Jednym z najbardziej rozpowszechnionych i najbardziej krzywdzących stereotypów związanych z islamem jest przeświadczenie o wzywaniu do przemocy i okrutnego traktowania kobiet. Współczesne media bardzo często nagłaśniają historie pobitych, czy okaleczonych Arabek, Afganek, czy Pakistanek. Dramatyczne reportaże pozbawione są jakiegokolwiek komentarza, z którego można by się dowiedzieć, że przedstawiane sytuacje tak naprawdę nie mają nic wspólnego z Islamem. Przeciwnie, każdorazowo podawana jest wiara oprawcy kobiety, przez co rzekomo obiektywne media przyczyniają się do utwierdzania fałszywego obrazu statutu kobiety w Islamie.

Zwolennicy i obrońcy stereotypu uciskania kobiet najczęściej powołują się na interpretację wersetu Koranu, który przez Bielawskiego przetłumaczony został następująco:

{Mężczyźni stoją nad kobietami(qałłamuna ala) ze względu na to, że Bóg dał wyższość jednym nad drugimi, i ze względu na to, że oni rozdają ze swojego majątku. Przeto cnotliwe kobiety są pokorne i zachowują w skrytości to, co zachował Bóg. I napominajcie te, których nieposłuszeństwa się boicie, pozostawiajcie je w łożach i bijcie je (idribuhunna)! A jeśli są wam posłuszne, to starajcie się nie stosować do nich przymusu. Zaprawdę, Bóg jest wzniosły, wielki!} Koran 4:34

Postarajmy się dokładnie przeanalizować powyższy werset i zrozumieć jego prawdziwe przesłanie.

Co oznacza idribuhunna?

Mimo iż tłumaczenie zwrotu ‘qałłamuna ala – على قوَّامون’ jako „stojący nad jest” w najlepszym wypadku jest niedokładne, to nie budzi ono tylu emocji co tłumaczenie ‘idribuhunna – اضربوهن’ jako „bijcie je!” (z wykrzyknikiem). ‘Qałammuna ala’ oznacza tyle, co opiekujący się, czy będący stróżami tak jak zostało to wyjaśnione w większości tafsirów oraz słowników klasycznego języka arabskiego, jak „Lisan al-Arab.”

Ibn Kathir رحمه الله powiedział: Słowa Allaha „Qałłamuna ala an-nisa” oznaczają, że mężczyźni są odpowiedzialni za swoje żony, są ich opiekunami i obrońcami oraz głowami rodzin, których obowiązkiem jest napominanie żon, które nie postępują odpowiednio.[„Tafsir al-Quran al-Adhim” Ibn Kathir]

Większość kontrowersji powstaje jednak wokół zwrotu ‘idribuhunna’, który pochodzi od źródłosłowia ‘daraba – ضرب’. Wynikają one jednak z ignorancji i błędnego tłumaczenia. W przeciwieństwie do polskiego słowa ‘bić’, które w tym kontekście ma tylko jedno, wyraźnie negatywne znaczenie, arabskie ‘daraba’ jest wyrazem wieloznacznym. Sam Bielawski tłumaczy je na wiele sposobów:

{O wy, którzy wierzycie! Nie bądźcie, jak ci, którzy nie uwierzyli i mówili o swoich braciach, kiedy oni wyruszyli(darabu) w drogę po ziemi…} Koran 3:156

{A kiedy przebiegacie (darabtum) ziemię, to nie jest dla was grzechem skrócić nieco modlitwę…} Koran 4:101

{Czy nie widziałeś, jak Bóg przytacza(daraba) jako przypowieść dobre słowo?} Koran 14:24

{A kiedy któremuś z nich obwieszczą (daraba) to, co przypisuje się Miłosiernemu, to twarz jego posępnieje i pełen udręki powstrzymuje gniew.} Koran 43:17

{I Bóg dał jako (daraba) przykład tym, którzy uwierzyli, żonę Faraona. Oto ona powiedziała: „Panie mój! Zbuduj dla mnie u Siebie dom w Ogrodzie! Wybaw mnie od Faraona i od jego dzieła! I wybaw mnie od ludzi niesprawiedliwych!”} Koran 66:11

{Czyż My mamy oddalić (afanadribu) od was napomnienie, ponieważ jesteście ludem zepsutym?} Koran 43:5

{I doznali (duribat) poniżenia i biedy, i ściągnęli na siebie gniew Boga. Stało się tak, ponieważ nie wierzyli w znaki Boga i zabijali proroków bez żadnego prawa. Stało się tak, ponieważ zbuntowali się i byli występni.} Koran 2:61

{Przeto w tej grocie opieczętowaliśmy (fadarabna) ich uszy – na wiele lat.} Koran 18:11

Ponadto niemalże wszyscy egzegeci Koranu tłumacząc zwrot ‘idribuhunna’, zaznaczają, że powinien być ‘ghajr mubarrih – غير مبرّح’ co znaczy nie okrutny, krzywdzący, czy bolesny. Bicie natomiast ze swojej natury zawsze jest krzywdzące i bolesne, tak więc w tym kontekście jest to wyraźnie nieodpowiednie słowo. Słowem, które pasuje tu zdecydowanie bardziej jest ‘karcenie’ i jego też będziemy się dalej trzymać.

Kiedy i jak mąż może skarcić żonę?

By odpowiedzieć sobie na to pytanie, zajrzyjmy do klasycznych tafsirów i zobaczmy jak słynni egzegeci Koranu tłumaczyli ten werset:

Dżalal ad-Din as-Sujuti رحمه الله : „Prawe kobiety są posłuszne swoim mężom i strzegą siebie podczas nieobecności ich męża, tak jak Allah ochronił je nakazując ich mężom utrzymywać je. Gdy wasze żony stają się nieposłuszne i przestają przestrzegać obowiązków małżeńskich napominajcie je i przypominajcie im by obawiały się Allaha. Następnie nie dzielcie z nimi łoża i śpijcie oddzielnie. A jeśli dalej będą źle postępować, to skarćcie je, ale nie krzywdźcie ich. Jeśli jednak będą przestrzegać swoich obowiązków małżeńskich, to nie traktujcie ich niedobrze i nie bądźcie względem nich niesprawiedliwi. Allah jest Wywyższony ponad wszystko, Wielki, tak więc obawiajcie się go, gdyż ukarze was za złe traktowanie waszych żon.”[„Tafsir al-Dżalalajn” Dżalal ad-Din as-Sujuti]

Ibn Kathir رحمه الله powiedział: „Słowa Allaha (interpretacja znaczenia) {te, które nie postępują w odpowiedni sposób} oznaczają kobiety, które się źle zachowują, traktują swoich mężów z góry, nie są im posłuszne, ignorują ich, nienawidzą ich itd. Gdy kobieta zachowuje się w taki sposób mąż powinien ją napomnieć, przypominając jej o karze Allaha w życiu przyszłym. Zaprawdę Allah nakazał żonie być posłuszną wobec swojego męża i zabronił jej złego postępowania z powodu wielu praw męża i tego wszystkiego, co dla niej robi.”[„Tafsir al-Quran al-Adhim” Ibn Kathir]

Zanim przejdziemy do dalszego objaśniania, powinniśmy już teraz zwrócić uwagę na kilka istotnych punktów:

1. Wszyscy ci uczeni swoje słowa kierowali do mężczyzn, którzy przestrzegają swoich obowiązków małżeńskich. W islamie jest to bardzo istotne, gdyż osoba napominająca innych a sama niewywiązująca się ze swoich powinności jest uważana za hipokrytę:

{O wy, którzy wierzycie! Dlaczego mówicie to, czego nie czynicie? Bardzo nienawistne jest Bogu, iż mówicie to, czego nie czynicie.} Koran 61:2-3

Relacjonował Usama bin Zajd رضي الله عنه: Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم powiedział: W Dniu Sądu Ostatecznego zostanie przyprowadzony mężczyzna, który zostanie wrzucony do ognia. Jego wnętrzności zostaną z niego wyprute i będą zmieszane z ogniem, a on będzie krążył wokół nich niczym osioł. Mieszkańcy piekła zgromadzą się wokół niego i powiedzą: „Co się z tobą stało? Czyż nie nakazywałeś tego co dobre i nie zakazywałeś tego co złe?” Odpowie on: „Tak nakazywałem to co dobre, ale nie robiłem tego i zakazywałem tego co złe, ale czyniłem to.”[al-Bukhari i Muslim]

2. Arabskie słowo „Nuszuz”, które Bielawski przetłumaczył jako nieposłuszeństwo, nie ogranicza się jedynie do tego znaczenia. Tak jak zostało to wytłumaczone przez Ibn Kathir رحمه الله a są to wszelkie przejawy niemoralnego zachowania. Mąż może więc napominać żonę tylko wtedy gdy postępuje ona w sposób naganny, nie wywiązuje się z warunków umowy małżeńskiej i nie przestrzega swoich obowiązków.

3. Należy również zaznaczyć, że małżeństwo i rodzina są dla islamu niezwykle ważne.

{I z Jego znaków jest to, iż On stworzył dla was żony z was samych, abyście mogli odpocząć przy nich; i ustanowił między wami miłość i miłosierdzie.} Koran 30:21

By chronić małżeństwo oraz nie dopuścić do rozwodu i jego niszczących skutków islam przedstawił pewne sposoby postępowania w sytuacjach, które mogłyby do tego prowadzić. Dlatego też islam wyznaczył pewne etapy moralizowania żon.

Etap pierwszy

Jeśli żona zachowuje się w niemoralny sposób to mąż powinien ją napomnieć, będąc uprzejmym i delikatnym.

{Wzywaj ku drodze twego Pana z mądrością i pięknym napomnieniem! Rozmawiaj z nimi w najlepszy sposób! Zaprawdę, twój Pan zna najlepiej tych, którzy zeszli z Jego drogi; i On zna najlepiej tych, którzy idą drogą prostą!} Koran 6:125

Powinien również pamiętać, że popełnianie błędów jest częścią ludzkiej natury. Nie powinien, więc gniewać się na swoją żonę i przebaczyć jej błędy.
Relacjonował Anas رضي الله عنه: Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم powiedział: Wszystkie dzieci Adama popełniają błędy, a najlepszymi z tych, którzy popełniają błędy są ci, którzy się nawracają (żałują za nie).[Ibn Madża i Tirmidhi]

Etap drugi

Jeśli jednak napominanie słowem nie przynosi żadnych efektów mąż powinien zaprzestać współżycia z żoną dając w ten sposób bardzo wyraźny i mocny sygnał podkreślający powagę zaistniałego problemu.

Ibn Kathir رحمه الله powiedział: Odnośnie słów Allaha (interpretacja znaczenia) : {pozostawiajcie je w łożach} Ali bin Abi Talha رحمه الله przekazał, że ibn Abbas رضي الله عنه powiedział: „Porzucenie oznacza zaprzestanie współżycia jest to odwracanie się do żony plecami w łożu.” Wielu innych interpretatorów wyraziło tą samą opinię. As-Suddi رحمه الله, Ad-Dahhak رحمه الله, Ikrima رحمه الله i ibn Abbas رضي الله عنه zgodnie z innym przekazem dodali: „Jest to również nie odzywanie się do niej.” W wielu Sunan i Musnad wspomniany został przekaz Muałiji bin Hajda al-Quszajriego رضي الله عنه, który powiedział: „Wysłanniku Allaha! Co nakazujesz nam względem naszych żon?” Odpowiedział: „Dostarczajcie im pożywienia takiego samego jak sobie i zapewniajcie im ubiór taki sam sobie, nie bijcie ich i nie ubliżajcie im i nie oddalcie się od nich, jak tylko w obrębie waszych domówi.” [„Tafsir al-Quran al-Adhim” Ibn Kathir]

Etap trzeci

Karcenie jest ostatnim etapem moralizowania żony. Celem jest tu uświadomienie niemoralnie postępującej kobiecie, że jeśli się nie opamięta doprowadzi do rozwodu.
Jest ono ostatecznością, do której uciec się można jedynie, gdy wszelkie inne sposoby nie przynoszą żadnego efektu.

Ibn Kathir رحمه الله powiedział: „Słowa Allaha (interpretacja znaczenia): {karćcie je} oznaczają, że jeśli napominanie i zaprzestanie współżycia, nie przynoszą efektów mąż może skarcić swoją żonę nie wyrządzając jej krzywdy. Muslim przekazał, że Dżabir رضي الله عنه słyszał jak Prorok صلى الله عليه وسلم w czasie swojego przemówienia podczas pożegnalnej pielgrzymki mówił: „Bójcie się Boga odnośnie waszych kobiety. Waszym prawem jest, że nie będą one wpuszczać do waszych domów nikogo kogo sobie nie życzycie. Jednak jeśli nie będą one przestrzegać swoich małżeńskich obowiązków i nie będą się zachowywać odpowiednio to macie prawo je skarcić, ale nie możecie ich krzywdzić. Tak jak wasze żony mają obowiązki, tak waszym obowiązkiem jest zapewnienie im odpowiedniego ubrania i wyżywienia.” Ibn Abbas رضي الله عنه i inni powiedzieli, że ten werset odnosi się do karcenia, które nie jest krzywdzące. Al-Hasan al-Basri رحمه الله powiedział, że odnosi się to do karcenia, które nie jest okrutne.” (…) Słowa Allaha (interpretacja znaczenia): { Zaprawdę, Bóg jest Wzniosły, Wielki!} są wyraźnym ostrzeżeniem dla mężczyzn, przekraczających granice względem swych żon. Zaprawdę Allah Wzniosły i Wielki staje się wtedy opiekunem kobiet i z pewnością ukarze każdego, kto je gnębi lub wykracza przeciwko nim. [„Tafsir al-Quran al-Adhim” Ibn Kathir]

Ad-Dahhak رحمه الله powiedział: „Mężczyzna jest opiekunem kobiety, (gdy źle postępuje) napomina ją by była posłuszna Allahowi, a jeśli brnie ona w swojej krnąbrności to może ją skarcić nie krzywdząc jej. Natomiast jego obowiązkiem jest utrzymywanie jej.” [„Dżami al-Bajan” at-Tabari]

Al-Qurtubi رحمه الله powiedział: „Allah nakazał by krnąbrne kobiety najpierw napominać, później zaprzestać z nimi współżycia, a jeśli to nie przyniesie żadnych skutków, skarcić. Jest tak, gdyż mąż powinien powstrzymać żonę przed niemoralnym postępowaniem. Karcenie w tym wersecie ma wymiar pouczający, nie może być krzywdzące, ani powodujące złamania, czy rany. Jest ono czymś w rodzaju potrząśnięcia. Jego celem jest przywrócenie żony do porządku, a nie nic innego. [„Al-Dżami li-Ahkam il-Quran” al-Qurtubi]

Etap ten nie jest bezwzględnym biciem jak myślą niektórzy. Należy pamiętać, że krzywdzenie ludzi i okrutne postępowanie względem nich jest w islamie zakazane.
Relacjonował Abu Said al-Khudri رضي الله عنه: Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم powiedział: „Nie powinno się krzywdzić, ani odpłacać za wyrządzone krzywdy.”[Ibn Madża]
Relacjonował Abu Zar al-Ghifari رضي الله عنه: Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم powiedział: „Moi słudzy, zakazałem sobie ucisku(gnębienia, opresji) i postanowiłem, aby to było między wami zakazane. Nie uciskajcie więc.”[Muslim]

Ponadto w islamie twarz jest uznawana za najpiękniejszą część ciała, której piękności nigdy nie można naruszyć. Nawet wojownikom walczącym na wojnie zabronione jest uderzanie żołnierzy wroga w twarz.

Relacjonował Abu Huraira رضي الله عنه: Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم powiedział: „Gdy walczycie, unikajcie uderzania twarzy.” [Al-Bukhari]

Ibn Hadżar رحمه الله powiedział: „Ten zakaz jest ogólny i obowiązuje nawet sędziego wymierzającego karę.”[„Fath al-Bari” ibn Hadżar]

An-Nałałi رحمه الله powiedział: „Uczeni byli zgodni, że uderzanie w twarz jest zakazane, gdyż jest ona delikatna i pochodzi z niej piękność fizyczna danego człowieka. Jeśli ktoś zostanie uderzony w twarz może stracić część swojego piękna.” [„Fath al-Bari” ibn Hadżar]

Te ogólne zakazy, zostały podkreślone przez Proroka, gdy nauczał swoich towarzyszy jak powinni traktować kobiety.

Relacjonował Muałija bin Hajd al-Quszajrii رضي الله عنه: Spytałem się Proroka صلى الله عليه وسلم: „Co nakazujesz nam względem naszych żon?” Odpowiedział: „Dostarczajcie im pożywienia takiego samego jak sobie i zapewniajcie im ubiór taki sam sobie, nie bijcie ich i nie ubliżajcie im.”[Abu Dałud]

Relacjonował Iljas bin Abdullah رضي الله عنه: Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم powiedział: „Nie bijcie służebnic Allaha (kobiet)”. Następnie Umar رضي الله عنه przyszedł do Proroka صلى الله عليه وسلم i powiedział, że kobiety stały się zbyt śmiałe względem swoich mężów, więc Prorok صلى الله عليه وسلم dozwolił je karcić. Później wiele kobiet odwiedzało żony Proroka صلى الله عليه وسلم, skarżąc się na mężów. Prorok صلى الله عليه وسلم powiedział do mężczyzn: „Wiele kobiet odwiedza rodzinę Muhammada, skarżąc się na swoich mężów. Ci, którzy tak czynią (biją żony) nie są najlepszymi spośród was”.[Abu Dałud]

Relacjonował Abdullah bin Zama رضي الله عنه: Prorok صلى الله عليه وسلم wygłaszał kazanie, w którym wspomniał wielbłądzicę (Proroka Saliha) i mężczyznę, który ją zabił. Powiedział: „{Kiedy podniósł się najnędzniejszy z nich (aby zabić wielbłądzicę)} (Koran 91:12) oznacza, że mężczyzna znany z przebiegłości i będący najpotężniejszym wodzem spośród nich poderwał się, aby zabić wielbłądzicę”, Następnie wspomniał o kobietach i rzekł: „Niektórzy z was biją swoje żony jakby były niewolnikami, a wieczorem tego samego dnia leżą z nimi”.[al-Bukhari i Muslim]

Nie należy błędnie zrozumieć tego hadisu, słowa Proroka صلى الله عليه وسلم nie są przyzwoleniem na bicie niewolników. Podkreślają one jedynie, że zakaz krzywdzenia żon jest jeszcze ważniejszy niż zakaz bicia niewolników.

Al-Khattabi رحمه الله powiedział: Prorok صلى الله عليه وسلم zakazał krzywdzącego karcenie żon, tak jak zakazał bicia niewolników, gdyż ten kto ich bije nadużywa swojej pozycji. Porównanie to nie jest przyzwoleniem na bicie niewolników. Zostało ono przytoczone by jedynie podkreślić jak bardzo zły jest ten postępek. Zaprawdę Prorok zakazał karania niewolników, za wyjątkiem kar przepisanych za przestępstwa (hudud) i nakazał nam być dobrym względem nich. [„Maalim as-Sunnan” al-Khattabi]

Tak, więc karcenie to jest jedynie potrząśnięciem w celu opamiętania żony, jak wspomniał Qurtubi رحمه الله, czy też tak jak powiedział jeden z największych uczonych spośród towarzyszy Proroka صلى الله عليه وسلم, ibn Abbas رضي الله عنه uderzeniem misłakiem (korzonek używany do czyszczenia zębów w krajach bliskiego wschodu).[Patrz: „Dżami al-Bajan” at-Tabari, „Al-Dżami li-Ahkam il-Quran” al-Qurtubi]

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że wyjaśnienia przedstawione do tej pory oparto na tak zwanych „ortodoksyjnych sunnickich tafsirach”, które przedstawiają najbardziej radykalną i jednocześnie mieszczącą się w granicach islamu interpretację. Uczeni mniej konserwatywni jak Zamakszari رحمه الله, al-Quszajri رحمه الله czy ibn Arabi رحمه الله w ogóle nie uważali, że idribuhunna ma jakikolwiek wymiar fizyczny.

Na koniec pragniemy jeszcze zacytować słowa Muhammada Asada رحمه الله, które idealnie podsumowują wszystko to o czym zdołaliśmy do tej pory powiedzieć:

„Słowo qałłam jest pochodzi od słowa qaim (oznaczającego osobę odpowiedzialną za coś lub też opiekuna). Tak więc zwrot qama ala l-mara oznacza, że „mężczyzna jest odpowiedzialny za utrzymanie kobiety” lub „utrzymuję ją” (patrz Lane VIII, 2995). Słowo qałłam jest znacznie bardziej obszerniejsze niż qaim i odnosi się ono zarówno do utrzymania materialnego jak i opieki, czy odpowiedzialności moralnej, dlatego też zdecydowałem się przetłumaczyć to wyrażenie jako „mężczyźni powinni opiekować się kobietami.” (…) Termin nuszuz (dosłownie bunt, czy niemoralne postępowanie) obejmuje każde złe zachowanie żony wobec męża, lub męża wobec żon, włącznie z tym co dzisiaj określane jest jako „znęcanie się psychiczne”; odnośnie męża obejmuje ono również złe traktowanie żony w wymiarze fizycznym (patrz. werset 128 tej samej sury). W tym kontekście, nuszuz żony oznacza niewypełnianie obowiązków małżeńskich. Wiele autentycznych tradycji przekazuje nam, że Prorok صلى الله عليه وسلم sprzeciwiał się idei bicia żon i wielokrotnie powtarzał: „Niektórzy z was biją swoje żony jakby były niewolnikami, a wieczorem tego samego dnia leżą z nimi” (al-Bukhari i Muslim). Zgodnie z innym przekazem, zabronił on bicia kobiet tymi oto słowami: „Nie bijcie służebnic Boga.” (Abu Dałud , an-Nasai, Ibn Madża, Ahmad, Ibn Hibban i al-Hakim, który przekazał z autorytetu IJasa ibn Abd Allaha; ibn Hibban przekazał z autorytetu Abd Allaha ibn Abbasa, a al-Bajhaqi przekazał z autorytetu Umm Kulthum). Gdy ten werset został objawiony, zostało przekazane, że Prorok صلى الله عليه وسلم powiedział: „Chciałem jedną rzecz, ale Bóg chciał coś innego, a Wola Boga jest najlepsza.” (patrz Manar V, 74). Ponadto podczas swojej pożegnalnej pielgrzymki Prorok صلى الله عليه وسلم wspomniał, że „karcić żonę można jedynie wtedy, gdy jest ona winna niemoralnego postępowania” oraz, że „zabronionym jest sprawianie bólu (ghajr mubarrih)”; zostało to przekazane przez Muslima, at-Trimidhiego, Abu Dałuda, an-Nasiego i ibn Madżę. Na podstawie tych przekazów uczeni doszli do wniosku, że „bicie” powinno być symboliczne – „przy użyciu misłaka” (tak jak przekazał at-Tabari przytaczając opinie wcześniejszych uczonych), lub nawet „przy użyciu związanej chustki” (Razi); i niektórzy z wielkich uczonych islamu (np. asz-Szafi), że jest ono jedynie dozwolone i powinno być unikane i na dowód przytaczają oni odczucia Proroka صلى الله عليه وسلم względem tego problemu. [„Message of Quran” Muhammad Asad]

Co powinna zrobić żona?

Ktoś mógłby teraz spytać co powinna zrobić żona gdy jej mąż będzie postępował niemoralnie lub nie będzie wywiązywał się z małżeńskich obowiązków. Zanim odpowiemy na to pytanie chcemy zaznaczyć, że w islamie mężczyzna jest odpowiedzialny za swoją żonę i jeśli będzie ją źle traktował winny będzie nieposłuszeństwa względem Boga.

Relacjonował Ibn Umar رضي الله عنه: Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم powiedział: „Każdy z was jest pasterzem i jest odpowiedzialny za swoje stado. Imam jest pasterzem i jest odpowiedzialny za swoich poddanych, mężczyzna jest pasterzem i jest odpowiedzialny za swoją rodzinę, kobieta jest pasterką i jest odpowiedzialna za swój dom, sługa jest pasterzem i jest odpowiedzialny za majątek swojego pana, syn jest pasterzem i jest odpowiedzialny za majątek swojego ojca. Każdy z was jest za coś odpowiedzialny i zostanie z tego rozliczony.”[al-Bukhari i Muslim]

Relacjonował Abdullah bin Amr bin Al-As رضي الله عنه: Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم powiedział: „Lekceważenie swoich podopiecznych wystarczy, aby zgrzeszyć.” [Abu Dałud]

Wśród obowiązków męża względem żony jest utrzymywanie jej oraz dobre jej traktowanie tak jak już wspomnieliśmy.

Relacjonował Muałija bin Hajd al-Quszajrii رضي الله عنه: Spytałem się Proroka صلى الله عليه وسلم: „Co nakazujesz nam względem naszych żon?” Odpowiedział: „Dostarczajcie im pożywienia takiego samego jak sobie i zapewniajcie im ubiór taki sam sobie, nie bijcie ich i nie ubliżajcie im.”[Abu Dałud]

Ibn Abbas رضي الله عنه przekazał również niezwykle długi hadis, w którym Umar bin al-Khattab رضي الله عنه mówił do Proroka صلى الله عليه وسلم: „Jako Kurejszyci zwykliśmy rządzić naszymi kobietami, ale gdy przyszliśmy do Ansarów zobaczyliśmy, że to oni są rządzeni przez ich kobiety. Tak, więc nasze kobiety zaczęły brać przykład z kobiet Ansarów. Aż gdy zdenerwowałem się na moją żonę, zaczęła się ze mną kłócić, co bardzo mi się nie podobało. Jednak ona powiedziała wtedy: ‘Dlaczego ci się to nie podoba? Na Allaha, żony Proroka صلى الله عليه وسلم nie zawsze się z nim zgadzają…” [Al-Bukhari i Muslim]

Ibn Hadżar رحمه الله komentując ten hadis powiedział: „Oznacza to, że bycie szorstkim względem kobiet jest czymś godnym potępienia, ponieważ Prorok صلى الله عليه وسلم przyjął zwyczaje Ansarów odnośnie traktowania kobiet i nauczał ich swoich ludzi.” [„Fath al-Bari” ibn Hadżar]

Warto również wspomnieć, że jednym z obowiązków męża jest miłość do swojej żony.

{I z Jego znaków jest to, iż On stworzył dla was żony z was samych, abyście mogli odpocząć przy nich; i ustanowił między wami miłość i miłosierdzie.}[Koran 30:21]

Relacjonował Abu Huraira رضي الله عنه: Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم powiedział: Wierzącemu nie wolno nienawidzić wierzącej kobiety (swojej żony); jeśli nie podoba mu się jedna z cech jej charakteru, znajduje zadowolenie w innych.[Muslim]

Tak, więc gdy mąż nie będzie przestrzegał któregoś z tych obowiązków lub gdy będzie łamał jakąkolwiek inną zasadę islamu, żona powinna go napomnieć, gdyż napominanie jest obowiązkiem każdego muzułmanina.

{Wy jesteście najlepszym narodem, jaki został utworzony dla ludzi: wy nakazujecie to, co jest uznane, a zakazujecie tego, co jest naganne; i wierzycie w Boga.} Koran 3:101

Szeikh bin Bazz رحمه الله powiedział również, że jeśli mąż nie będzie chciał usłuchać żony to w takim wypadku żona powinna zwrócić się do ojca lub innych krewnych, którzy wstawiliby się za nią.[Patrz: „Madżmu al-Fatała” bin Bazz]

Dobroć względem kobiet w islamie

Islam ustanowił, że okazywanie dobroci kobietom i traktowanie ich z szacunkiem jest jednym z najbardziej szlachetnych czynów człowieka.

{I z Jego znaków jest to, iż On stworzył dla was żony z was samych, abyście mogli odpocząć przy nich; i ustanowił między wami miłość i miłosierdzie.}[Koran 30:21]

{Dobrze je(kobiety) traktujecie!} [Koran 4:19]

Relacjonował Abu Huraira رضي الله عنه: Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم powiedział: Ostrzegam was byście nie złamali praw dwóch słabych – sierot i kobiet.[ibn Madża]

Relacjonował Abu Huraira رضي الله عنه: Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم powiedział: Usłuchajcie mojej rady odnośnie kobiet: traktujcie je łagodnie.[al-Bukhari i Muslim]

Relacjonował Abu Huraira رضي الله عنه Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم powiedział: Wierzącemu nie wolno nienawidzić wierzącej kobiety (swojej żony); jeśli nie podoba mu się jedna z cech jej charakteru, znajduje zadowolenie w innych.[Muslim]

Relacjonował Amr bin al-Ahłas رضي الله عنه: W czasie Ostatniej Pielgrzymki Proroka صلى الله عليه وسلم słyszałem go, jak nauczał ludzi, po tym jak wysławił Allaha: Bądźcie dobrzy dla kobiet, one są jak baranki w waszych rękach, niczego nie są wam winne.[Tirmidhi]

Relacjonował Abu Huraira رضي الله عنه: Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم powiedział: Wiernymi okazującymi najgłębszą wiarę są ci o najlepszym zachowaniu (manierach), a najlepsi z was to ci, którzy najlepiej traktują swoje żony.[Tirmidhi]

Relacjonował Abu Said al-Khudri رضي الله عنه: Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم powiedział: Najgorszym człowiekiem u Allaha w Dniu Sądu Ostatecznego będzie mężczyzna, który rozpowiada to, co jego żona powiedziała mu w sekrecie.[Muslim]

Nauki nakazujące dobroć względem kobiet mogą teraz wydawać się oczywiste, jednak pochodzą one z VII w. Wtedy były one przełomowe i rewolucyjne. Nikt przed Prorokiem Muhammadem i nikt po nim nie zrobił tyle dla kobiet, co on.

W Arabii przed islamem kobiety nie miały żadnych praw, były traktowane jak przedmioty, których jedynym celem było zaspokojenie potrzeb ich mężów. Kobiety nie miały prawa wybierać sobie mężów, natomiast mężczyźni bez żadnych ograniczeń mogli żenić się z dowolną ilością kobiet. Mąż nie miał żadnych obowiązków względem swojej żony. Kobiety często nie dziedziczyły majątku, a same były częścią spadku po zmarłym mężczyźnie. By uzmysłowić czytelnikom jak okropna była pozycja kobiet w Arabii przed islamem, zacytujemy werset z Koranu, który wspomina o potrawach, które zarezerwowane były jedynie dla mężczyzn:

{Oni mówią: „To, co jest w brzuchu tych zwierząt, Jest czyste dla naszych mężczyzn, I jest zakazane dla naszych żon. ’ , A jeśli ono będzie martwe, to oni będą w tym współuczestnikami . Niebawem zapłaci im On za to, co oni opisują. On jest mądry, wszechwiedzący!} Koran 6:139

W starożytnej Grecji, Rzymie, Indiach, Persji, Chinach, jak również w ówczesnych społeczeństwach judaistycznych i chrześcijańskich sytuacja kobiet nie była dużo lepsza. W takich to czasach Prorok صلى الله عليه وسلم nauczał o prawach i dobroci względem kobiet.

Ponadto warto teraz przypomnieć, że Prorok صلى الله عليه وسلم jest wzorem do naśladowania dla wszystkich muzułmanów.

{Wy macie w Posłańcu Boga piękny wzór – dla każdego, kto się spodziewa Boga i Dnia Ostatniego i kto Boga często wspomina.} Koran 33:21

{Powiedz (Muhammadzie ludziom): „Jeśli kochacie Boga, to postępujcie za mną! Wtedy i Bóg będzie was miłował i przebaczy wam wasze grzechy. Bóg jest przebaczający, litościwy!} Koran 3:31

Sam Prorok صلى الله عليه وسلم nigdy nie uderzył żadnej kobiety i każdy pobożny muzułmanin powinien postępować za jego przykładem.

Aisza رضي الله عنها powiedziała: „Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم nigdy nie uderzył ręką kobiety, niewolnika, czy kogokolwiek innego – za wyjątkiem walki na drodze Allaha. Nigdy nie się mścił za krzywdy mu wyrządzone, dbał jednak by prawo Allaha było przestrzegane.”[Muslim]

Przemoc domowa na świecie

Przemoc domowa nie jest zjawiskiem spotykanym jedynie w świecie muzułmańskim i bynajmniej nie jest problemem, który świata tego dotyczyłoby w większym stopniu niż pozostałych jego części. Jeśli więc mielibyśmy uznać, że za przemoc domową w świecie muzułmańskim odpowiada religia, to należy zadać pytanie o przyczyny przemocy w krajach nie muzułmańskich.

Zgodnie z raportem przedstawiony przez National Institute of Justice (USA) w ankiecie, w której brało udział 16000 osób, 22.1% kobiet i 7.4% przyznało się, że w przeszłości było pobitych przez małżonka lub partnera. Źródło

Jeśli przemoc domowa jest tak często spotykana w państwie uznawanym za najbardziej demokratyczne i cywilizowane i które wszystkie inne kraje biorą sobie za wzór, to jak wysoki musi być jej współczynnik w krajach Ameryki Łacińskiej, Afryki i Azji?

Według badań CBOS z 2002 roku co ósma Polka przyznała, że co najmniej raz została uderzona przez partnera. Można by również przypomnieć wiele makabrycznych historii, jak dzieci znajdowane w beczkach.

W raporcie przedstawiony przez Amnesty Interantional czytamy: „Ludzie często chcą przypisać przemoc domową do pewnej rasy, narodu, klasy społecznej, edukacji lub wieku ofiary czy oprawcy. (…) Na podstawie wielu badań możemy stwierdzić, że jest to mit, a przemoc domowa pojawia się we wszystkich społecznych, ekonomicznych, religijnych i kulturowych grupach.” Źródło

Odpowiedzi dla misjonarzy

Bicie żon jest jednym z tematów wykorzystywanych przez chrześcijańskich misjonarzy próbujących wmówić ludziom, że islam jest religią przemocy, która przyczynia się do cierpienia kobiet na całym świecie. Odpowiedzieliśmy już na większość z ich zarzutów, pozostały jeszcze trzy często przytaczane relacje, które w ich mniemaniu są dowodem na słuszność ich twierdzeń. .

1. Najczęściej przytaczają oni następujący hadis:

Relacjonował Umar ibn al-Khattab رضي الله عنه: Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم powiedział: „Mężczyzna nie będzie zapytany o to czemu bije swoją żonę.”[Abu Dałud]

Po pierwsze hadis ten jest słaby z uwagi na jednego z relacjonujących, Dałuda ibn Abd Allaha al-Adłiego, który nie jest uważany za rzetelne źródło.

Wśród uczonych którzy uznali ten hadis za słaby byli Ibn Kathir رحمه الله w „Musnad al-Faruq”, al-Albani w „Irła al-Ghalil” oraz Ahmad Szakir i Szuajb Arnaut w ich wspólnej pracy „Musnad Ahmad ibn Hanbal”.

Po drugie nawet gdyby ten hadis był autentyczny oznaczałby, że mężczyzna nie będzie rozliczany z „bicia” żony, jeśli będzie ono się mieścić w granicach wyznaczonych przez islam takich jak zakaz okrucieństwa, sprawiania bólu i krzywdzenia. Należy pamiętać, że w islamie nigdy nie wyciąga się prawa jedynie z jednego przekazu, a bierze się pod uwagę wszystkie relacje z danej dziedziny i dopiero wtedy wysnuwa się wnioski.[Patrz: Muhammad Szams al-Haqq al-Mabadi „Szarh Sunan Abu Dałud”]

2. Następnym często używanym przez nich zarzutem jest długi hadis przekazany w zbiorze Muslima, w którym Aisza رضي الله عنها śledzi Proroka صلى الله عليه وسلم gdy ten wychodzi w nocy z domu, a następnie szybko w wraca i próbuje ukryć przed Prorokiem صلى الله عليه وسلم swoje wyjście. Aisza رضي الله عنها kładzie się do łóżka, a Prorok صلى الله عليه وسلم wchodzi do domu i pyta: Dlaczego dyszysz, Aiszo? Aisza رضي الله عنها odpowiada: Ależ nie ma ku temu żadnego powodu. Prorok صلى الله عليه وسلم mówi: Powiedz mi albo Przenikliwy i Świadomy mnie poinformuje o wszystkim. Aisza رضي الله عنها odpowiada: Wysłanniku Allaha, niech mój ojciec i matka oddadzą za ciebie życie (arabskie wyrażenie) i opowiedziała mu całą historię. Prorok صلى الله عليه وسلم pyta: Czy to twój cień widziałem przed sobą? Aisza رضي الله عنها odpowiada: Tak. Następnie Prorok صلى الله عليه وسلم mocno klepnął Aiszę رضي الله عنها, aż poczuła ona ból, a następnie powiedział: Czy myślisz, że Allah i Jego Wysłannik postąpiliby z tobą niesprawiedliwie? Ona odrzekła: Cokolwiek ludzie ukryją, Allah się o tym dowie. On rzekł: Gabriel przybył do mnie, kiedy mnie widziałaś. Zawołał mnie, a ukrył to przed tobą. Odpowiedziałem na jego wezwanie, lecz także ukryłem to przed tobą (skoro nie przyszedł on do ciebie), gdyż nie byłaś w pełni ubrana. Myślałem, że zasnęłaś i nie chciałem cię obudzić, bojąc się, że możesz się wystraszyć…

Interesujący nas fragment tak o to brzmi w języku arabskim فَلَهَدَنِي فِي صَدْرِي لَهْدَةً أَوْجَعَتْنِ, kluczowym słowem jest ‘lahada’, które przez misjonarzy tłumaczone jest jako uderzył. Tłumaczenie to jest jednak błędne.

Imam an-Nałałi رحمه الله komentując ten hadis w swym dziele „Szarh Sahih Muslim” mówi, że ‘lahada’ oznacza tyle co „pchnąć”.

Słownik klasycznego języka arabskiego, „Lisan al-Arab” wspomina, że jednym ze znaczeń ‘lahada’ jest szturchnąć.

Inny słownik klasycznego języka arabskiego, „Tadż al-Arus” mówi, że ‘lahada’ oznacza tyle co nacisnąć.

Edward William Lane w swoim dziele „Arabic-English Lexicon” również wspomina, że ‘lahada’ oznacza tyle co pchnąć.

Sama Aisza رضي الله عنها również nie uważała się za pobitą i później powiedziała: „Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم nigdy nie uderzył ręką kobiety, niewolnika, czy kogokolwiek innego – za wyjątkiem walki na drodze Allaha. Nigdy nie się mścił za krzywdy mu wyrządzone, dbał jednak by prawo Allaha było przestrzegane.”[Muslim]

To pchnięcie, czy też klepnięcie nie było w żadnym razie krzywdzące. W ten sposób Arabowie zaznaczali, że chcą przekazać coś niezwykle istotnego. Prorok صلى الله عليه وسلم wielokrotnie klepał swoich towarzyszy po klatkach i nikt nie uważał, że byli przez niego pobici.
Ubajj ibn Kaab رضي الله عنه powiedział: „Przyszedł mi do głowy pewien rodzaj zaprzeczenia, który nie występował nawet w Dniach Ignorancji. Kiedy Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم zobaczył jak bardzo mnie to dotknęło, klepnął mnie w pierś. Oblał mnie pot i poczułem się, jak gdybym patrzył na Allaha w obawie.”[Muslim]

Dżarir ibn Abdullah al-Badżali رضي الله عنه został pewnego razu posłany przez Proroka صلى الله عليه وسلم z misją zniszczenia Dhu Al-Khalasa, domu bożków w Khatham. Ponieważ nie był on dobrym jeźdźcem Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم klepnął go w klatkę tak mocno, że mógł na niej zobaczyć ślady jego palców, mówiąc: “O Allahu, umocnij go i uczyń go przywódcą w prawości oraz właściwie prowadzonym![al-Bukhari i Muslim]

Prorok Muhammad صلى الله عليه وسلم uderzył też pierś Umara bin Khattaba رضي الله عنه trzy razy, gdy ten przyjął islam i powiedział: „O Allahu, usuń z jego serca zawiść i zastąp ją wiarą.”[„Mustadrak” al-Hakim]

3. Oprócz tych dwóch hadisów, wrogowie islamu często również przekręcają znaczenia innych relacji, lub błędnie je tłumaczą.

Przykładowo we wspomnianym już hadisie:

Relacjonował Iljas bin Abdullah رضي الله عنه: Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم powiedział: „Nie bijcie służebnic Allaha (kobiet)”. Następnie Umar رضي الله عنه przyszedł do Proroka صلى الله عليه وسلم i powiedział, że kobiety stały się zbyt śmiałe względem swoich mężów, więc Prorok صلى الله عليه وسلم dozwolił je karcić. Później wiele kobiet odwiedzało żony Proroka صلى الله عليه وسلم, skarżąc się na mężów. Prorok صلى الله عليه وسلم powiedział do mężczyzn: „Wiele kobiet odwiedza rodzinę Muhammada, skarżąc się na swoich mężów. Ci, którzy tak czynią (biją żony) nie są najlepszymi spośród was”. [Abu Dałud]

Niektórzy z misjonarzy zmieniają kilka szczegółów by stał się dla nich argumentem. Tak, więc w ich tłumaczeniu Prorok صلى الله عليه وسلم nie potępił mężczyzn bijących kobiety, a kobiety skarżące się na bijących je mężów.

Jest to jednak całkowicie błędne tłumaczenie, sprzeczne z jakąkolwiek muzułmańską interpretacją.[Patrz: Muhammad Szams al-Haqq al-Mabadi „Szarh Sunan Abu Dałud”]

Zobaczmy jednak, co na temat bicia kobiet, mówi Biblia:

Samaria odpokutuje, gdyż zbuntowała się przeciwko swojemu Bogu; padną od miecza, jej niemowlęta będą roztrzaskane o skałę, a jej brzemienne rozprute. Księga Ozeasza 13:16

Cóż za bestialstwo! Biblia przedstawia jako pouczającą przypowieść historię mordu kobiety, która za swoje złe zachowanie została brutalnie zabita, wraz ze swoimi dziećmi. Jak coś tak potwornego można chociażby porównywać z piękną i pokojową religią jaką jest islam!?

Jeśli się bić będą mężczyźni, mężczyzna i jego brat, i zbliży się żona jednego z nich i – chcąc wyrwać męża z rąk bijącego – wyciągnie rękę i chwyci go za części wstydliwe, odetniesz jej rękę, nie będzie twe oko miało litości. Księga Powtórzonego Prawa 25:11-12

Jest to kolejny przykład niezrozumiałego okrucieństwa. Prawo biblijne przeznacza karę ścięcia dłoni dla kobiety, która z miłości chciałby chronić swojego męża. Ponadto podkreśla, że należy wyrzec się wszelkiej litości.

Oprócz tego Biblia przepisuje kary cielesne dla każdego kto postępuje w niemoralny sposób [Księga Przysłów 20:30; Księga Przysłów 26:3]. Kto, jak nie mąż, który jest jej panem i władcą [Księga Rodzaju 3:16; 1 list do Koryntian 11:5-10] miałby ją wymierzyć kobiecie?

Mało tego w Biblii znajdziemy różnego rodzaju potępiane scenariusze nieuzasadnionego znęcania się nad drugim człowiekiem, czy zwierzęciem [Księga Wyjścia 21:14-20]. Nigdzie jednak mężowi nie zostało zakazane bicie żony, ani Jezus, ani Paweł nigdy tego nie potępiali!

Podsumowanie

Klasyczni uczeni tafisru uważali koraniczny zwrot ‘idribuhunna’ jako ostatni etap moralizowania żony. Uważali, że nie jest dopuszczalne skrzywdzenie, czy okaleczenie żony. Sam Prorok صلى الله عليه وسلم wielokrotnie wspominał, o tym jak ważne jest byśmy dobrze traktowali kobiety.

Jeśli jakiś muzułmanin bije swoją żonę to nie jest to wina islamu. Prawdopodobnie jest on niereligijny i jeśli nawet przykrywa się wspomnianym przez nas wersetem to robi to jedynie dlatego, że szuka wymówki.

Chrześcijańscy misjonarze powinni zająć się sobą, gdyż to w ich części świata przemoc domowa jest znacznie bardziej powszechna niż w świecie muzułmańskim i to ich święta księga zawiera w sobie prawdziwe okrucieństwo.

Autor: binJellul