Jeśli zostaliśmy ochlapani wodą z kałuży, wodą z rynny lub topniejącym śniegiem, to taka woda traktowana jest jako deszczowa z dodatkiem innych substancji, czyli nie oczyszczająca, ale czysta. W ochlapanym ubraniu można się modlić (choć oczywiście lepiej je zmienić, jeśli mamy taką możliwość i nie sprawi nam to trudności) – nawet wtedy, kiedy jest jasne i widać na nim ślady błota.

W przypadku oddania moczu do dużego zbiornika z wodą lub rzeki czy jeziora decyduje ilość wody i zmiana smaku, koloru, lub zapachu – o ile jest jej dużo i nie zmieniła żadnej z tych trzech cech, można nią robić wu’du albo ghusl. Nie zmienia to faktu, że załatwianie się do wody, która według przepisów fikh jest czysta (a ludzie lub zwierzęta mogą wykorzystać ją do picia lub innych celów), jest zakazane.

Jeśli robimy wu’du w misce, wiadrze itp. – nie można zaczynać obmycia od włożenia nieumytych rąk do naczynia! Najpierw wylewamy trochę wody na ręce, a później już możemy zanurzać umyte ręce w misce lub wiadrze. W przeciwnym razie woda będzie traktowana jak woda pozostała po wu’du – czyli będzie czysta, ale nie będzie oczyszczająca.

Jeśli na bieliznę trafiło trochę moczu, mazi itp., to powinniśmy ją zmienić. Jeśli nie mamy takiej możliwości, powinniśmy trzy razy ją zmoczyć i wycisnąć; można (jeśli jest zimno) podłożyć kawałek papieru toaletowego między ciało a bieliznę.

W ocenie czystości kału lub moczu zwierząt decyduje fakt, czy są jadalne, czy niejadalne – na przykład kot w Islamie nie jest nieczysty, ale jest niejadalny, dlatego jego mocz i kał są nieczyste. Nie zmienia to faktu, że jeśli na nasze ubranie trafią odchody zwierząt jadalnych i czystych, to – jeśli mamy taką możliwość i jeśli nie sprawi nam to trudności – powinniśmy takie ubranie zmienić.

Jeśli przerwaliśmy wu’du, a ta część ciała, którą myliśmy jako ostatnią, wyschła, powtarzamy obmycie od początku. Jeśli nadal jest mokra, zaczynamy wu’du od miejsca, w którym je przerwaliśmy.

Dotykanie kobiet powoduje utratę czystości jedynie według szkoły szafi’ickiej; inne szkoły rozumieją słowa Allaha: „Lub jeśli dotykaliście kobiet…” (sura Al-Ma’ida – Stół zastawiony – ajat 6., w znaczeniu wg J. Bielawskiego) jako określenie stosunku seksualnego. Są hadisy, które mówią o tym, że Prorok (PZN) całował swoje żony, a później modlił się, nie wykonując wcześniej ablucji. Jedynym wyjątkiem według szafi’itów jest okrążenie Ka’aby, które zawsze wykonują według którejś z innych szkół, czyli przyjmując, że wtedy dotknięcie kobiety nie unieważnia ablucji (w innym przypadku wykonanie okrążenia Ka’aby byłoby praktycznie niemożliwe, zwłaszcza w czasie hadżdż, kiedy jest duży tłok, a mężczyźni i kobiety dokonują okrążenia razem).

Przed wykonaniem ghusl powinniśmy mieć intencję tego, że nie chcemy się kąpać, tylko chcemy wykonać ghusl (kąpiel rytualną), żebyśmy mogli czytać Qur’an, pomodlić się, pojechać do meczetu… Jeśli mamy taką intencję, wystarczy zanurzenie całego ciała w wodzie (w wannie, w basenie, jeziorze itp.). Jeśli myjemy ciało, dobrze zaczynać ghusl od umycia miejsc intymnych lewą ręką, a później myć się, zaczynając od góry i od prawej strony. Inny hadis mówi, że dobrze jest zaczynać ghusl od wykonania wu’du. Szahadę po ghusl (po la ilaha Illa’llah można dodać – wahdahu la szarika lahu) wypowiadamy zwróceni w kierunku Mekki (jest to sunna).

Wykąpanie zmarłego jest obowiązkiem, a wykąpanie się po wykąpaniu zmarłego sunną (Prorok (PZN) powiedział – ktokolwiek wykąpał zmarłego, niech sam się wykąpie). Mężczyzna nie może myć zmarłej kobiety, a kobieta nie może myć zmarłego mężczyzny – jedynym! wyjątkiem są małżonkowie, tzn. mąż może wykąpać zmarłą żonę, a żona może wykapać zmarłego męża, ale już matka nie może myć zmarłego syna, córka zmarłego ojca itp.

Autor: Abd ul-Karim