Cudowność Koranu Największym cudem Szlachetnego Wysłannika jest Szlachetny Koran zawierający setki dowodów jego misji proroczej, a jego cudowność posiada czterdzieści aspektów, tak jak to zostało powiedziane w “Słowie Dwudziestym Piątym”, do którego odsyłamy odnośnie tego wielkiego skarbca cudów, a tutaj ograniczymy się do przytoczenia trzech mądrości.

Mądrość pierwsza

Pytanie: Co, jeśli ktoś powie: Cudowność Szlachetnego Koranu polega na jego wspaniałej elokwencji, i tylko jeden na tysiąc znamienitych uczonych z dziedziny oratorstwa może poznać tę tajemnicę, a każda warstwa ludzi powinna mieć swój udział w tej cudowności?

Odpowiedź: Cudowność Szlachetnego Koranu skierowana jest do każdej warstwy ludzi, lecz daje poczuć swą cudowność w określony i szczególny sposób.

Przede wszystkim pokazuje on swoją wspaniałą cudowność i elokwencję uczonym z tej dziedziny. Jego piękny, wzniosły i niepowtarzalny styl skierowany jest do mistrzów poezji i krasomówstwa. Mimo że styl ten jest łatwo przyswajany przez każdą grupę ludzi, to nikt nie ma tyle odwagi, by go naśladować. Jego częste powtarzanie nie nudzi się, ani nie niszczy go upływ czasu, gdyż jest to styl świeży, zawsze zachowujący swoją młodość i świeżość. Niesie w sobie prozę pisaną wierszem i wiersz pisany prozą, co czyni go jednocześnie wzniosłym i przyjemnym.

Jego cudowność polega również na tym, że informuje o rzeczach niewidzialnych, rzucając tym samym wyzwanie wróżbitom oraz tym, którzy twierdzą, że przekazują wiadomości ze świata niewidzialnego.

Ponadto, Koran zwraca się do historyków i tych uczonych, którzy śledzą wydarzenia na świecie, dając im poczuć swoją cudowność. Przytacza historie minionych narodów i ich losy, a także to, co wydarzy się w przyszłości, zarówno na tym świecie, jak i w życiu grobowym oraz w życiu ostatecznym, tym samym rzucając im wyzwanie tą wspaniałą cudownością.

Ukazuje swą cudowność socjologom oraz politologom zajmującym się kwestiami władzy poprzez święte konstytucje koraniczne. Tak, szlachetny szariat wypływający ze Szlachetnego Koranu w pełni ukazuje tajemnicę tej cudowności.

Pokazuje tym, którzy zgłębili wiedzę o Bogu i prawdach wszechświata wspaniały cud poprzez przytaczanie świętych i wzniosłych prawd Bożych, dając im poczuć obecność tej cudowności. Tym, którzy podążają ścieżkami poświęcenia się Bogu i sufizmu Szlachetny Koran pokazuje swoją cudowność poprzez skarby tajemnic, które zawiera morze jego wspaniałych wersetów. W ten sposób przed każdą spośród czterdziestu grup ludzi otwiera się okno z widokiem na wspaniały cud. Koran pokazuje swą cudowność nawet tym prostym ludziom, którzy posiadają jedynie zdolność słuchania, i nie są w stanie zgłębić jego znaczenia. Widzimy, jak wierzą w tę cudowność i odczuwają ją dzięki samemu wysłuchaniu go. Taki prosty człowiek mówi do siebie tymi słowy: “Styl Koranu różni się zupełnie od stylu innych książek – czyli albo posiada niższy poziom cudowności, co jest niemożliwe – i nie śmieli powiedzieć tego najbardziej zatwardziali wrogowie i nieprzyjaciele – albo styl ten jest bardziej wzniosły od wszystkich innych, jest więc cudowny.” Taki prosty człowiek, który umie tylko słuchać, rozumie cudowność w taki oto sposób, i by pomóc mu trochę w zrozumieniu tego, wyjaśnimy rzecz następująco:

Szlachetny Koran od razu po pojawieniu się na placu wyzwań wzbudził w ludziach dwa silne pragnienia: Pierwsze to pragnienie naśladowania go przez jego zwolenników, czyli silne uwielbienie upodobniania się do jego wzniosłego stylu. Drugie to pragnienie sprzeciwienia się mu i krytyki, które zrodziły się u wrogów i nieprzyjaciół, oraz pragnienie stworzenia podobnego stylu w celu obalenia twierdzenia o jego cudowności.

Te dwa silne pragnienia zaowocowały pojawieniem się milionów książek w języku arabskim, do których mamy dostęp, lecz jeśli porównamy najbardziej elokwentne i najpiękniejsze z nich ze Szlachetnym Koranem, i jeśli przeczytamy je razem, to każdy słuchający ich i czytający bez wahania powie, że Koran nie przypomina żadnego z tych stylów, nie jest więc na poziomie tychże książek. Jego poziom jest więc albo niższy od poziomu innych, co jest niewątpliwie niemożliwością, i nie ośmielił się tego powiedzieć nikt, nawet Szatan, co dowodzi tego, że styl Szlachetnego Koranu przewyższa wszystkie inne swą wspaniałą cudownością.

Niewykształcony, prosty człowiek, który nie rozumie niczego ze znaczeń Szlachetnego Koranu, odczuwa jego cudowność poprzez brak nudy z jego recytowania. Taki człowiek mówi: “Ciągłe recytowanie Koranu w ogóle nie powoduje nudy, lecz zwiększa jego piękno, natomiast gdy słucham pięknych utworów poetyckich kilka razy, odczuwam nudę. Dlatego Koran niewątpliwie nie jest mową człowieka.”

Dzieciom, które lubią uczyć się Szlachetnego Koranu na pamięć, pokazuje on swoją cudowność poprzez ich zdolność do zapamiętania go przez ich małe i delikatne umysły, mimo obecności fragmentów, które sprawiają im trudność. Widzisz, jak uczą się Szlachetnego Koranu z łatwością, i jednocześnie nie są w stanie nauczyć się jednej strony czegokolwiek innego. Nawet ludzie chorzy i leżący na łożu śmierci, gdy wypowiadanie najkrótszych słów sprawia im ból, słuchają Szlachetnego Koranu, a jego wersety spływają na ich uszy niczym woda z rajskiego źródła – w ten sposób odczuwają jego cudowność.

Podsumowanie powyższego: Szlachetny Koran nie czyni nikogo pozbawionym poczucia jego cudowności, i każda grupa spośród różnych czterdziestu grup ludzi ma w niej swój udział, którą Koran daje im odczuć. Zaprezentował pewien rodzaj swojego cudu tym, którzy nie posiadają wiedzy, lecz jedynie zdolność spojrzenia bez zdolności do słuchania, rozumienia bądź odczuwania sercem.

Dzieje się tak w następujący sposób: Słowa egzemplarza Koranu napisanego pismem ‘Usmana spotykają się i każde z nich patrzy na drugie. Na przykład słowa “a ósmym jest ich pies” znajdujące się w surze Al- Kahf, odpowiadają słowu “kitmir” z sury Fatir. Jeśli przedziurawiłoby się strony tego egzemplarza, poczynając od pierwszego słowa, to pokazało by się drugie słowo, z niewielką różnicą, i pojawiłoby się imię psa.

Tak samo słowo “przyprowadzeni”, pojawiające się dwukrotnie w surze Ja Sin występuje jedno nad drugim i odpowiada słowom o tym samym znaczeniu w surze As-Saffat.

Aspekt cudowności przeznaczony dla tej grupy pozbawionej słuchu, wiedzy i percepcji, która posiada jedynie zdolność spojrzenia, przez długi czas był niedostatecznie wyjaśniony, jednakże “List Dwudziesty Dziewiąty” oraz “List Trzydziesty” wyjaśniły w bardzo jasny sposób ten rodzaj cudowności, i nawet ślepy może go dotknąć. Zaczęliśmy realizować projekt spisania egzemplarza Koranu mającego ukazać ten piękny aspekt cudowności, i prosimy Boga o pozwolenie nam na jego wydrukowanie.

Jeśli przedziurawiłoby się miejsce, gdzie one występują, to te same słowa pojawiłyby się prawie w tych samych miejscach. Tak samo słowo “dwa” znajdujące się na końcu sury Saba’ odpowiada temu samemu słowu na początku sury Fatir. W całym Koranie słowo to pojawia się trzykrotnie, a spotkanie się tych słów nie jest dziełem przypadku. Istnieje bardzo wiele przykładów takiej zbieżności w tym egzemplarzu. Jedno słowo pojawia się w około sześciu fragmentach, i gdyby przedziurawiło się strony pomiędzy nimi, to odpowiadałyby sobie z niewielką różnicą. Widziałem

egzemplarz, w którym zdania sobie odpowiadające na sąsiadujących stronach napisane były na czerwono i wtedy powiedziałem: “Te miejsca są przesłankami pewnego rodzaju cudowności.” Po tym zacząłem patrzeć na zdania Szlachetnego Koranu i zobaczyłem, iż położenie wielu z nich na stronach odpowiada sobie, co świadczy o szczególnym sensie.

Skoro porządkowanie Koranu było czynione pod przewodnictwem Wysłannika, niech będzie z nim pokój i błogosławieństwo, i spisywali go natchnieni kaligrafowie, to jego wspaniałe i piękne pismo wskazuje na rodzaj cudowności, gdyż nie może być to przypadkiem ani wynikiem myśli ludzkiej. Gdyby nie niedociągnięcia wynikające z druku, to słowa te i ich miejsca odpowiadałyby sobie w zupełności.

Widzimy także, że w dłuższych i średnich surach medyńskich wspaniały wyraz “Bóg” powtarza się w sposób niezwykły i uporządkowany, zwykle określoną ilość razy: Pięć, sześć, siedem, osiem, dziewięć lub jedenaście, na dodatek do ukazania delikatnego porządku liczbowego na obu stronach kartki egzemplarza i na stronach przeciwległych.

Piękne i rytmiczne wyrazy Szlachetnego Koranu oraz jego piękny i elokwentny styl, a także właściwości jego elokwencji, które mimo dużej liczby przyciągają wzrok, dają wzniosłą powagę oraz pełny spokój ludziom wtajemnicy wspominającym Boga bez rozpraszania ich, a przykłady elokwencjartyzmu słownego oraz trzymanie się porządku i rymu naruszają szczerość powagę – mimo ich zgrabnego wyrazu – i psują spokój serca oraz rozpraszajmyśli rozmyślającego. Nawet najlepsza, najszczersza i najbardziej poważna uporządkowana cicha modlitwa, czyli znana modlitwa Imama Asz-Szafi’egoktóra była przyczyną zniknięcia drożyzny i suszy w Egipcie, którą wiele razyprzeczytałem i zobaczyłem, że jako że jest pisana wierszem, nie daje pełneszczerości i wzniosłej powagi. Mimo że wypowiadałem ją regularnie przeokoło dziewięć lat, nie byłem w stanie pogodzić powagi i szczerości z rymem rytmem. Uświadomiłem sobie wtedy, że wspaniały naturalny rytmcharakterystyczny dla Szlachetnego Koranu oraz cechy jego uporządkowani są rodzajami cudowności, jako że dają poważną szczerość oraz spokój, benaruszania żadnego z nich. Stąd jeśli ludzie wypowiadający ciche modlitwy wspominający Boga nie uświadomią sobie tego rodzaju cudowności, to poczujgo sercem.

Jedną z duchowych tajemnic cudowności Szlachetnego Koranu jest to, żukazuje on wielki i błyszczący stopień wiary Największego Wysłannika, niechbędzie z nim pokój i błogosławieństwo, który dostąpił szczęścia otrzymania największego imienia. W ten sposób pokazuje i naucza poprzez naturalny styl niczym słynna święta mapa – tej wzniosłej pozycji wielkiej i szerokiej religiprawdy, ukazującej doniosłe prawdy o świecie ostatecznym i świecie poddanisię Bogu.

W ten sposób Szlachetny Koran przekazuje mowę Pana Światów wwyniosłości Jego Chwały i Wielkości i w Jego absolutnej Boskości. Nie mwątpliwości co do tego, że wyrazistość tego stylu i koraniczny sposóbwyrażania się nie może być powtórzony przez umysły ludzkie, nawet jeślibyzebrały się w jednym umyśle, tak jak powiedział o tym sam Szlachetny Koran “Powiedz Jeśliby zebrali się ludzie i dżiny po to, by przynieść Koran temu podobny, nie przyniosą go”. (17:88), gdyż nie jest możliwe, by ktokolwiek naśladował bądź przyniósKoran, taki jak ten.

W wielu egzemplarzach Koranu zwanych Reknar szlachetne wersety kończsię pod koniec strony, przez co strona ta kończy się pięknym rymemTajemnica tego kryje się w tym, że najdłuższy werset w Koranie, a mianowicidotyczący pożyczania majątku, osiągnął rozmiar całej strony, gdy suryAl-Ichlas i Al-Kausar mają długość jednej linijki. Na tym polega tcharakterystyczna cecha oraz oznaka cudowności Szlachetnego Koranu.

Mądrość druga

Magia była rozpowszechniona w epoce Mojżesza, niech pokój z nim będzie, a jego wielkie cuda przypominały magię. Medycyna była rozpowszechniona w epoce Jezusa, niech pokój z nim będzie, tak więc większość jego cudów związana była właśnie z medycyną. Z kolei na Półwyspie Arabskim w czasie misji proroczej Muhammada, niech będzie z nim pokój i błogosławieństwo, rozpowszechnione były cztery rzeczy:

Pierwsza: Elokwencja i piękno języka.
Druga: Poezja i oratorstwo.
Trzecia: Przepowiadanie przyszłości.
Czwarta: Wiedza o zdarzeniach minionych i tych dotyczących całego wszechświata.

Ograniczam się tutaj i w tej części do bardzo nielicznych, krótkich i częściowych przykładów, przytaczając jedynie bardzo drobne oznaki, jako że byłem zmuszony do pośpiechu w pisaniu tego dzieła, mimo że badania te są niezwykle ważne i doniosłe, i ukazują one piękną i delikatną szlachetność płynącą z pomocy Boskiej, która wsparła “Listy Światła”. Tak, ta szlachetność i wielka prawda ukazuje szereg szlachetnych cech “Listów Światła”. Pokazują ponadto widoczny rodzaj cudowności Koranu, i stanowią źródło wskazówek ze świata niewidzialnego i ich symbole. Faktycznie tak się w późniejszym czasie stało, gdy spisano Koran zawierający zgodność pomiędzy szlachetnymi wyrazami “Bóg” na każdej stronie. Pojawiło się osiem małych traktatów zwanych “Ośmioma Symbolami”, które pokazują tę piękną zgodność i wskazówki płynące ze świata niewidzialnego oraz ze zgodności pomiędzy literami Szlachetnego Koranu. Napisałem również pięć traktatów potwierdzających “Listy Światła” i ich wartość płynącą z tajemnicy zgodności. Składają się one z listu opisującego pomoc i wsparcie, trzech listów opisujących wzniosłą szlachetność oraz traktatu poświęconego wskazówkom koranicznym. Tak więc podczas pisania traktatu poświęconego cudom Proroka Muhammada, uświadomiłem sobie tę wielką prawdę, lecz niestety widziałem jedynie niewielką ich część. Opisałem jedynie kroplę z ich morza, skończyłem i nie napisałem więcej.

Szlachetny Koran rzuca wyzwanie przedstawicielom tych czterech dziedzin. Na początku ludzie elokwentni i krasomówczy uklękli zdumieni przed jego cudowną elokwencją, wsłuchując się weń ze zmieszaniem i podziwem. Zadziwił poetów i mówców, tak że obalił pozycję tych, którzy szczycili się “siedmioma mu’allakami” – wierszami, które były najlepszymi przykładami ich poezji, i które utkali złotymi nićmi i zawiesili na ścianie Ka’by. Sprawił, iż wróżbici i czarownicy stracili swoją zdolność przepowiadania i że zapomnieli o wydarzeniach, o których mówili, że miały wydarzyć się w przyszłości, jako że wypędził z nich dżiny, opuścił zasłonę na wróżenie i na zawsze zamknął jego bramę. Uratował studiujących historię minionych narodów i wiadomości ze świata od legend, fałszu i zakłamań, które w nią weszły, i poprowadził ich do poznania wydarzeń minionych i wzniosłych prawd wszechświata.

W ten sposób ludzie z czterech grup uklękli przed wielkością Szlachetnego Koranu; ogarnęło ich zdumienie i poczucie wzniosłości. Zaczęli uczyć się z niego i otrzymywać przewodnictwo i drogę prawości, i nie zdarzyło się ani razu, by ktokolwiek z nich sprzeciwił się Koranowi w jakikolwiek sposób, nawet jedną ułożoną przez nich surą.

Jeśli ktoś powie: Skąd wiemy, że nikt się jemu nie sprzeciwił, ani nie przyniósł podobnego Koranu, i skąd wiemy, że napisanie jemu podobnego jest niemożliwe?

Odpowiedź: Jeśliby sprzeciw był możliwy, to z pewnością ktoś by tego spróbował. Nikt nie przepuściłby takiej możliwości, a potrzeba sprzeciwienia się Koranowi była bardzo duża. Miało ono na celu uchronienie się od niebezpieczeństwa wyzwania i uratowanie swojej religii, majątku, samych siebie oraz swoich rodzin. Gdyby sprzeciw był możliwy, to nikt by z niego nigdy nie zrezygnował, a niewierni i hipokryci – którzy są większością – rozpowiadaliby wszędzie tę wiadomość, tak jak rozpowszechniali wszystko to, co sprzeciwia się islamowi. Jeżeliby faktycznie się jemu sprzeciwili – gdyby sprzeciw był możliwy – to historycy zapisaliby to w swoich licznych książkach. Lecz cała historia wraz ze swymi księgami jest przed nami, i nie widzimy, by kiedykolwiek próbowano sprzeciwiać się Koranowi, prócz pojedynczych fragmentów autorstwa fałszywego proroka Musajlimy. Szlachetny Koran rzucał im wyzwanie przez dwadzieścia trzy lata, a jego cudowne wersety dźwięczały w ich uszach, jakby mówiąc:

To właśnie jest Szlachetny Koran, przynieście taki sam od analfabety, takiego jak Muhammad! Jeśli nie jesteście w stanie tego zrobić, to niech człowiek ten będzie wielkim uczonym, a nie analfabetą! Jeśli tego też nie możecie zrobić, przynieście jemu podobny napisany przez was razem, a nie przez jedną osobę! Niech zbiorą się wasi uczeni i krasomówcy, niech każdy z nich pomaga drugiemu; wezwijcie swoich świadków poza Bogiem, i niech przyniosą jemu podobny. Jeśli nie będziecie w stanie uczynić tego wszystkiego, to przynieście wszystkie poprzednie jasne księgi i korzystajcie z nich w tym sprzeciwie, wezwijcie także przyszłe pokolenia. Jeśli tego też nie będziecie w stanie zrobić, to przynieście chociażby dziesięć podobnych sur, nie musi być to cały Koran. A jeżeli i tego nie będziecie potrafili uczynić, to niech będzie to piękna mowa przypominająca elokwencję Koranu, nawet jeśli będą to zmyślone historie, a jeżeli nie będziecie w stanie, to przynieście jedną surę, choćby krótką… I jeśli nawet wtedy nie będziecie w stanie tego zrobić, to wasze religie i dusze zagrożone będą niebezpieczeństwem w życiu doczesnym i w ostatecznym!

W ten sposób Szlachetny Koran rzucił osiem wyzwań grupom ludzi i dżinów, a wyzwania te nie ograniczyły się do dwudziestu trzech lat, ale trwały tysiąc trzysta lat, i wciąż rzuca wyzwanie światu, i tak pozostanie, aż do czasu, gdy Bóg odziedziczy ziemię i tych, co są na niej.

Dlatego, jeśliby sprzeciw był możliwy, to ci niewierni nie wybraliby drogi wojny i zniszczenia, i nie rzucaliby swych dusz, majątków ani rodzin ku zgubie, i nie pozostawialiby łatwej i krótkiej drogi sprzeciwu. Tak więc sprzeciw nie jest możliwy i żaden człowiek nie jest w stanie tego dokonać. Czy mądrzy i bystrzy ludzie – zwłaszcza mieszkańcy Półwyspu Arabskiego, a w szczególności mądrzy Kurajszyci – mogliby wystawiać siebie,

swoje majątki i rodziny na niebezpieczeństwo, wybierając drogę wojny i zniszczenia, jeśliby mogli pójść drogą sprzeciwu, chociażby za pomocą jednej sury z Koranu autorstwa jakiegoś literata spośród nich, ratując siebie i swój majątek od wyzwania koranicznego, skoro przyniesienie takiego jak on byłoby łatwe i proste?

Podsumowanie: Powiedział Al-Dżahiz: Skoro nie mogli sprzeciwić się literami, musieli walczyć mieczami.

Jeśli ktoś powie: Niektórzy badacze powiedzieli: “Skoro nie można naśladować żadnego wersetu Szlachetnego Koranu, ani ich wszystkich, ani jednego słowa, to jak można naśladować całą surę? Nikt nie podjął tego wyzwania, tak więc nie naśladował Koranu.” Uważamy, że te słowa są przesadne i nie mogą być przyjęte przez umysł, gdyż w mowie ludzkiej wiele jest zdań przypominających zdania Koranu i jego wyrażenia. Jaki jest więc sens tej mowy, i jaka mądrość z niej płynie?

Odpowiedź: Są dwie szkoły wyjaśniania cudowności Koranu:

Szkoła pierwsza: Jest to szkoła przeważająca, wyznawana przez większość uczonych, która mówi, że cechy elokwencji Koranu i zalety jego znaczeń są ponad zdolnościami ludzkimi.

Szkoła druga natomiast to szkoła wyznawana przez mniejszość, która mówi, iż naśladowanie jednej sury z Koranu jest w zakresie możliwości ludzi, ale Bóg Najwyższy zabronił tego stworzeniom, by Koran pozostał cudem Wysłannika, niech będzie z nim pokój i błogosławieństwo. Można wyjaśnić to na przykładzie: Stanie i siedzenie są czynnościami leżącymi w mocy człowieka, i jeśliby jeden z proroków powiedział jakiejś osobie: “Nie możesz wstać” po to, by pokazać cud, a tamta osoba faktycznie nie byłaby w stanie wstać, to wtedy cud faktycznie by się wydarzył.

Ta mniejszościowa szkoła zwana jest “szkołą pozbawienia”. Nazwa ta wzięła się stąd, że ta szkoła uważa, iż Bóg Najwyższy pozbawił dżiny i ludzi zdolności do naśladowania Koranu, i jeśliby nie pozbawił ich tej zdolności, to dżiny i ludzie mogliby przynieść Koran jemu podobny.

Uczeni, którzy należą do tej szkoły, mówią: “Nie można naśladować Koranu, nawet jednym słowem” i jest to niewątpliwie prawda. Bóg Najwyższy zabronił im tego w ramach cudu, nie mogą więc wypowiedzieć niczego, co by go naśladowało, a gdyby chcieli coś takiego wypowiedzieć, to nie mogliby tego zrobić bez Woli Boga.

Jeśli chodzi o pierwszą, większościową szkołę, którą wybrała większość uczonych, to uważa ona, że Słowa Szlachetnego Koranu i jego zdania patrzą na siebie, a jego słowa i wyrażenia odpowiadają sobie nawzajem i pasują do siebie. Jedno słowo może kierować się do dziesięciu pozycji, i wtedy można odnaleźć dziesięć fragmentów o wysokiej elokwencji i dziesięćrelacji, które wiążą je z innymi słowami. Wspomnieliśmy o tych relacjach w naszej egzegezie zatytułowanej “Wskazówki cudowności w miejscach, w których może znajdować się streszczenie” zarówno w surze Al-Fatiha, jak i na początku sury Al-Bakara, który brzmi: “Alif, lam, mim. To księga, co do której nie ma wątpliwości.” Wyjaśnimy to na przykładzie: Jeśli wyobrazimy sobie wielki pałac, którego ściany zdobią wspaniałe inskrypcje i piękne wzory, to położenie kamienia, na którym znajduje się główna część tych ozdób w odpowiednim miejscu – tam, gdzie zwiąże je wszystkie – wymaga pełnej wiedzy o tych wszystkich ozdobach, które wypełniają ściany pałacu.

Inny przykład: Weźmiemy z ciała człowieka: Umiejscowienie źrenicy oka człowieka w odpowiednim miejscu zależy od znajomości relacji oka do reszty ciała, oraz znajomości skali relacji źrenicy oka z każdą inną częścią ciała i jej funkcją.

Wyobraź sobie na podstawie tych dwu przykładów, jak ludzie prawdy wyjaśniali słowa Koranu w swoich licznych aspektach, relacjach, związkach i źródłach, które wiążą je ze wszystkimi pozostałymi zdaniami i wersetami. Zwłaszcza uczeni z dziedziny nauki o literach Koranu dogłębnie przeanalizowali tę kwestię, przedstawiając dowody na to, że w każdej literze Szlachetnego Koranu są delikatne tajemnice, których opisanie wymaga całej strony objaśniania.

Tak, skoro Szlachetny Koran jest mową Pana Światów i Stwórcy każdej rzeczy, to każde słowo z jego słów jest niczym pestka, z której wyrasta duchowe drzewo tajemnic i znaczeń, lub niczym serce, wokół którego ucieleśniają się tajemnice i znaczenia.

Dlatego mówimy: Tak, to prawda, że pewne elementy mowy ludzkiej przypominają słowa Koranu, jego zdania i wersety, jednakże szlachetny werset, słowo i zdanie koraniczne zostało umieszczone we właściwym dla siebie położeniu, i jego lokalizacja uwzględnia bardzo wiele relacji i związków, co wymaga całej obszernej dziedziny wiedzy.

Mądrość trzecia

Bóg Najwyższy dał mi pewnego dnia okazję do prawdziwego rozmyślania nad całością istoty Mądrego Koranu, spisuję więc te rozmyślania tak, jak przekazało mi je serce w języku arabskim, i podaję ich znaczenie.

Sześć wymiarów Szlachetnego Koranu to świecąca się lampa, i nie zbliżają się do nich wątpliwości ani urojenia, dlatego że za nim jest wielki tron, na którym się opiera, i tam jest światło objawienia. Przed nim jest szczęście w obydwu światach, do którego dąży, a jego relacje i związki z wiecznością i życiem ostatecznym są długie, jest więc tam światło Raju i światło szczęścia. Nad nim rozbłyska znak cudowności i lśnią jego pieczęcie. Pod nim są filary mocnych dowodów i niezbitych faktów, a w nim jest czyste przewodnictwo. Z jego prawej strony stoją doznania umysłów i ich potwierdzenie, ze względu na często pojawiającą się w nim frazę: “Czyż nie są rozumni?”. Z jego lewej strony znajduje się poczucie emocji, mówiące z podziwem “niech Bóg pobłogosławi”, dzięki duchowym podmuchom dochodzącym do serca. Jak więc mogą do niego przenikać urojenia i wątpliwości? Szlachetny Koran to zbiór tajemnicy wszystkich ksiąg proroków, świętych mężów i monoteistów, mimo że żyli oni w różnych wiekach, mieli różne usposobienia i style życia. Wszyscy posiadający zdrowe umysły i spokojne serca wierzą we wszystkie zasady Szlachetnego Koranu i podstawę tego, do czego wzywa, o czym wspominają w swych księgach. Są więc niczym korzenie niebiańskiego drzewa Koranu.

Szlachetny Koran opiera się na Boskim Objawieniu i sam jest czystym objawieniem, jako że Najwyższy Bóg, który zesłał go na serce Muhammada, niech będzie z nim pokój i błogosławieństwo, wyjaśnia go poprzez cuda Swego Szlachetnego Posłańca czystym objawieniem.

Koran zesłany przez Boga pokazuje swoją wyraźną cudownością to, że pochodzi od wielkiego tronu. To, co przeżywał ten, któremu został on zesłany, a mianowicie Szlachetny Wysłannik, jego niepokój, który pojawił się na początku objawienia, a także później, oraz szacunek i honor, z którymi odnoszono się do niego, pokazują jasno, że to czyste objawienie, a zaprzeczenie temu to zbłądzenie i niewiara. Jest on także źródłem świateł wiary, albowiem przeciwieństwem świateł są jedynie nieprzebrane ciemności. Udowodniliśmy ten fakt w wielu “Słowach”. Szlachetny Koran jest niewątpliwie zbiorem prawd, a fantazje i wymysły są od niego bardzo dalekie, ze względu na świat islamu, który sformował, na szlachetny szariat, który przyniósł, wzniosłe przykłady, które przytacza, a nawet, gdy zajmuje się światem niewidzialnego – tak, jak wtedy, gdy zajmuje się światem widzialnym – jest źródłem prawd, i nigdy nie zbliża się do niego nic, co by przeczyło prawdzie. Szlachetny Koran daje mi bez wątpienia szczęście w obydwu światach i prowadzi doń ludzkość, jeśli kogoś więc dotyka wątpliwość, niech sięgnie do Koranu po raz kolejny, niech posłucha go, i niech zobaczy jeszcze raz, co mówi Koran.

Owoce, które zbiera człowiek ze Szlachetnego Koranu, to dojrzałe owoce pełne życia i żywotności. Niewątpliwie korzenie drzewa Koranu zagłębione są w prawdach sięgających życia, a życie owocu wskazuje na życie drzewa. Jeśli chcesz, spójrz, ile Koran dał owoców – czystych, oświeconych, prawych i doskonałych ludzi na przestrzeni wieków. Szlachetny Koran jest miejscem zadowolenia ludzi, dżinów i aniołów poprzez prawdziwy domysł płynący z wielu przesłanek, jako że zbierają się wokół jego recytacji niczym motyle wokół światła. Koran, oprócz tego, że jest Boskim Objawieniem, jest także poparty dowodami umysłowymi, czego świadectwem jest zgoda doskonałych mędrców, na czele z uczonymi teologami i wybitnymi filozofami, takimi jak Awicenna i Awerroes, i oni wszyscy zgodnie udowodnili podstawy Koranu swoimi argumentami oraz dowodami.

Szlachetny Koran jest potwierdzony przez zdrową naturę –jeśli nie dotknie jej dolegliwość ani choroba – jako że spokój ducha i serca płyną z jego świateł, a zdrowa natura potwierdza go spokojem ducha i językiem swojego stanu, mówiąc Szlachetnemu Koranowi: “Nie będę doskonała bez ciebie.”Udowodniliśmy tę prawdę w wielu fragmentach naszych listów. Koran jest wiecznym i odwiecznym, namacalnym i oczywistym cudem, ukazującym swoją niezwykłość o każdym czasie, jego światło nie gaśnie – jak w przypadku innych cudów– a jego czas się nie kończy, lecz sięga wieczności.

Pozycja przewodnictwa Szlachetnego Koranu jest obszerna i wszechobejmująca, a z jednej jego lekcji korzystają zarówno Gabriel, niech pokój z nim będzie, jak i małe dziecko. Klęczą przed nim wybitni filozofowie – tacy jak Awicenna – wraz z najprostszym analfabetą, i razem otrzymują lekcję. Ten analfabeta może czerpać z Koranu więcej siły wiary i czystości, niż Awicenna.

Szlachetny Koran to patrzące i przenikliwe oko widzące wszystkie istoty i obejmujące je, kładące wszystkie stworzenia przed sobą, niczym strony księgi, oraz mówiące o ich grupach i światach. Tak jak zegarmistrz, który dostaje mały zegar w swoje ręce obraca nim, poznaje go i otwiera go, tak samo wszechświat w rękach Szlachetnego Koranu przedstawia się i pokazuje swoje części.

Ten Wielki Koran udowadnia jedność Boga słowami: “Wiedz, że nie ma boga, jak tylko Bóg Jedyny.” (47:19) O, Boże, uczyń Koran dla nas towarzyszem na tym świecie, pocieszycielem w grobie, na Sądzie orędownikiem, na moście zawieszonym nad Piekłem (As-Sirat) światłem, od Ognia zasłoną, w Raju przyjacielem, do całego dobra przewodnikiem. O Boże, oświeć nasze serca i nasze groby światłem wiary i Koranu, i oświeć dowód Koranu prawdziwością i honorem tego, któremu Koran został zesłany, niech będzie z nim i jego rodziną błogosławieństwo i pokój od Miłosiernego, Współczującego.

Autor: Said Nursi(RH)

Tłumaczył:Raszid al-Bulandi