Wielu nie-muzułmanów uważa że słowo Allah jest nazwą arabskiego bóstwa, boga muzułmanów. Prawdą jest że Allah jest imieniem własnym Jedynego Boga, którego czcili wszyscy Prorocy i Wysłannicy Boży.

Allah w języku arabskim

Arabskie słowo Allah (czytaj `allôh) الله (alif-lam-lam-hah [A L L H]) znaczy Bóg, który jako Jedyny zasługuje na cześć. Allah jest Jedynym Stworzycielem wszechświata, Jedynym Panem Dnia Sądu Ostatecznego, Jest On tym który zaopatruje, planuje, utrzymuje wszechświat, i daje bezpieczeństwo. On jako jedyny jest Wszechwiedzący, Wszech-słyszący.

W odróżnieniu do polskiego słowa Bóg, bądź angielskiego God, słowo Allah nie występuje w innych odmianach. Polskie odmiany takie jak boski, bogini, bogowie, matka boża, syn boży, czy angielskie god-father, goddess, nie istnieją w odniesieniu do słowa Allah. Allah jest zatem imieniem którym nic, prócz Boga Jedynego, nazwać nie można. Natomiast słowem bóg określić można wszelkie obiekty które ludzie czczą, lub czcili w przeszłości.

Odpowiednikiem słowa bóg w języku arabskim jest słowo ilah, czyli bóstwo, coś co jest czczone. Przykładem niech będzie pierwsza część Muzułmańskiego wyznania wiary. Brzmi ono: „la ilaha ill Allaah” dosłownie: [nie ma bóstwa prócz Boga], co znaczy [nic nie jest warte czci, jak tylko Bóg Jedyny].[1]

Dlatego też słowo Allah, jest słowem którym określić można tylko i wyłącznie Boga Jedynego, Stwórcę i Władcę wszechświata.

Nie powinno zatem nikogo zdziwić, że imię to objawione zostało także w innych semickich językach. Sensacji nie powinno też wywołać, że inni Prorocy i Wysłannicy, używali tego samego słowa w odniesieniu do Boga Jedynego.

Allah w języku hebrajskim

Hebrajskie słowo 'eloh אלוה (alef-lamed-heh [A L H]), pojawia się jako Imię Boga w Biblii. Gdy napisane w pierwotnej formie paleohebrajskiej[2], aramejskiej[3], lub w piśmie nabetańskim[4], w których nie istniały znaki diakrytyczne, wymówić je można na kilka różnych sposobów.

W podstawowej formie słowo to (wymawiane alah), jest czasownikiem o znaczeniu „przysięgać” lub „składać przysięgę,” jak również czasownikiem „ubóstwiać” lub „czcić.”[5]

Rdzeń tego słowa pochodzi od jeszcze starszego słowa, el, które znaczy Bóg, bóstwo, moc, siła…

W Biblii odnajdziemy słowo 'el [6] między innymi w Księdze Liczb (23:8), w Księdze Psalmów (6:1), i w Księdze Izajasza (40:18).[7] Słowo to ma takie samo znaczenie jak arabskie słowo ilah, aramejskie iil lub babilońskie ilu;[8] czyli to co w języku polskim określamy jako bóg, lub bóstwo.

Inną bardziej powszechną formą tego słowa w Biblii jest 'eloh (Ks. Hioba, 12:6 / Ks. Habakuka, 1:12), często też występujące w innej formie gramatycznej jako 'elohim.[9]

Allah w języku aramejskim

Językiem Jezusa (pokój i błogosławieństwo jemu) oraz jego Apostołów (niech Bóg będzie dla nich miłosierny) był blisko spokrewniony z hebrajskim język aramejski. Trudno zauważyć jakąkolwiek różnicę pomiędzy wymową tego słowa w ich języku, a językiem arabskim. Jedynego Boga godnego czci określano w języku aramejskim słowem 'alah ܐܠܘ (alap-lamadh-heh [A L H]). Słowo to znajduje się między innymi w Księdze Daniela, (3:15, 4:5, 6:7), 1 Liście do Koryntian (8:4) i w Liście do Efezjan (2:12).[10] Podając inny przykład, pozdrowienie „Bóg z wami” brzmi w języku aramejskim Alaha minukhuun.[11]

Pokrewieństwo

Nie ma zatem wątpliwości że słowo Bóg we językach semickich jest bardzo blisko spokrewnione.

Arabski:الله Hebrajski:אלוה Aramejski: ܐܠܘ

-Pisownia jest niemal identyczna.
-Wymowa w zależności od dialektu, jest prawie identyczna.
-Wszystkie pochodzą z tego samego rejonu geograficznego.
-Rdzenie tych słów (ilah, el, iil) są podobne, a ich religijne znaczenie jest identyczne – coś czemu oddawana jest cześć.
-Jednak nie tylko znaczenie i pochodzenie słowa Allah ma te same korzenie. Przesłanie wszystkich wysłanników Allaha jest jednym i tym samym przesłaniem.

Mojżesz mówił do swego ludu: „Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Panem jedynym.” (Ks. Powtórzonego Prawa, 6:4)

Jezus mówił do apostołów: „Pierwsze (przykazanie) jest: 'Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden.'” (Ewangelia wg. Marka, 12:29)

Allah objawił Muhammedowi: »Powiedz, On jest Bogiem Jedynym.« (Surah al-Ichlaas, 112:1)

I wszyscy wysłannicy Allaha nakazywali ludziom aby czcili tego Jedynego Boga.

Ostatnim z objawionych pism jest Koran, potwierdzający wcześniejsze objawienia i dominujący swym świadectwem prawdy (Surah al-Ma’idah, 5:48). Jest to objawienie w którym zostało wyjaśnione wszystko szczegółowo, dla ludzi którzy rozumieją (Surah al-An’am, 6:98), jest ono drogą prostą i napomnieniem:

»O ludu Księgi! Nasz Posłaniec przyszedł do was, wyjaśniając wam wiele z tego, co wy ukrywaliście z Księgi, i wiele też pomijaliście. Przyszło do was światło od Boga i Księga jasna. Przez nią prowadzi Bóg tych, którzy poszukują Jego zadowolenia, do dróg pokoju, wyprowadza ich z ciemności do światła i – za Jego zezwoleniem – prowadzi ich ku drodze prostej.« (Surah al-Ma’idah, 5:15,16)

W księdze tej Allah mówi o Sobie:

»Bóg, nie ma boga, jak tylko On – al-Hayyumul-Qayyum (Wiecznie Żyjący, Jedyny który utrzymuje i chroni wszystko co istnieje)« (Surah al-Baqarah, 2:255)

»Więc podążajcie za tym co wam zostało objawione od waszego Pana, la ilaha illa hua, i odwróćcie się od politeistów.« (Surah al-An’am, 6:106)

* * *
[1] Innym przykładem jest następujący werset:

»hu allahu lladhi la ilaha illa hua«
»hu [On] allahu [Bóg] lladhi [istnieje] la [nie ma] ilaha [boga] illa [jak tyko] hua [On]«
»On jest Bogiem! Nie ma boga, jak tylko On!«
(Surah al-Haszr, 59:22)

[2] http://wiem.onet.pl/wiem/00c6c5.html

[3] http://wiem.onet.pl/wiem/00bddb.html

[4] http://wiem.onet.pl/wiem/004f33.html

[5] alef-lamed-heh (ALH) według słownika Milon Ben-Y’hudaah, Ivri-Angli (Ben Yehuda’s Hebrew-English Dictionary)

[6] Rdzennym znaczeniem słowa 'el jest siła, władza, w przeciwieństwie do ludzkiej słabości i poddania. Słowo to pochodzi albo od słowa 'ul – znajdywać się przed, prowadzić, stać na czele; albo od słowa 'ala – być silnym. („Illustrerat Bibel Lexikon”, Hugo Odeberg & Thoralf Gilbrant, str. 2065)

[7] Słowa te istnieją w Biblii w językach w których zostały objawione, nie w polskim przekładzie.

[8] Za „Illustrerat Bibel Lexikon”, Hugo Odeberg & Thoralf Gilbrant, str. 2103.

[9] „Elohim jest liczbą mnogą która w języku hebrajskim używana jest po to aby podkreślić mnogość mocy.” (Hertz: The Pentateuch and Haftorahs). „Forma słowa, Elohim, jest mnoga. Hebrajczycy stosowali liczby mnogiej w odniesieniu do rzeczowników aby wyrazić wielkość lub majestat.” (Flanders, Cresson: Introduction to the Bible). Podobnie Allah w Koranie, kiedy mówi o Sobie, często używa liczby mnogiej, aby wskazać Swą wielkość. Jest to pewna forma gramatyczna która istnieje w językach semickich, przetłumaczona zaś na inne języki staje się niezrozumiała.

[10] Dla przykładu na stronie [http://www.peshitta.org/lexicon/] wystarczy wpisać słowo 'god’, aby uzyskać jego transkrypcję w języku aramejskim.

[11] [http://members.aol.com/assyrianme/aramaic/aramaic.html]

Autor: Abu Anas bin Marian