Czy słowo „islam” znajduje się w Biblii?

Nie znajdujemy takiego określenia z trzech głównych powodów:

• Jest to słowo arabskie, a Biblia którą mamy w ręku jest to angielsk ie (polskie – przyp. tłum.) tłumaczenie z greckiego i hebrajskiego;
• „Islam” jest słowem przetłumaczalnym. Skoro niesie ze sobą jakieś znaczenie, można je przetłumaczyć;
• Wiele obecnych religii identyfikowanych za pomocą nazw kończących się na „izm/yzm” bądź „stwo”, nie istniało w czasach biblijnych. Była wówczas albo religia polegająca na posłuszeństwie Jednemu

Jedynemu Bogu, albo bałwochwalstwo. Ludzie byli albo wierzącymi w Jednego Boga, albo poganami.
Oczywiście gdybyśmy chcieli znaleźć słowo „islam” w Bibilii, musielibyśmy szukać jedynie jego przetłumaczonego znaczenia.

(a) „Poddanie się woli Jednego Prawdziwego Boga”

Co oznacza tu słowo „poddanie”? Oznacza ono całkowite posłuszeństwo, z oddaniem i ochotą. W terminologii biblijnej oznacza to „zachowywanie przykazań” lub „spełnianie woli Boga”. Określenia te znajdujemy w wielu miejscach w Biblii, zarówno w Starym, jak i w Nowym Testamencie. Oto przykłady:

1. W Starym Testamencie czytamy o tym, czego Bóg wymaga od Swoich ludzi:

A teraz, Izraelu, czego żąda od ciebie Pan, Bóg twój? Tylko tego, byś się bał Pana, Boga swojego, chodził wszystkimi Jego drogami, miłował Go, służył Panu, Bogu twemu, z całego swojego serca i z całej swej duszy, strzegł poleceń Pana i Jego praw, które ja ci podaję dzisiaj dla twego dobra. (Pwt 10,12-13)
Te wersety jasno wskazują, że Bóg wymaga:

1. by się Go obawiać
2. by podążać Jego ścieżkami
3. by Go miłować
4. by Mu służyć całym sercem i duszą
5. by zachowywać Jego przykazania.

Jedynym zdaniem zawierającym w sobie wszystkie powyższe punkty jest: „Całkowite poddanie się woli Boga z oddaniem i ochotą”. Arabskie słowo „islam” ma takie właśnie znaczenie.
Skoro Bóg jest uczciwy i sprawiedliwy, nie będzie On wymagał od Izraelitów czegoś innego niż od Arabów, Amerykanów czy Hindusów, albo Filipińczyków. Jest On Bogiem dla wszystkich ludzi na świecie; jest Stwórcą wszystkiego. Jasnym jest zatem, że Bóg chce, aby człowiek był dla Niego nikim innym jak tylko „muzułmaninem”.

2. Co więcej, Bóg chce, by człowiek był „muzułmaninem” na wskroś, w każdej chwili, niezależnie od tego, gdzie się znajduje – zgodnie z tym, co czytamy w „Wielkim Przykazaniu”:

Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Panem jedynym. Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił. Niech pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję. Wpoisz je twoim synom, będziesz o nich mówił przebywając w domu, w czasie podróży, kładąc się spać i wstając ze snu. Przywiążesz je do twojej ręki jako znak. Niech one ci będą ozdobą przed oczami. Wypisz je na odrzwiach swojego domu i na twoich bramach. (Pwt 6,4-9)
To samo przesłanie głosili pozostali Prorocy Boga. Oto przykłady:

3. Dawid rzekł, pouczając swego syna – Salomona: Ja wyruszam w drogę [przeznaczoną ludziom na] całej ziemi. Ty zaś bądź mocny i okaż się mężem! Będziesz strzegł zarządzeń Pana, Boga twego, aby iść za Jego wskazaniami, przestrzegać Jego praw, poleceń i nakazów, jak napisano w Prawie Mojżesza, aby ci się powiodło wszystko, co zamierzysz, i wszystko, czym się zajmiesz. (I Krl 2,2-3)

4. Salomon, zwracając się do zgromadzenia izraelskiego: Niech wszystkie ludy świata dowiedzą się, że jedynie Pan jest Bogiem, a innego nie ma. Niech więc serce wasze będzie szczere wobec Pana, Boga naszego, abyście postępowali według Jego praw i przestrzegali Jego nakazów, jak jest w dniu dzisiejszym. (I Krl 8,60- 61)

5. Samuel, zwracając się do swego ludu: Jeśli będziecie się bali Pana, służyli Mu i słuchali Jego głosu, nie sprzeciwiali się nakazom Pana, jeśli będziecie tak wy, jak i wasz król, który nad wami panuje, szli za Panem, Bogiem waszym [wtedy Pan będzie z wami]. Ale jeżeli nie będziecie słuchać głosu Pana i sprzeciwiać się będziecie Jego nakazom, ręka Pana będzie przeciw wam, podobnie jak była przeciw waszym przodkom. Bójcie się jedynie Pana, służcie Mu w prawdzie z całego serca: spójrzcie, jak wiele wam wyświadczył. (…) Lecz gdybyście trwali w przewrotności, zginiecie tak wy, jak i wasz król. (I Sam 12,14-15;24)

6. Jozue rzekł na pożegnanie: Jozue odpowiedział ludowi: Wy jesteście świadkami przeciw samym sobie, że wybraliście Pana, aby Mu służyć. I odpowiedzieli: Jesteśmy świadkami. Usuńcie więc bogów obcych spośród was i zwróćcie serca wasze ku Panu, Bogu Izraela. I odrzekł lud Jozuemu: Panu, Bogu naszemu, chcemy służyć i głosu Jego chcemy słuchać. (Joz 24,22- 24)
W Nowym Testamencie zauważamy, że Jezus (pokój z nim) nauczał tego samego – by zachowywać przykazania i spełniać wolę Boga, tzn. poddać się woli Boga. Przykłady:

7. Życie wieczne poprzez poddanie się nakazom Boga: A oto podszedł do Niego pewien człowiek i zapytał: Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne? Odpowiedział mu: Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry. A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania. (Mt 19,16- 17)

8. Królestwo niebieskie poprzez poddanie woli Boga: Nie każdy, który Mi mówi: Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. (Mt 7,21)

9. Użyte jest nawet słowo „poddanie”: Bądźcie więc poddani Bogu, przeciwstawiajcie się natomiast diabłu, a ucieknie od was. (Jk 4,7)

10. Jak pięknie Jezus (pokój z nim) określił swą „islamską” misję: Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który mnie posłał, i wykonać Jego dzieło. (J 4,34)

11. Jak pokornie Jezus (pokój z nim) okazał swe poddanie Bogu! Ja sam z siebie nic czynić nie mogę. Tak jak słyszę, sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy: nie szukam bowiem własnej woli, lecz woli Tego, który mnie posłał. (J 5,30)

12. Jezus (pokój z nim) postrzegał muzułmanów jako swych braci i siostry: Bo kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten mi jest bratem, siostrą i matką. (Mt 12,50)

(b) „Pokój”

Słowo „pokój” posiada wiele znaczeń – pokój ze Stwórcą, pokój umysłu, pokój w sercu, w społeczeństwie, itp. Takie znaczenie słowa „islam” zdaje się nie występuje tak często jak to pierwsze. Oto niektóre z wersetów, które wskazują na takie tłumaczenie.

Dziełem sprawiedliwości będzie pokój, a owocem prawa – wieczyste bezpieczeństwo. (Iz 32,17)

Prawość jest efektem zachowywania przykazań (Pwt 6,25), a pokój jest efektem prawości. Słowo „pokój” jest znaczeniem słowa „ISLAM” w sensie „wiecznego spokoju, pewności, zaufania i pewności”, tzn. zbawienia.

Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka! (J 14:27)
Jezus (pokój z nim) mówił o „pokoju” jako: – pokoju będącym jego pokojem – pokoju przekazywany innym – pokój nie będący takim, jaki daje świat – pokój będący pocieszeniem dla serca – pokój usuwający lęk.

„Pokój”, o jakim mówił tu Jezus (pokój z nim) nie był pokojem, jaki daje świat, lecz był tym, jaki nazwał on swym pokarmem i misją, tak jak czytamy w Janie 4,34. On sam go posiadał i chciał przekazać go innym. Miał on usunąć strach przed potępieniem i pocieszyć serce wieścią o życiu wiecznym.

Pokój w „ISLAMIE”. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi. (Mt 5,9)

Tutaj Jezus (pokój z nim) zdaje się nazywać tych, którzy poddają się Bogu („MUZUŁMANÓW”) jako „wprowadzających pokój”, którzy w efekcie nazwani zostają „dziećmi Boga”, czyli ludźmi Boga, czy też ludźmi umiłowanymi przez Boga. Bóg z pewnością kocha tych, którzy zachowują Jego przykazania i poddają się Jego woli, zgodnie z Dziesięcioma Przykazaniami: Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają Moich przykazań (Wj 20,6)

Powyższe wyrażenie z Mateusza 5,9 jest porównywalne z tym zawartym w Psalmach: Szczęśliwy mąż, który się boi Pana i wielkie upodobanie ma w Jego przykazaniach. (Ps 112,1) Szczęśliwy każdy, kto boi się Pana, kto chodzi Jego drogami! (Ps 128,1)

Opierając się na powyższej dyskusji ktoś może wyrazić zdziwienie: Jak to możliwe, że wszyscy Prorocy Boga nauczali „ISLAMU”, w tym także Jezus (pokój z nim)? Czy byli oni tak naprawdę „MUZUŁMANAMI”? Odpowiedź brzmi „TAK”. „ISLAM” był religią wszystkich Proroków, w tym także Jezusa (pokój z nim). Ich wierni naśladowcy byli także „MUZUŁMANAMI”. W to właśnie my, muzułmanie, wierzymy.

Faktem jest, że: – Islam nie jest nową religią, która została utworzona czy zapoczątkowana przez Proroka Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). – Termin „muzułmanin” sięga daleko wcześniej niż czasów Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). – Rola Proroka Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) była prostym dopełnieniem pierwotnego przesłania, pierwotnej religii, oraz przedstawieniem ostatecznego, czystego i wiecznego przewodnictwa dla ludzkości, które zostało mu objawione od Boga.

Koran głosi: {Powiedzcie (muzułmanie): „My wierzymy w Boga i w to, co nam zostało zesłane, i w to, co zostało zesłane Abrahamowi, Izmaelowi i Izaakowi, Jakubowi i pokoleniom; i w to, co zostało dane Mojżeszowi i Jezusowi; i w to, co zostało dane prorokom od ich Pana. My nie robimy żadnej różnicy między nimi i poddajemy się Jemu całkowicie.”} [2:136]

{On ustanowił dla was, jeśli chodzi o religię, to już polecił Noemu, i to, co objawiliśmy tobie, i to, co poleciliśmy Abrahamowi, Mojżeszowi i Jezusowi. Przestrzegajcie należycie religii i nie rozdzielajcie się w niej!} [42:13]

{Abraham nie był żydem ani chrześcijaninem, lecz był szczerze wierzącym hanifem, całkowicie poddanym, i nie był on z liczby bałwochwalców.} [3:67]

Dalej zostanie to wyjaśnione bardziej szczegółowo.

Źródło: „ISLAM A CHRZEŚCIJAŃSTWO TAKIE, JAKIM WIDZI JE BIBLIA” AL-AHSA ISLAMIC CENTER Przekład: Monika Meziani