież obawiają się Boga jedynie ludzie mądrzy spośród Jego sług. Zaprawdę, Bóg jest Potężny, Przebaczający! [Koran, 35:28]

Tak też powinniśmy rozumieć i znać szkody płynące z rzeczy zakazanych, przez co będziemy mogli się od nich ustrzec. Powinniśmy nie mieć z nimi nic wspólnego i odsuwać się od nich jak najdalej. Grzechy w Koranie i sunnie przedstawione są jako obrzydliwość, jako coś, z czego płynie zło i szkoda dla ludzkości.

I wiedzcie, że Posłaniec Boga jest pośród was. Jeśliby on posłuchał was w wielu sprawach, to z pewnością ponieślibyście szkodę. Lecz Bóg dał wam pokochać wiarę i On ozdobił ją w waszych sercach, a uczynił dla was nienawistną niewiarę, zepsucie i nieposłuszeństwo. Tacy – oni idą drogą prawości. [Koran, 49:7]

Przede wszystkim powinniśmy rozumieć błogosławieństwo i miłosierdzie, jakim obdarzył nas Allah, obdarzając nas Islamem. Powinniśmy okazać wdzięczność Allahowi za wyratowanie nas od niewiary oraz czuć do niej odrazę, a także nienawidzić powrotu do niej.

„Pozwólcie! Ja wam wyrecytuję to, czego zakazał wam wasz Pan: Nie dodawajcie Jemu niczego za współtowarzyszy; bądźcie dobrzy względem swoich rodziców; nie zabijajcie swoich dzieci z biedy – My damy zaopatrzenie i wam, i im – i nie przybliżajcie się do czynów szpetnych, ani do jawnych spośród nich, ani do ukrytych; nie zabijajcie nikogo – tego zakazał Bóg – inaczej jak zgodnie z prawem. Oto, co wam nakazał Bóg! Być może, będziecie rozumni”! [Koran, 6:151]

O wy, którzy wierzycie! Wino, majsir, bałwany i strzały wróżbiarskie – to obrzydliwość wynikająca z dzieła szatana. Unikajcie więc tego! Być może, będziecie szczęśliwi!
Szatan chce tylko rzucić między was nieprzyjaźń i zawiść przez wino i majsir i odwrócić was od wspominania Boga i od modlitwy. Czyż wy nie zaprzestaniecie? [Koran, 5:90-91. Zakaz spożywania wina (ar. chamr) obejmuje także każdy inny alkohol i wszelkie szkodliwe używki. Majsir to popularna wśród pogańskich Arabów gra hazardowa; zakaz hazardu obejmuje także wszelkie inne gry hazardowe i losowe.]

Nie umieszczaj razem z Bogiem żadnego innego boga, abyś nie został poniżonym i opuszczonym!
I postanowił twój Pan, abyście nie czcili nikogo innego, jak tylko Jego; i dla rodziców – dobroć! A jeśli jedno z nich lub oboje osiągną przy tobie starość, to nie mów im: „precz!” i nie popychaj ich, lecz mów do nich słowami pełnymi szacunku!
Pochylaj ku nim skrzydło łagodności, przez miłosierdzie, i mów: „Panie mój, bądź dla nich Miłosierny, tak jak oni byli, wychowując mnie, kiedy byłem mały”.
Wasz Pan wie najlepiej, co jest w waszych duszach, jeśli jesteście dobrzy. I On, zaprawdę, jest Przebaczający dla tych, którzy się nawracają!
I dawaj krewnemu, co mu się należy, i biednemu, i podróżnemu, lecz nie rozrzucaj nadmiernie!
Zaprawdę, rozrzutni są braćmi szatanów, a szatan jest niewdzięczny względem swego Pana.
A jeśli odsuniesz się od nich, to poszukując Miłosierdzia twego Pana, którego się spodziewasz, powiedz im chociaż przyjemne słowo.
I nie kładź ręki zaciśniętej na twoją szyję, i nie otwieraj jej też zbyt szeroko, bo zostaniesz zganiony, biedny.
Zaprawdę, twój Pan daje hojne zaopatrzenie temu, komu chce, i wymierza je! Zaprawdę, On jest względem swoich sług w pełni Świadomy i jasno Widzący!
I nie zabijajcie waszych dzieci z obawy przed niedostatkiem. My im damy zaopatrzenie, podobnie jak wam. Zaiste, zabijanie ich jest wielkim grzechem!
I nie zbliżajcie się do cudzołóstwa! Zaprawdę, jest to czyn szpetny i jakże to zła droga!
I nie pozbawiajcie nikogo życia, które Bóg uczynił świętym, chyba że zgodnie z prawem! A jeśli kto został zabity niesprawiedliwie, to My dajemy jego bliskiemu władzę. Lecz niech on nie przesadza w zabijaniu; on z pewnością otrzyma pomoc!
Zbliżajcie się do majątku sieroty w sposób najbardziej odpowiedni, zanim ona dojdzie do wieku dojrzałego. Wypełniajcie wasze zobowiązania, ponieważ o zobowiązanie zapytają.
Dawajcie pełną miarę, kiedy mierzycie, i ważcie wagą sprawiedliwą! To jest lepsze i piękniejsze w swoim rezultacie.
I nie idź w ślad za tym, o czym nie masz wcale wiedzy! Zaprawdę, słuch, wzrok i serce będą z tego zdawały sprawę!
I nie stąpaj dumnie po ziemi, bo przecież nie rozerwiesz ziemi ani nie osiągniesz wysokości gór.
To, co jest złe w tym wszystkim, jest dla twego Pana wstrętne.
Oto, co objawił ci twój Pan z mądrości. I nie umieszczaj obok Boga żadnego innego boga, bo zostaniesz wrzucony do Gehenny, zganiony, wzgardzony. [Koran, 17:22-39]

O wy, którzy wierzycie! Niech jedni ludzie nie szydzą z drugich; być może, tamci są lepsi od nich. Ani też kobiety – z kobiet; być może, tamte są lepsze od nich. I nie zniesławiajcie siebie samych, i nie obrzucajcie się wyzwiskami. Jakże złe jest słowo „zepsucie” – po przyjęciu wiary! A ten, kto się nie nawróci – to ci – oni są niesprawiedliwi.
O wy, którzy wierzycie! Unikajcie wielce podejrzeń. Zaprawdę, niektóre podejrzenia są grzechem! Nie szpiegujcie się wzajemnie! Nie obmawiajcie jedni drugich w ich nieobecności! Czy chciałby któryś z was jeść ciało swego brata, kiedy on umarł? Przecież czulibyście wstręt do tego! Bójcie się Boga! Zaprawdę, Bóg jest Przebaczający, Litościwy! [Koran, 49:11-12. Przez porównanie obmawiania innych do kanibalizmu Bóg chce w tym wersecie pokazać, że obie te rzeczy są równie obrzydliwe. (Przyp. red.).]

Relacjonował Dżabir (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: „Dla każdego, kto wierzy w Allaha i Dzień Sądu Ostatecznego, zabronione jest siedzenie przy stole, gdzie spożywane jest wino”. [At-Tirmizi, Ahmad]

Dalszą konsekwencją miłości do Allaha jest poczucie braterstwa, które łączy wiernego z innymi muzułmanami, pomaganie im, gdy są w potrzebie, godne traktowanie i szanowanie ich – tak, jak na to zasługują.

Wierni są przecież braćmi! Ustanawiajcie więc pokój między waszymi dwoma braćmi i bójcie się Boga! Być może, wy dostąpicie Miłosierdzia. [Koran, 49:10]

Muzułmanie tworzą jedną wspólnotę i powinni traktować innych muzułmanów jak własnych braci. Islam nie przyszedł, by szerzyć nienawiść i pogłębiać podziały między ludźmi, wręcz przeciwnie – celem Islamu jest zjednoczenie wszystkich dzieci Adama oraz ustanowienie pokoju. Bez znaczenia jest pochodzenie, nacja czy rasa. Na wschodzie czy na zachodzie muzułmanie zawsze są braćmi. Islam uświadamia człowiekowi, że świat nie należy tylko do niego, że są również inni ludzie, z których zdaniem musi się liczyć, którym musi pomóc, gdy będą w potrzebie, oraz którzy są zobligowani pomóc jemu, gdy on będzie potrzebował pomocy. Tak Islam znosi egoizm, zastępując go sprawiedliwą współpracą międzyludzką.

I trzymajcie się razem węzła Boga, i nie rozdzielajcie się! Wspominajcie dobroć Boga nad wami! Oto byliście wrogami, a On uczynił przyjaźń w waszych sercach i staliście się przez Jego dobroć braćmi! Byliście na skraju przepaści ognia, a On was od niego wyratował. W ten sposób Bóg wyjaśnia wam Swoje znaki. Być może, wy pójdziecie drogą prostą! [Koran, 3:103]

Relacjonował Abu Musa(RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: „Relacje między jednym muzułmaninem a drugim są jak budowla, której jedne części podtrzymują drugie”. Prorok (SAAWS) zobrazował to splatając palce obu rąk. [Al-Buchari i Muslim]

Relacjonował Numan bin Baszir (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: „Wierni we wzajemnej dobroci, współczuciu i sympatii są jak jedno ciało. Gdy jeden narząd cierpi, całe ciało odpowiada mu bezsennością i gorączką”. [Al-Buchari i Muslim]

Relacjonował Abu Hurajra (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział, że pewien człowiek wyruszył w odwiedziny do brata (w Islamie) mieszkającego w innym mieście. Allah postawił na jego drodze anioła, który spytał go: „Co zamierzasz zrobić?” Podróżny odparł: „Mam intencję odwiedzić brata z tego miasta”. Anioł spytał: „Czy masz do niego jakąś sprawę?” Człowiek odpowiedział: „Nie mam innego powodu do wizyty poza tym, że kocham go przez wzgląd na Allaha Najwyższego”. Słysząc to, anioł powiedział: „Zostałem posłany do ciebie przez Allaha, aby cię poinformować, że On kocha ciebie, tak jak ty kochasz swojego brata przez wzgląd na Niego”. [Muslim]

Relacjonował Abu Hurajra (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział, że w Dniu Zmartwychwstania Allah powie: „Gdzie są ci, którzy miłowali się wzajemnie przez wzgląd na Moją Chwałę? Dzisiaj, kiedy nie ma innego cienia poza Moim cieniem, dam im w nim schronienie”. [Muslim]

Relacjonował Muaz bin Dżabal (RAA):
Wysłannik Allaha powiedział, że Allah powiedział: „Dla tych, którzy kochają się nawzajem przez wzgląd na Moją Chwałę, będą w Dniu Sądu siedzenia ze światła i zazdrościć im będą prorocy i męczennicy”. [At-Tirmizi]

Relacjonował Abu Idris al-Chaulani (RA):
Wszedłem kiedyś do meczetu w Damaszku, gdzie dostrzegłem młodego mężczyznę o lśniących zębach, wokół którego zgromadzeni byli ludzie. Gdy w czymś się poróżnili, prosili go o radę i postępowali według niej. Spytałem, kim jest ten człowiek i powiedziano mi, że to Muaz bin Dżabal (RAA). Następnego dnia, kiedy dotarłem do meczetu, Muaz (RAA) już tam był i modlił się. Poczekałem, aż skończy, podszedłem do niego od przodu, pozdrowiłem go mówiąc „Salam” i powiedziałem: „Na Allaha, kocham cię”. Muaz (RAA) zapytał: „Przez wzgląd na Allaha?” Powiedziałem: „Tak, dla Allaha”. Muaz (RAA) ponownie zapytał: „Przez wzgląd na Allaha?” Powiedziałem: „Tak, dla Allaha”. Wtedy Muaz (RAA) złapał mój płaszcz, przyciągnął mnie do siebie i powiedział: „Raduj się! Słyszałem Proroka (SAAWS) mówiącego, że Allah powiedział: Moja miłość jest przeznaczona dla tych, którzy kochają innych przez wzgląd na Mnie, spotykają się przez wzgląd na Mnie, odwiedzają się wzajemnie przez wzgląd na Mnie i rozdają jałmużnę przez wzgląd na Mnie”. [Malik, Muwatta]

Wiemy już, jak ważne jest, byśmy kochali innych muzułmanów tylko ze względu na Allaha. Co więc oznacza nasza miłość do innych muzułmanów? Jak powinniśmy rozumieć braterstwo między wiernymi?

Relacjonował Dżabir (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: „Muzułmaninem jest ten, od którego ręki i języka są bezpieczni inni muzułmanie”. [Al-Buchari i Muslim]

Relacjonował Abu Musa (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: „Kto wchodzi do meczetu lub przechodzi przez rynek niosąc strzały, powinien trzymać je za groty, aby nie wyrządzić krzywdy żadnemu muzułmaninowi”. [Al-Buchari i Muslim]

Muzułmanin nie może w żaden sposób krzywdzić innego muzułmanina, nie może krzywdzić go ręką (używając przemocy wobec niego, bądź okradając go), nie może również krzywdzić go językiem (przeklinając go, oszukując, obgadując lub plotkując o nim). Przykład ze strzałami pokazuje nam, jak bardzo powinniśmy być ostrożni.

Relacjonował Abu Hurajra (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: „Muzułmanin jest bratem drugiego muzułmanina. Nie powinien go oszukiwać, okłamywać, ani pozostawiać bez pomocy. Cokolwiek należy do muzułmanina, jest dla drugiego nietykalne – jego honor, krew i majątek. Pobożność znajduje się tutaj (i wskazał trzy razy na swą pierś). Aby popełnić zło, wystarczy pogardzać muzułmaninem”. [At-Tirmizi]

Relacjonował Abu Hurajra (RAA):
Wysłannik Allaha(SAAWS) powiedział: „Nie zazdrośćcie sobie nawzajem, nie podbijajcie sztucznie cen podczas licytacji, nie nienawidźcie siebie nawzajem, nie miejcie do siebie urazy, nie włączajcie się do transakcji, gdy już ktoś w niej uczestniczy. Słudzy Allaha, bądźcie dla siebie jak bracia. Muzułmanin jest bratem drugiego muzułmanina, nie uciska go, nie spogląda na niego wyniośle i nie poniża go. Pobożność jest tutaj (wskazał na pierś trzy razy). Aby popełnić zło, wystarczy pogardzać muzułmaninem. Wszystko, co należy do muzułmanina, jest zabronione drugiemu: jego krew, majątek i honor. [Muslim]

Hadisy te podkreślają wagę więzi braterskich między muzułmanami. Ostrzegają nas, byśmy nigdy nie zazdrościli innym muzułmanom dóbr, które posiadają, byśmy porzucili wszelkie urazy oraz byśmy nie krzywdzili swych braci w żaden sposób. Powinniśmy unikać wszystkiego, co rodzi wzajemną wrogość.

O wy, którzy wierzycie! Jeśli ktoś z was odrzuci swoją religię… Bóg niebawem przyprowadzi ludzi, których pokocha i oni Jego pokochają; oni będą pokorni względem wiernych, a dumni wobec niewiernych; będą walczyli na drodze Boga i nie będą się bać nagany ganiącego. To jest Łaska Boga. A Bóg jest Wszechobejmujący, Wszechwiedzący! [Koran, 5:54]

W tym wersecie znajdujemy opis prawdziwych wiernych, którzy kochają Allaha i są przez Niego kochani. Są oni pokorni, skromni, czuli, troskliwi względem innych wiernych. Podejmują oni różnego rodzaju wysiłki na drodze Allaha, zmagając się ze swoimi słabościami oraz broniąc religii Allaha. Nie będą oni lekceważyć napomnień, przeciwnie – będą cały czas starali się być lepszymi ludźmi.

Relacjonował Abu Hurajra (RAA):
Wysłannik Allaha(SAAWS) powiedział: Muzułmanin ma pięć obowiązków wobec drugiego muzułmanina: odpowiedzieć na pozdrowienie, odwiedzić go w czasie choroby, wziąć udział w jego pogrzebie, przyjąć jego zaproszenie i odpowiedzieć Jarhamukullah, kiedy tamten po kichnięciu powie Alhamdulillah”. [Al-Buchari]

Relacjonował Abu Hurajra (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: „Istnieje sześć praw jednego muzułmanina względem drugiego: kiedy cię pozdrawia, odpowiadasz mu; kiedy cię zaprasza, przyjmujesz zaproszenie; kiedy szuka rady, doradzasz mu; kiedy kicha i chwali Allaha, odpowiadasz Jarhamukullah; kiedy choruje, odwiedzasz go; kiedy umiera, uczestniczysz w jego pogrzebie”. [Muslim]

Relacjonował Al-Bara bin Azib (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) nakazał przestrzegania siedmiu rzeczy i wystrzegania się siedmiu innych rzeczy. Nakazał odwiedzać chorych, uczestniczyć w kondukcie pogrzebowym, odpowiadać kichającemu, pomagać poszkodowanemu i pomagać innym wypełniać ich przysięgi, przyjmować zaproszenia i odwzajemniać pozdrowienia. Zabronił nosić złotych pierścieni, pić ze srebrnych naczyń, używać jedwabnych narzut na siodło, nosić szat z jedwabiu i drogich tkanin. [Al-Buchari i Muslim]

Więzi braterskie pomiędzy muzułmanami powinny być wzmacniane poprzez przestrzeganie praw innych muzułmanów, opisanych w tych hadisach. Powinniśmy pamiętać, że musimy traktować innych muzułmanów w możliwie najlepszy sposób. Dlatego gdy pozdrawiamy innego muzułmanina lub zapraszamy go do naszego domu, róbmy to najlepiej jak potrafimy, by poczuł się jak nasz brat.

A jeśli oni poproszą was o pomoc w religii, to na was ciąży obowiązek pomocy, jeśli tylko nie jest ona wymierzona przeciw ludowi, z którym zawarliście przymierze. Bóg widzi jasno to, co czynicie! [Koran, 8:72]

Relacjonował Ibn Umar(RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: „Muzułmanin jest bratem drugiego muzułmanina. Nie powinien uciskać go, ani pozwolić, by poddał się swojej duszy skłonnej do zła. Kto zaspokoi potrzebę swego brata, tego potrzebę zaspokoi Allah; kto usunie trudności swojego brata, tego trudności usunie Allah w Dniu Sądu; kto ukrywa niedociągnięcia muzułmanina, tego niedociągnięcia Allah ukryje w Dniu Sądu Ostatecznego. [Al-Buchari i Muslim]

Relacjonował Anas bin Malik (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: „Pomagaj swojemu bratu niezależnie od tego czy jest uciskającym, czy uciskanym”. Jeden z towarzyszy spytał: „Proroku, rozumiemy, że mamy pomagać, gdy jest uciskany, ale jak mamy pomagać ciemięzcy?” Prorok (SAAWS) odpowiedział: „Pomocą dla niego będzie powstrzymanie go przed uciskaniem innych”. [Al-Buchari i Muslim]

Zawsze musimy wspierać innych muzułmanów i pomagać im na tyle, na ile jesteśmy w stanie. Nigdy nie możemy pozostawić naszego brata samotnie i powinniśmy udzielić mu takiej pomocy, jakiej potrzebuje. Gdy muzułmanin jest atakowany bądź zagrożony, powinniśmy go bronić i udzielić mu schronienia. Tak samo powinniśmy ostrzec go, gdy przekracza normy i powstrzymać, gdyby chciał złamać prawo.

Relacjonował Anas bin Malik (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: Żaden z was nie będzie prawdziwie wierzącym, dopóki nie będzie pragnął dla swojego brata tego, czego pragnie dla siebie. [Al-Buchari i Muslim]

Hadis ten jeszcze bardziej podkreśla ważność dobrego traktowania innych muzułmanów. Powinniśmy odnosić się do innych muzułmanów tak, jak chcemy, by odnoszono się do nas. Nie powinniśmy im zazdrościć, gdy osiągną jakiś sukces, a cieszyć się z niego tak, jak cieszylibyśmy się z niego, gdyby dotyczył nas samych.

Zaprawdę, ci, którzy uwierzyli, ci, którzy razem wywędrowali, ci, którzy walczyli na drodze Boga swoimi dobrami i swoimi duszami, ci, którzy użyczyli schronienia i śpieszyli z pomocą – oni są przyjaciółmi jedni dla drugich. [Koran, 8:72]

I bądź cierpliwy z tymi, którzy rano i wieczór wzywają swego Pana, pragnąc oglądać Jego oblicze. I niech twoje oczy nie odwracają się od nich ku ozdobom życia tego świata. [Koran, 18:28]

Niezmiernie ważne jest, byśmy wybrali sobie przyjaciół spośród innych muzułmanów, gdyż wzmocni to nasze więzi braterskie oraz przyniesie nam wiele innych korzyści. Mając za przyjaciół muzułmanów zawsze będziemy się wzajemnie motywować do zwiększenia ilości naszych aktów czci oraz dobroczynności. Razem łatwiej będzie nam unikać grzechów, gdyż będziemy się wzajemnie napominać. Od innych muzułmanów zawsze możemy również nauczyć się czegoś, zwiększyć naszą wiedzę z zakresu religii.

A wierzący mężczyźni i wierzące kobiety są dla siebie nawzajem przyjaciółmi. Oni nakazują sobie to, co uznane, a zakazują sobie tego, co naganne. Oni odprawiają modlitwę i dają jałmużnę, są posłuszni Bogu i Jego Posłańcowi. Tym Bóg okaże Miłosierdzie. Zaprawdę, Bóg jest Potężny, Mądry! [Koran, 9:71]
O wy, którzy wierzycie! Bójcie się Boga i przebywajcie z tymi, którzy mówią prawdę! [Koran, 9:119]

Relacjonował Abu Musa(RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: Przykładem dobrego i złego towarzysza jest sprzedający perfumy i kowal. U sprzedawcy perfum, jeżeli nie dostaniesz prezentu, to kupujesz coś lub znajdziesz przyjemny zapach. Natomiast u kowala możesz spalić twoje ubranie i znajdziesz nieprzyjemny zapach. [Al-Buchari]

Ibn Kudama (RA) powiedział:
Wiedz, że nie każdy człowiek jest odpowiedni, by zostać twoim przyjacielem. Powinieneś najpierw upewnić się, że ma on cechy, które uczynią przyjaźń z nim korzystną, a nie szkodliwą. Dobry przyjaciel charakteryzuje się następującymi cechami:
Jest inteligentny, ponieważ głupiec jedynie ci zaszkodzi, nawet wtedy, gdy będzie chciał dobrze. Jako inteligentnego rozumiem człowieka, który pojmuje naturę rzeczy takimi, jakimi są naprawdę, zarówno, jeśli doszedł do tego sam, jak i wtedy, gdy zostało mu to wyjaśnione.
Ma dobre maniery, gdyż jest to obowiązek religijny. Ktoś, kto jest jedynie inteligentny, może ulec swojemu gniewowi oraz pokusom, a z tego powodu nie było by korzyści z przyjaźni z nim.
Nie jest on kimś, kto grzeszy otwarcie, gdyż taka osoba nie boi się Allaha i nie można jej ufać.
Nie wprowadza on innowacji w religii.
Nie żyje on dla przyjemności doczesnych. [Ibn Kudama, Muchtasar Minhadż al-Kasidin]

Tak jak powinniśmy wzmacniać więzi braterskie z muzułmanami, tak powinniśmy oddzielić się od innowierców. Nie powinniśmy przyjmować ich stylu życia ani brać ich sobie za bliskich towarzyszy.

Mieliście już piękny przykład w Abrahamie i tych, którzy byli z nim, kiedy powiedzieli do swego ludu: „Zaprawdę, my nie mamy nic z wamii z tym, co wy czcicie oprócz Boga! Wyrzekamy się was!” [Koran, 60:4]

Powyższy werset pokazuje nam Proroka Abrahama (AS), który krytykował niewiarę ludzi ze swojej społeczności. Jak już powiedziano, nie powinniśmy brać sobie innowierców za bliskich towarzyszy. Należy zaznaczyć tu jednak, że za bliskiego towarzysza uważa się tu kogoś, kogo się naśladuje oraz z kim spędza się czas dzieląc wspólne zainteresowania i zajęcia. Nie jest zabronione utrzymywanie dobrych kontaktów z innowiercami! Wręcz przeciwnie, jest to sunna Proroka (SAAWS), o czym mowa będzie później.

Niech wierzący nie biorą sobie za przyjaciół niewiernych, z pominięciem wiernych! A kto tak uczyni, ten nie ma nic wspólnego z Bogiem, chyba że obawiacie się z ich strony jakiegoś niebezpieczeństwa. Bóg ostrzega was przed samym Sobą i do Boga zmierza wędrowanie.
Powiedz: „Czy wy ukrywacie to, co jest w waszych piersiach, czy wy to ujawniacie – wie o tym Bóg. On zna to, co jest w niebiosach, i to, co jest na ziemi. Bóg jest nad każdą rzeczą Wszechwładny!” [Koran, 3:28-29]

Ty widzisz wielu spośród nich, jak biorą sobie za przyjaciół tych, którzy są niewierni. Jakże złe jest to, co przygotowały dla nich ich dusze! Rozgniewał się na nich Bóg i będą przebywać w cierpieniu na wieki! Gdyby wierzyli w Boga i Proroka, i w to, co jemu zostało zesłane, to nie wybraliby sobie niewiernych za przyjaciół. Lecz wielu spośród nich to bezbożnicy. [Koran, 5:80-81]

Nie znajdziesz ludzi, którzy wierzą w Boga i w Dzień Ostatni, żeby brali sobie za przyjaciół tych, którzy się sprzeciwiają Bogu i Jego Posłańcowi; nawet gdyby to byli ich ojcowie albo ich synowie, albo ich bracia, albo ich ród. On wypisał w ich sercach wiarę i umocnił ich duchem pochodzącym od Niego. On wprowadzi ich do Ogrodów, gdzie w dole płyną strumyki; oni będą tam przebywać na wieki. Bóg znalazł w nich upodobanie i oni mają upodobanie w Nim. Oni stanowią partię Boga. O, tak! Zaprawdę, partię Boga – oni są szczęśliwi! [Koran, 58:22]

O wy, którzy wierzycie! Nie bierzcie sobie bliskich przyjaciół spoza waszego grona; tacy nie omieszkaliby wam szkodzić; chcieliby, abyście się znaleźli w utrapieniu. Zawiść zionie z ich ust, a to, co kryją ich piersi, jest jeszcze gorsze. Wyjaśniliśmy wam znaki, jeśli jesteście rozumni!
Oto wy jesteście tymi, którzy ich kochają, lecz oni was nie kochają. Wy wierzycie w Księgę w całości, oni zaś, kiedy was spotkają, mówią: „My wierzymy!”, a kiedy znajdują się na osobności, to gryzą sobie palce ze złości na was. Powiedz: „Umierajcie w waszej złości! Zaprawdę, Bóg wie dobrze, co znajduje się w waszych piersiach!”
Jeśli spotka was coś dobrego, to oni się martwią; a jeśli dosięgnie was coś złego, to oni się tym cieszą. Ale jeśli będziecie cierpliwi i bogobojni, to wcale wam nie zaszkodzi ich podstęp. Zaprawdę, Bóg ogarnia to, co oni czynią! [Koran, 3:118-120]

Zakaz brania innowierców za bliskich towarzyszy wynika z tego, że przyjaciele spośród muzułmanów zachęcaliby nas i motywowali do wykonywania różnych aktów czci, natomiast innowiercy w najlepszym razie byliby bierni w tej kwestii. W większości przypadków mogliby jednak zniechęcać nas do tego, przez co ciężko byłoby nam praktykować naszą religię. Ponadto oczywistym jest również, że człowiek przyjmuje cechy i zachowania swojego przyjaciela.

Oni by chcieli, abyście byli niewiernymi, tak jak oni są niewiernymi, abyście więc byli równi. [Koran, 4:89]

W tym Dniu niesprawiedliwy będzie gryzł swoje ręce, mówiąc: „Ach, gdybym był wybrał sobie drogę razem z Posłańcem!
Biada mi! Gdybym choć nie był sobie wziął takiego to a takiego za przyjaciela!
On sprowadził mnie z drogi daleko od napomnienia, które już do mnie przyszło. Szatan jest dla człowieka zdrajcą!” [Koran, 25:27-29]

Relacjonował Abu Hurajra (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: Człowiek wyznaje tę samą religię, co jego przyjaciel. Dlatego niech każdy z was uważa, z kim się przyjaźni. [Abu Daud, At-Tirmizi, Ahmad]

Powinniśmy zrozumieć, że przyjmując Islam stajemy się członkami wspólnoty muzułmańskiej, zatem to muzułmanie w pierwszej kolejności powinni być naszymi przyjaciółmi oraz to ich w pierwszym rzędzie powinniśmy wspierać. Nie ma nic nagannego w tym, że wyznawcy danej religii tworzą wspólnotę we własnym gronie, pomagając sobie wzajemnie i zachęcając się do praktykowania swoich tradycji – przeciwnie, jest to całkowicie naturalne.

O wy, którzy wierzycie! Nie bierzcie sobie za przyjaciół żydów i chrześcijan; oni są przyjaciółmi jedni dla drugich. A kto z was bierze ich sobie za przyjaciół, to sam jest spośród nich. Zaprawdę, Bóg nie prowadzi drogą prostą ludu niesprawiedliwych!
I widzisz tych, w których sercach jest choroba, jak spieszą do nich, mówiąc: „Obawiamy się, że dosięgnie nas zmienność losu”. Być może, Bóg da zwycięstwo albo jakiś rozkaz od Siebie i oni zaczną żałować tego, co ukrywali w swoich duszach. [Koran, 5:51-52]

Tak jak zostało już wspomniane, zabronione jest nam przyjmowanie elementów kultur niemuzułmańskich, nie oznacza to jednak, że powinniśmy źle traktować wyznawców innych religii. Powinniśmy być dumni z Islamu, ale jednocześnie odnosić się uprzejmie i miło do innowierców.

O wy, którzy wierzycie! Trzymajcie się prosto przed Bogiem, dając świadectwo sprawiedliwości. I niech nienawiść do jakiegokolwiek ludu nie skłania was do grzechu, abyście nie popełnili niesprawiedliwości. Bądźcie sprawiedliwi! To jest najbliższe bogobojności. Bójcie się Boga! Zaprawdę, Bóg jest w pełni Świadomy tego, co czynicie! [Koran, 5:8]

Bóg nie zabrania wam, abyście byli dobrzy i sprawiedliwi względem tych, którzy was nie zwalczali z powodu religii ani nie wypędzali was z waszych domostw. Zaprawdę, Bóg miłuje ludzi sprawiedliwych! [Koran, 60:8]

Kiedy spotykamy się z innowiercami, powinniśmy pamiętać, że reprezentujemy przed nimi naszą religię. Obowiązek dobrego prezentowania Islamu ciąży na nas wszystkich. Powinniśmy nauczać innowierców o naszej religii i ostrzegać ich przed karą w życiu przyszłym, jednak nawoływać do Islamu powinnyśmy taktownie i z rozwagą.

Relacjonował Abdallah bin Amr (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: Przekażcie coś z mojej nauki, chociażby miałby być to tylko jeden werset z Koranu. [Al-Buchari]

Wy jesteście najlepszym narodem, jaki został utworzony dla ludzi: wy nakazujecie to, co jest uznane, a zakazujecie tego, co jest naganne; i wierzycie w Boga. A jeśliby uwierzył lud Księgi, to byłoby dla niego lepiej. Wśród nich są wierzący, lecz większość z nich to ludzie szerzący zepsucie. [Koran, 3:110]

Wzywaj ku drodze twego Pana z mądrością i pięknym napomnieniem! Rozmawiaj z nimi w najlepszy sposób! Zaprawdę, twój Pan zna najlepiej tych, którzy zeszli z Jego drogi; i On zna najlepiej tych, którzy idą drogą prostą! [Koran, 16:125]

Nasze oddalenie się od innowierców nie oznacza zerwania z nimi wszelkich kontaktów, ale odróżnienie się od nich poprzez nasze zachowanie, nasze praktyki religijnie oraz naszą moralność. Jest to niezwykle ważne, gdyż pozwala nam zachować naszą tożsamość religijną. Jeśli zaś nie posiadamy dużej wiedzy na temat naszej religii, to przekazywanie innym wiedzy o Islamie powinno opierać się na naszym dobrym zachowaniu.

Relacjonował Abu Hurajra (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) udzielił gościny niewiernemu. Prorok (SAAWS) nakazał, by przyprowadzono dla gościa owcę, a on napił się jej mleka. Następnie przyprowadzano kolejne owce, a on pił ich mleko. Trwało to tak, aż wypił mleko od siedmiu owiec. Następnego ranka przybysz przyjął Islam, a Wysłannik Allaha (SAAWS) kazał, by znowu przyprowadzono owcę. On napił się jej mleka, a Prorok (SAAWS) kazał przyprowadzić następną owcę. Gość nie był już jednak w stanie wypić jej mleka. Wtedy Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: „Wierny zaspokaja się jednym wymieniem (mlekiem od jednej owcy), a niewierny pije z siedmiu”. [Malik, Muwatta]

Hadis ten niesie w sobie wiele mądrości. Pokazuje nam on, że dała można robić na wiele sposobów. Prorok (SAAWS) nie musiał tłumaczyć temu człowiekowi zawiłych kwestii teologicznych, gdyż poznał on prawdziwość Islamu poprzez dobre zachowanie jego wyznawców.

Relacjonował Anas bin Malik (RAA):
Chłopiec spośród żydów, który służył Wysłannikowi Allaha (SAAWS), pewnego dnia zachorował. Prorok (SAAWS) odwiedził go w jego domu. Usiadł obok jego głowy i powiedział: „Przyjmij Islam”. Chłopiec spojrzał na swojego ojca, a ten powiedział: „Posłuchaj Abu al-Kasima”. Chłopiec przyjął Islam, a Prorok (SAAWS) wychodząc od niego, powiedział: „Dziękuję Allahowi za uratowanie go przed Piekłem”. [Al-Buchari. Abu al-Kasim (dosłownie: Ojciec Kasima) to przydomek Proroka Muhammada (SAAWS), pochodzący od imienia jego syna, który zmarł we wczesnym dzieciństwie. (Przyp. red.).]

Powyższy hadis również pokazuje, że przez prawe i moralne zachowanie można nakłonić ludzi do przejścia na Islam. Prorok (SAAWS) nie zerwał całkowicie kontaktów z żydami, skoro zatrudnił u siebie chłopca spośród nich. Widzimy, że zarówno ten chłopak, jak i jego ojciec mieli dobre zdanie o Wysłanniku Allaha (SAAWS). Gdyby Prorok (SAAWS) źle traktował swojego pracownika, ten na pewno nie przyjąłby Islamu.
W dzisiejszych czasach widzimy niestety muzułmanów, którzy całkowicie błędnie pojmują nakazy Islamu dotyczące kontaktów z innowiercami lub nie przyjmują do wiadomości zakazów swojej religii dotyczących tego tematu. Wielu współczesnych muzułmanów przyjęło styl życia, a nawet sposób myślenia innowierców. Naśladują ich i przedkładają przyjaźń i miłość wobec nich ponad przyjaźń i miłość wobec muzułmanów. Porzucają oni zasady Islamu, a na ich miejsce przyjmują prawa innych religii lub zasady ateistów. Zbaczają oni z drogi prostej, dając się złapać w pułapkę szatana.
Inni z kolei popadają w drugą skrajność, odnosząc się wrogo i nieprzyjaźnie do wszystkich innowierców, czym jedynie zniechęcają ich do Islamu. Wszystko to z powodu błędnego rozumienia tematu al-Wala wa al-Bara.

Bogobojność (Takwa)

Wśród ludzi są tacy, którzy mówią: „Uwierzyliśmy w Boga!” Ale kiedy im przyjdzie cierpieć dla Boga, to biorą prześladowanie ze strony ludzi za karę Boga. A kiedy przyjdzie pomoc od twego Pana, to oni z pewnością powiedzą: „My przecież byliśmy z wami!” Czyż Bóg nie wie najlepiej, co kryje się w piersiach światów?! [Koran, 29:10]

Z powyższego wersetu możemy wyciągnąć wiele lekcji. Po pierwsze – nie powinniśmy bać się ludzi i krzywdy, jaką nam mogą wyrządzić, ale powinniśmy bać się Allaha. Po drugie – widzimy, że prawdziwie wierzący ludzie są cierpliwi i nieugięci. Po trzecie – cechy takie, jak słaba wola, brak determinacji i tchórzostwo są cechami hipokrytów.

I będzie odwiedzać świątynie Boga tylko ten, kto wierzy w Boga i w Dzień Ostatni; ten, kto odprawia modlitwę; ten, kto daje jałmużnę; ten, kto obawia się tylko Boga. Być może tacy będą w liczbie prowadzonych drogą prostą! [Koran, 9:18]

Z powyższych wersetów jasno wynika, że strach przed Allahem jest jednym z aktów czci, dlatego też musimy bać się jedynie Allaha. Nie oznacza to, że nie możemy bać się tego, co naturalnie budzi w nas strach (groźnych zwierząt czy klęsk żywiołowych), ponieważ jako ludzie zawsze będziemy bali się tych rzeczy. Bogobojny człowiek powinien dbać o swoje bezpieczeństwo (np. przyjmować lekarstwa, kiedy zachoruje), jednak strach przed stworzeniami nie może go paraliżować i powstrzymywać przed czynieniem dobra i praktykowaniem Islamu, nie może również być większy od strachu przed Allahem, ponieważ taki lęk przed stworzeniami, nie przed Stwórcą, jest jedną z form politeizmu.

A którzy są posłuszni Bogu i Jego Posłańcowi i obawiają się Boga, i są bogobojni – tacy osiągają szczęśliwość. [Koran, 24:52]

To tylko szatan budzi strach przez swoich popleczników. Lecz nie bójcie się ich, bójcie się Mnie, jeśli jesteście wierzącymi! [Koran, 3:175]

Czyż nie będziecie zwalczać ludzi, którzy złamali swoje przysięgi i którzy usiłowali wypędzić Posłańca? To oni zaatakowali was po raz pierwszy. Czy wy się ich obawiacie? Przecież Bóg zasługuje bardziej na to, byście się Go obawiali, jeśli jesteście wierzącymi! [Koran, 9:13]

O wy, którzy wierzycie! Bójcie się Boga bojaźnią Jemu należną!VID_20130920_145936.mp4 [Koran, 3:102]

Przeto bójcie się Boga, ile tylko możecie! [Koran, 64:16]

O wy, którzy wierzycie! Bójcie się Boga i mówcie w sposób właściwy! [Koran, 33:70]

Czym więc jest bogobojność? Zasadniczo na naszą bogobojność składają się dwie kwestie. Pierwszą z nich jest szczera wiara w Obecność i Wszechwiedzę Allaha.

Powiedz: „Czy wy ukrywacie to, co jest w waszych piersiach, czy wy to ujawniacie – wie o tym Bóg. On zna to, co jest w niebiosach, i to, co jest na ziemi. Bóg jest nad każdą rzeczą Wszechwładny!” [Koran, 3:29]

Drugim składnikiem prawdziwej bogobojności jest obawa przed gniewem oraz karą Allaha. Taki strach prowadzi nas do posłuszeństwa Boskim nakazom oraz do powstrzymania się od rzeczy zakazanych.

Ibn Tajmijja (RA) powiedział:
Bogobojność obejmuje czynienie wszystkiego, co zadowala Allaha, niezależnie czy jest to obowiązkowe czy zalecane, oraz oddalenie się od wszystkiego, co zostało potępione przez Allaha, niezależnie czy jest to zakazane czy niemile widziane. [Ibn Tajmijja, Al-Wasijja Dżamia li al-chajr ad-dunja wa al-achira]

Bójcie się Boga! Wiedzcie, że Bóg jest straszny w karaniu! [Koran, 2:196]

Nie jest pobożnością, że zwracacie twarze ku wschodowi i ku zachodowi. Lecz prawdziwie pobożny jest: kto wierzy w Boga i w Dzień Ostatni; w aniołów, w Księgę i w proroków; i ten, kto rozdaje majątek – mimo umiłowania go – bliskim krewnym, sierotom i biedakom, podróżnemu i żebrzącym, i na wykup niewolników; i ten, kto odprawia modlitwę; i ten, kto daje jałmużnę; i ci, którzy wypełniają swoje zobowiązania, kiedy się zobowiązali; i ci, którzy są cierpliwi w nieszczęściu i przeciwności, i w czasie niebezpieczeństwa; oto ci, którzy są szczerzy w wierze. Oni są prawdziwie bogobojni! [Koran, 2:177]

Wiemy już, że strach przed Allahem jest obowiązkowy i zalicza się do aktów czci. Jak więc możemy zwiększyć naszą bogobojność? Odpowiedź na to pytanie znajdziemy już na pierwszych stronach Koranu:

To jest Księga – co do której nie ma żadnej wątpliwości – droga prosta dla bogobojnych;
dla tych, którzy wierzą w to, co skryte, którzy odprawiają modlitwę i rozdają z tego, w co ich zaopatrzyliśmy;
i dla tych, którzy wierzą w to, co tobie zesłaliśmy, i w to, co zostało zesłane przed tobą; oni wierzą mocno w życie ostateczne.
Tacy są na drodze prostej, danej im od ich Pana, i oni będą szczęśliwi. [Koran, 2:2-5]

Pierwszym krokiem do zwiększenia naszej bogobojności jest mocna wiara w to, co skryte [Wiara w to, co skryte obejmuje wiarę w Allaha, Jego aniołów (i dżinny), Jego Wysłanników, Jego Księgi i życie przyszłe. (Przyp. aut.).]. Częścią niej jest wiara w Allaha i świadomość Jego Mocy oraz wiara w życie przyszłe. Powinniśmy być świadomi tego, że Allah widzi i słyszy wszystko, co robimy, a jeśli nie zapracujemy sobie na Jego Miłosierdzie, zostaniemy ukarani w grobie, dniu Sądu Ostatecznego i ostatecznie w Piekle. Musimy więc przestrzegać obowiązków nałożonych na nas przez Allaha, a najważniejszymi z nich są modlitwa i jałmużna.

Przeto bójcie się Boga, jeśli jesteście do tego zdolni! [Koran, 64:16]

Jeśli faktycznie będziemy obawiali się naszego Stwórcy, będzie to miało na nas wpływ i zmieni nasze życie. Oto kilka owoców bogobojności:
Nasza dobroczynność rośnie, a zmniejsza się ilość popełnianych przez nas grzechów.

O wy, którzy wierzycie! Bójcie się Boga i mówcie proste słowa!
I On ulepszy wasze działania i przebaczy wam wasze grzechy. A kto słucha Boga i Jego Posłańca, ten zdobędzie w nagrodę wielkie szczęście. [Koran, 33:70-71]

Allah wspiera nas i pomaga nam w trudnych sytuacjach.

I bójcie się Boga! I wiedzcie, że Bóg jest z bogobojnymi! [Koran, 2:194]

A temu, kto się boi Boga, On przygotuje jakieś wyjście;
i da mu zaopatrzenie stąd, skąd on się nawet nie spodziewa. [Koran, 65:2-3]

Czasami mamy problemy lub kłopoty i wydaje nam się, że nic nie może nam pomóc. Gdy tak myślimy, to zapominamy, że Allah zawsze może nam pomóc. Allah jest Stwórcą i Władcą tego świata. Jeśli czegokolwiek nam brakuje, zawsze możemy się do Niego zwrócić. Czasem jednak wiele kłopotów rodzi się jedynie w naszym umyśle. Wystarczy, że wzmocnimy naszą wiarę, a te problemy przestaną mieć dla nas znaczenie.

Relacjonował Abu Jahja Suhajb bin Sinan(RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: „Zadziwiająca jest sytuacja wierzącego, gdyż każda sytuacja jest dla niego korzystna. Gdy spotyka go dobro, jest za nie wdzięczny Allahowi i to jest to dla niego dobre; a jeśli spotykają go nieszczęścia to znosi je cierpliwie i jest to dla niego lepsze”. [Muslim]

Zyskujemy Miłość Allaha.

Tak! Ten, kto wiernie wypełnia swoje przymierze i jest bogobojny… przecież Bóg kocha bogobojnych! [Koran, 3:76]

Relacjonował Abu Hurajra(RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) przekazał, że Allah Najwyższy, powiedział: „Wypowiadam wojnę tym, którzy są wrogami Moich wiernych sług. Najmilszą Mi rzeczą, która przybliża Mojego sługę do Mnie, jest to, co mu nakazałem. Mój sługa przybliża się do Mnie przez dodatkowe czyny, aż go umiłuję. Kiedy go umiłuję, staję się jego słuchem, dzięki któremu słyszy, jego wzrokiem, dzięki któremu widzi, jego ręką, którą uderza i jego nogą, dzięki której chodzi. Jeśli on Mnie o coś poprosi, dam mu to, a jeśli szuka u Mnie schronienia, udzielę mu go”. [Al-Buchari]

Łatwiej nam zrozumieć przesłanie Koranu.

To jest Księga – co do której nie ma żadnej wątpliwości – droga prosta dla bogobojnych. [Koran, 2:2]

Stajemy się bardziej prawi i szlachetni.
Najbardziej godnym szacunku spośród ludzi jest ten, który jest najbardziej bogobojny. Rasa, kolor skóry, płeć, wiek czy majątek nie będą miały znaczenia w ostatecznym rozrachunku, wtedy liczyć będzie się tylko nasza bogobojność. Z tego powodu każdy powinien wywiązywać się ze swoich obowiązków względem Allaha i poszerzać działalność dobroczynną.

O ludzie! Oto stworzyliśmy was z mężczyzny i kobiety i uczyniliśmy was ludami i plemionami, abyście się wzajemnie poznawali. Zaprawdę, najbardziej szlachetny spośród was, w obliczu Boga, to najbardziej bogobojny spośród was! Zaprawdę, Bóg jest Wszechwiedzący, Dobrze Świadomy! [Koran, 49:13]

Relacjonował Abu Hurajra(RAA):
Wysłannika Allaha (SAAWS) zapytano: „Proroku, kto jest najbardziej godny szacunku spośród ludzi?” Odpowiedział: „Najbardziej bogobojny spośród nich” Towarzysze powiedzieli: „Nie o to pytaliśmy”. Prorok (SAAWS) powiedział: „Najbardziej godnym szacunku jest Józef (AS), Prorok Allaha, syn Proroka Allaha, który był synem Proroka Allaha, który był synem Przyjaciela Allaha Abrahama (AS)”. Towarzysze powiedzieli: „Nie o to pytaliśmy”. Prorok (SAAWS) spytał: „Czy pytacie mnie o hierarchię Arabów? Najlepsi z nich w czasach ignorancji są najlepsi w Islamie, pod warunkiem, że pojmują wiedzę o religii”. [Al-Buchari i Muslim]

Allah wybacza grzechy i zwiększa nagrodę tym, którzy są bogobojni.

O wy, którzy wierzycie! Jeśli będziecie się obawiać Boga, to On da wam zdolność rozróżnienia i odpuści wam wasze złe czyny, i przebaczy wam. Bóg jest Władcą Łaski ogromnej. [Koran, 8:29]

Taki jest rozkaz Boga, który wam zesłał. A kto się boi Boga, temu On odpuści złe uczynki i powiększy jego nagrodę. [Koran, 65:5]

A gdyby oni uwierzyli i byli bogobojni, to z pewnością nagroda od Boga byłaby lepsza! Gdybyż oni byli wiedzieli! [Koran, 2:103]

Tym, którzy nie uwierzyli, upiększano życie na tym świecie, a wyśmiewano się z tych, którzy uwierzyli; ale ci, którzy są bogobojni, będą nad nimi w Dniu Zmartwychwstania. Bóg daje zaopatrzenie, komu chce, bez rachunku! [Koran, 2:212]

Zaufanie Allahowi (tawakkul)

I zaufajcie Bogu, jeśli jesteście wierzącymi! [Koran, 5:23]

Wierzącymi są tylko ci, których serca drżą z przerażenia, kiedy wspomina się Boga; ci, których wiara się powiększa, kiedy są im recytowane Jego znaki – oni ufają swojemu Panu. [Koran, 8:2]

Zaufaj Bogu! Bóg wystarczy jako Poręczyciel! [Koran, 33:3]

I zaufaj Żyjącemu, Który nie umiera! I wysławiaj Jego Chwałę! Wystarczy, iż On jest Dobrze Świadomy grzechów swoich sług! [Koran, 25:58]

A temu, kto ufa Bogu, On sam wystarczy! Oto Bóg powoduje spełnienie Swojego rozkazu! [Koran, 64:3]

Wierzymy, że Allah jest Panem i Władcą wszystkiego. Jeśli chcemy coś osiągnąć, to pokładamy nasze nadzieje w Allahu, gdyż tylko Allah może nas wspomóc.
Jeśli pomoże wam Bóg, to nie będzie zwycięzcy nad wami! A jeśli On was pozostawi bez pomocy, to któż wam pomoże prócz Niego?! Niech więc wierzący zaufają Bogu! [Koran, 3:160]

Relacjonował Ibn Abbas (RAA):
Pewnego dnia stałem za Prorokiem (SAAWS) i rzekł on do mnie: „Pamiętaj o Allahu, a On o tobie będzie pamiętał. Pamiętaj o Allahu, a znajdziesz go naprzeciw siebie. Jak pytasz, to pytaj Allaha, a jak prosisz o pomoc, to proś Allaha. I dowiedz się, że gdyby cała ludzkość zgromadziła się, by dać ci korzyść, to nie otrzymasz nic za wyjątkiem tego, co Allah ci przeznaczył. Gdyby zgromadzili się, by zaszkodzić tobie, to nie zaszkodzą tobie w niczym za wyjątkiem tego, co Allah ci przeznaczył. Pióra zostały podniesione i strony już są suche. [At-Tirmizi]

Allah wie wszystko i ma Władzę nad wszystkim; nic nie dzieje się bez Jego zgody. Musimy być świadomi, że mimo iż mamy swoje plany i podejmujemy pewne działania, to mogą one nastąpić tylko wtedy, gdy są one zgodne z planem Allaha.
Warto przytoczyć teraz pewne historie z życia Proroków, pokazujące wielkość planu Allaha oraz zaufanie, jakim darzyli Allaha wierzący.
Wszyscy Prorocy spotykali się z odrzuceniem ze strony tych, do których zostali wysłani. Niektórych z nich chciano nawet zabić, jednak nie porzucili oni swojej misji i całkowicie zaufali Allahowi. Doskonałym przykładem takiej postawy jest Prorok Abraham (AS), którego chciano spalić na stosie za to, że nawoływał do wiary w Jednego Boga i rozbił posągi, do których modlili się politeiści.

On powiedział: „Czy wy więc czcicie, poza Bogiem, to, co nie jest wam ani w niczym pożyteczne, ani w niczym szkodliwe?
Wstyd dla was i dla tego, co wy czcicie poza Bogiem! Czy wy się nie zastanowicie?”
Oni powiedzieli: „Spalcie go! Pomóżcie waszym bogom, jeśli chcecie działać!”
Powiedzieliśmy: „O ogniu! Bądź chłodem i pokojem dla Abrahama!”
Oni chcieli przygotować jakiś podstęp, lecz My uczyniliśmy ich najbardziej stratnymi. [Koran, 21:66-70]

Relacjonował Ibn Abbas (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział, że gdy wrzucono do ognia Proroka Abrahama to powiedział on: „Allah Jedyny mi wystarczy, On jest Najlepszym z rozporządzających”. [Al-Buchari]

Podobnie postąpił Prorok Muhammad (SAAWS), kiedy mu powiedziano, że ogromna pogańska armia zebrała się przeciwko niemu i powinien się jej obawiać. Ta wiadomość jedynie utwierdziła w wierze jego oraz innych muzułmanów, jak o tym mówi Allah w Koranie:

Niektórym mówiono: „Oto ludzie zebrali się przeciwko wam, bójcie się ich!”; lecz to pomnożyło tylko ich wiarę i oni powiedzieli: „Wystarczy nam Bóg! Jakże to wspaniały Poręczyciel!”
I oni powrócili z dobrocią i łaską od Boga, i nie dotknęło ich żadne zło. Oni postąpili zgodnie z upodobaniem Boga, a Bóg jest Władcą Łaski ogromnej. [Koran, 3:173-174]

Przytoczyć tu można również historię matki Proroka Mojżesza(AS), która zaufała Allahowi i zgodnie z Jego rozkazem wrzuciła swoje nowo narodzone dziecko do rzeki. Jedynie człowiek prawdziwie wierzący mógł tak postąpić. Z Woli Allaha dziecko nie zginęło, przeciwnie – zostało uratowane i mogło przebywać blisko swojej matki.

I objawiliśmy matce Mojżesza: „Karm go piersią, a kiedy się będziesz obawiać o niego, to wrzuć go w morze! Nie obawiaj się i nie smuć! My go tobie zwrócimy i uczynimy go jednym z posłańców”.
I zabrała go rodzina Faraona, by był dla nich wrogiem i przyczyną smutku. Zaprawdę, Faraon i Haman, i ich wojska – byli grzesznikami!
I powiedziała żona Faraona: „On będzie radością oczu dla mnie i dla ciebie! Nie zabijajcie go! Być może, on będzie dla nas pożyteczny, albo weźmiemy go za syna”. Oni nie przeczuwali niczego.
Nazajutrz serce matki Mojżesza stało się puste; i była gotowa ujawnić to, jeślibyśmy nie wzmocnili jej serca, tak aby była wśród wierzących.
Ona powiedziała do jego siostry: „Idź za nim!” Ta zaś spoglądała za nim z boku, tak że oni nie zauważyli. I na początku zakazaliśmy mu piersi mamek, tak więc ona powiedziała: „Czy mogę wam wskazać pewną rodzinę, która w waszym imieniu zatroszczy się o niego i będzie jemu przyjaźnie oddana?”
W ten sposób oddaliśmy go jego matce, ażeby doznało ochłody jej oko i aby się nie smuciła, aby wiedziała, że obietnica Boga jest prawdą. Lecz większość z nich nie wie. [Koran, 28:7-13]

Warta wspomnienia jest tu również historia Proroka Józefa (AS). Gdy był on jeszcze dzieckiem, jego bracia z zazdrości wrzucili go do studni, następnie został on zabrany przez karawanę do Egiptu, gdzie wiele lat później został doradcą królewskim i uratował swoją rodzinę w czasie wielkiego głodu.
Oto, co mówi Allah w Koranie o podstępie braci Józefa (AS), a także o Swoim zamierzeniu:

Oto oni powiedzieli: „Zapewne, Józef i jego brat są milsi naszemu ojcu niż my, a przecież my jesteśmy gromadą. Zaprawdę, nasz ojciec jest w oczywistym błędzie!
Zabijcie Józefa albo wyrzućcie go na obcą ziemię! Wtedy ku wam zwróci się oblicze ojca i będziecie wtedy ludźmi prawymi”.
Powiedział jeden z nich: „Nie zabijajcie Józefa, lecz wrzućcie go w głębinę studni, a odnajdzie go jakaś karawana, jeśli już chcecie to uczynić”.
Oni powiedzieli: „O nasz ojcze! Dlaczego ty nam nie dowierzasz, jeśli chodzi o Józefa? Zaprawdę, my jesteśmy jego szczerymi doradcami!
Poślij go z nami jutro! On się ucieszy i zabawi, a my będziemy nad nim czuwać”.
On powiedział: „Zasmuci mnie to z pewnością, jeśli z nim pójdziecie. Obawiam się, że pożre go wilk, jeśli nie będziecie go pilnowali”.
Oni powiedzieli: „Jeśli pożre go wilk – a jest nas przecież gromada – to i my poniesiemy stratę”.
I kiedy poszli z nim, i zgodzili się, aby go wrzucić w głębinę studni, My objawiliśmy mu: „Ty im wyjawisz tę ich sprawkę, kiedy oni nie będą nawet przeczuwali”. [Koran, 12:8-15]

Przypomnijmy również wydarzenie, które miało miejsce podczas emigracji Proroka (SAAWS) i Abu Bakra (RAA) z Mekki do Medyny.

Relacjonował Abu Bakr (RAA):
Kiedy byłem w grocie Saur z Prorokiem (SAAWS), zobaczyłem stopy bałwochwalców, którzy stali nad nami u wejścia do groty i powiedziałem: „Proroku, jeśli któryś spojrzy w dół, zobaczy nas”. Prorok (SAAWS) odparł: „Abu Bakrze, co myślisz o dwóch, z którymi Allah jest jako trzeci?” [Al-Buchari i Muslim]

Politeiści z Mekki obiecali wielką nagrodę za schwytanie Proroka (SAAWS), dlatego ludzie szukali jego i Abu Bakra (RAA) bardzo uważnie. Kiedy jednak niektórzy z nich dotarli do groty Saur, w której schronili się Wysłannik Boga (SAAWS) i Abu Bakr (RAA), Allah nie dopuścił do tego, by ich zobaczyli, dlatego przerwali swoje poszukiwania.
Z historii, które przytoczyliśmy, możemy wyciągnąć zasadnicze wnioski.
Chociaż być może często nie zdajemy sobie z tego sprawy, plan Allaha obejmuje nas wszystkich. Allah ochrania, kogo chce, i krzyżuje plany, komu chce. Wszyscy Prorocy byli dzielni, odważni i całkowicie ufali Allahowi – tacy powinni być wszyscy muzułmanie. Nie powinniśmy zbytnio martwić się naszą przyszłością, gdyż stanie się tylko to, czego Allah zapragnie. Jakiekolwiek straty czy korzyści miałyby nas spotkać, będą one pochodzić od Allaha. Musimy zrozumieć, że Allah będzie poddawał nas próbom, które powinniśmy cierpliwie znosić, w Nim pokładając nasze nadzieje.

My doświadczymy was nieco strachem, głodem i utratą dóbr, życia i owoców. Głoś radosną wieść cierpliwym! [Koran, 2:155]

„Niech więc zaufają Bogu ludzie wierzący!
A dlaczego nie mielibyśmy zaufać Bogu, skoro On nas poprowadził po naszych drogach? My będziemy, z pewnością, bardzo cierpliwie znosić to wszystko, czym nas obrażacie. Niech więc zaufają Bogu ci, którzy są pełni ufności!” [Koran, 14:11-12]

Zaufanie względem Allaha nie oznacza bezczynności i biernego przyglądania się wydarzeniom. Zawsze powinniśmy robić tyle, na ile pozwalają nasze możliwości. Pamiętajmy jednak, że wszystko, co ma się stać, zostało już zapisane, dlatego nie martwmy się za bardzo przyszłością i znośmy cierpliwie trudy teraźniejszości.
Powinniśmy zapewnić bezpieczeństwo i utrzymanie sobie i swoim rodzinom, w razie choroby powinniśmy się leczyć, jednak wraz z dokładaniem starań bądźmy świadomi tego, że Boski plan obejmuje nas wszystkich. Nasze serca powinny być wypełnione spokojem.
Potrzebujemy zaopatrzenia i środków do życia, jednak sposób, w jakie zostaną one nam dostarczone, zależy tylko od Allaha.
Powinniśmy mieć serca jak ptaki, które codziennie wylatują ze swoich gniazd, by zdobyć pożywienie. Nie zabierają ze sobą zapasów i nie wiedzą, czy znajdą coś do jedzenia, całkowicie ufają Allahowi. Zwróćmy jednak uwagę, że ptaki nie siedzą w gniazdach, czekając, aż jedzenie spadnie im z nieba – przeciwnie, cały dzień spędzają na poszukiwaniu pożywienia!

Relacjonował Abu Hurajra (RAA):
Wysłannik Allaha (SAAWS) powiedział: „Ludzie, których serca są jak serca ptaków, wejdą do Raju”. [Muslim]

Wierzącymi są tylko ci, których serca drżą z przerażenia, kiedy wspomina się Boga; ci, których wiara się powiększa, kiedy są im recytowane Jego znaki – oni ufają swojemu Panu –
ci, którzy odprawiają modlitwę; ci, którzy rozdają z tego, w co ich zaopatrzyliśmy
– tacy są naprawdę wierzącymi! – Dla nich są przygotowane stopnie u ich Pana i przebaczenie, i szlachetne zaopatrzenie. [Koran, 8:2-4]

Autor: binJellul