Krytycy islamu często przytaczają wersety z Koranu zakazujące muzułmanom brania za przyjaciół innowierców uważając, że jest to dowód na nietolerancje islamu. Jeszcze inni posuwają się dalej twierdząc, że są one sprzeczne z innymi wersetami nakazującymi tolerancję. Zarówno pierwszy, jak i drugi zarzut jest bezpodstawny i wynika z ignorancji.

Al-Walaa wal-Baraa

Wersety, które są najczęściej przytaczane w tym kontekście mówią o muzułmańskim koncepcie lojalności, znanym jako Al-Wala wal-Bara. Każdy z nich został jednak objawiony w pewnych okolicznościach, które wyjaśniają jego znaczenie. Większość jest odpowiedzią na zachowanie przywódcy medyńskich hipokrytów Abdullaha bin Ubajja. Od czasu przyjazdu Proroka صلى الله عليه وسلم do Medyny stał się on jego największym wrogiem. Mimo iż udał, że przyjął islam otwarcie współpracował ze wszystkim tymi, którzy chcieli zwalczyć tą religię. Szpiegował on muzułmanów i przekazywał o nich informacje Żydom, bałwochwalcom i Bizantyjczykom. Zdradził muzułmanów w czasie bitwy Uhud, a nawet obrażał żonę Proroka صلى الله عليه وسلم, Aiszę رضي الله عنه oskarżając ją o cudzołóstwo.

Werset nr 1

O wy, którzy wierzycie! Nie bierzcie sobie za Ałlija Mojego wroga i waszego wroga! Wy zwracacie się do nich z Maładda, oni zaś nie wierzą w prawdę, która przyszła do was. Wypędzają Posłańca i was samych, ponieważ wy wierzycie w Boga, waszego Pana. Skoro wyszliście by zmagać się na Mojej drodze i poszukiwać Mojego zadowolenia, to czy będziecie w skrytości okazywać im Maładda? Ja wiem najlepiej to, co ukrywacie i co czynicie jawnie. A ktokolwiek z was to czyni, ten już zbłądził z równej drogi. [Koran 60:1]

Ibn Abbas رضي الله عنه powiedział:
Słowa Allaha (interpretacja znaczenia): „O wy, którzy wierzycie!” odnoszą się do Hatiba رضي الله عنه, „nie bierzcie Mojego wroga” w religii „waszego wroga” tych, którzy z wami walczą tzn. Mekkańczyków, „za przyjaciół” szukając u nich wsparcia i pomocy. „Wy zwracacie się do nich z Maładda” wysyłacie im listy, pomagacie im i wspieracie ich, „oni zaś nie wierzą w prawdę, która przyszła do was” tzn. do Hatiba رضي الله عنه, „Wypędzają Posłańca” wygnali z Mekki Muhammada صلى الله عليه وسلم i {i was samych} tzn. Hatiba رضي الله عنه, „ponieważ wy wierzycie” z powodu waszej wiary „w Boga, waszego Pana”. „Skoro wyszliście”, skoro uciekałeś Hatibie رضي الله عنه z Mekki do Medyny „by zmagać się na Mojej drodze” z powodu posłuszeństwa Moim rozkazom „i poszukiwać Mojego zadowolenia” mając nadzieje na Moje zadowolenie „to czy będziecie w skrytości okazywać im Maładda”, nie wysyłajcie im listów w sekrecie i nie wspierajcie ich i nie pomagajcie im. „Ja wiem najlepiej to, co ukrywacie”, wiem o twoim liście, który skrywałeś, a zgodnie ze zdaniem innych uczonych tafsiru: wiem co ukrywasz odnośne swojej wiary „i co czynicie jawnie” wiem o wymówkach Hatiba, a zgodnie ze zdaniem innych uczonych tafsiru: o twoim zaświadczeniu o Jedności Allaha? „A ktokolwiek z was to czyni” postępuje w taki sposób w jaki postąpił Hatib, „ten już zbłądził z równej drogi” ten odszedł od drogi prostej.[„Tanwir al-Mikbas mi tafsir ibn Abbas”]

Werset nr 2

O wy, którzy wierzycie! Nie bierzcie sobie za Ałlija niewiernych zamiast wiernych! Czy chcecie przygotować Bogu przeciwko wam samym dowód oczywisty? [Koran 4:144]

At-Tabari رحمه الله powiedział:
Allah zakazuje wiernym by postępowali tak jak hipokryci, którzy brali niewiernych za sojuszników z pominięciem wiernych. W ten sposób hipokryci, stali się tacy jak niewierni. [„Al-Dżami al-Bajan fi Tawil il-Kuran” at-Tabari]

Ibn Abbas رضي الله عنه powiedział:
Słowa Allaha (interpretacja znaczenia): „O wy, którzy wierzycie!” tylko na zewnątrz tzn. Abdullah bin Ubajj i jego towarzysze, „Nie bierzcie sobie za Ałlija niewiernych” nie współpracujcie z Żydami, by zdobyć władzę „zamiast wiernych” zamiast szczerze wierzących. [„Tanwir al-Mikbas mi tafsir ibn Abbas”]

Werset nr 3

Niech wierzący nie biorą sobie za Ałlija niewiernych, z pominięciem wiernych! A kto tak uczyni, ten nie ma nic wspólnego z Bogiem, chyba że obawiacie się z ich strony jakiegoś niebezpieczeństwa. Bóg ostrzega was przed samym Sobą i do Boga zmierza wędrowanie. [Koran 3:28]

Ibn Abbas رضي الله عنه powiedział:
Grupa Żydów, wśród której byli al-Hadżdż bin Amr, Kahmas ibn Abi al-Hukayk i Kajs ibn Zajd starali się odciągnąć od Islamu niektórych spośród Ansarów i w tym celu udawali ich przyjaciół. Inni wierzący, tacy jak Rifah ibn al-Mundhir رضي الله عنه, Abdullah ibn Dżubajr رضي الله عنه i Said ibn Chajthama رضي الله عنه powiedzieli do tych Ansarów: Trzymajcie się z daleka od tych Żydów ponieważ odciągną oni was od waszej religii. Ci Ansarzy nie posłuchali się tej rady i dalej woleli przyjaźnić się Żydami ( gdyż nie znali ich zamiarów) i wtedy Allah objawił ten werset. Al-Kalbi رحمه الله powiedział: Ten werset został objawiony z powodu hipokrytów: Abdullaha ibn Ubajja i jego towarzyszy. Sprzymierzyli się oni z Żydami i bałwochwalcami i przekazywali im różne informacje mając nadzieje, że pokonają oni Wysłannika Allaha صلى الله عليه وسلم. Allah objawił, więc ten werset ostrzegając wiernych przed postępowaniem w podobny sposób. [„Asbab an-Nuzul” al-Wahidi]

Werset nr 4

O wy, którzy wierzycie! Nie bierzcie sobie Bitana spoza waszego grona; tacy nie omieszkaliby wam szkodzić; chcieliby, abyście się znaleźli w utrapieniu. Zawiść zionie z ich ust, a to, co kryją ich piersi, jest jeszcze gorsze. Wyjaśniliśmy wam znaki, jeśli jesteście rozumni! [Koran 3:118]

Ibn Abbas رضي الله عنه powiedział:
Allah zabronił wiernym spośród Ansarów by rozmawiali z Żydami i rozpowiadali im ich sekrety, mówiąc (interpretacja znaczenia): {O wy, którzy wierzycie! Nie bierzcie sobie jako Bitana} Żydów i nikogo „spoza waszego grona}, czyli spośród szczerze wierzących. [„Tanwir al-Mikbas mi tafsir ibn Abbas” ibn Abbas]

Maududi رحمه الله powiedział:
Tutaj Allah ostrzega muzułmanów by nie postępowali tak jak hipokryci w swoich relacjach z Żydami mieszkającymi na przedmieściach Medyny. Dwa (arabksie) plemiona medyńskie, Aus i Chazradż współpracowały z nimi na długo przed misją proroka Muhammada i niektórzy z nich nawet po przyjęciu islamu dalej ich wspierali. Żydzi jednak stali się wrogami Proroka i jego nauk i nie życzyli dobrze żadnemu z muzułmanów. Na zewnątrz pokazywali oni, że są przyjaźnie nastawieni do Ansarów, ale w sercach pozostali ich zatwardziałymi wrogami. Udawali oni, że chcą być przyjaciółmi muzułmanów i w ten sposób chcieli przeniknąć do ich społeczności i podzielić muzułmanów. Chcieli oni również sprawić by muzułmanie zaczęli im ufać i opowiadać im swoje sekrety, tak by później mogli przekazać je innym wrogom islamu. Z tego powodu Allaha ostrzegł muzułmanów i zabronił im ufania takim ludziom.[„Tafhim ul-Kuran” Maududi]

Werset nr 5

O wy, którzy wierzycie! Nie bierzcie sobie za Ałlija żydów i chrześcijan; oni są Ałlija jedni dla drugich. A kto z was bierze ich sobie za Ałlija, to sam jest spośród nich. Zaprawdę, Bóg nie prowadzi drogą prostą ludu niesprawiedliwych! [Koran 5:51]

Są różne opinie odnośnie tego, kiedy objawiony został ten werset. Pierwsza opinia mówi, że gdy Ubadah ibn Samit powiedział, że zrywa swoją współpracę z Żydami, przyszedł Abdullah bin Ubajj i powiedział, że będzie zawsze wspierał Żydów. Druga opinia mówi, że werset ten był bezpośrednio kierowany do hipokrytów i słowa Allaha (interpretacja znaczenia): „O wy, którzy wierzycie!” odnoszą się do tych, którzy jedynie na zewnątrz pokazują swoją wiarę, a tak naprawdę nie wierzą. As-Suddi powiedział, że ten werset został objawiony w czasie bitwy Uhud gdy niektórzy muzułmanie ze strachu przed porażką chcieli szukać pomocy u Żydów.[Patrz: „Al-Dżami al-Bajan fi Tawil il-Kuran” at-Tabari; „Al-Dżami li Ahkami il-Kuran” al-Kurtubi]

Werset nr 6

Ty widzisz wielu spośród nich, jak biorą sobie za Ałlija tych, którzy są niewierni. Jakże złe jest to, co przygotowały dla nich ich dusze! Rozgniewał się na nich Bóg i będą przebywać w cierpieniu na wieki! Gdyby wierzyli w Boga i Proroka, i w to, co jemu zostało zesłane, to nie wybraliby sobie niewiernych za Ałlija. Lecz wielu spośród nich to bezbożnicy. [Koran 5:80-81]

Ibn Abbas رضي الله عنه powiedział:
Słowa Allaha (interpretacja znaczenia): „Ty widzisz wielu spośród nich” wielu spośród hipokrytów „jak biorą sobie za Ałlija” współpracując z nimi i proszą ich o pomoc, „tych, którzy są niewierni”, czyli Kaaba i jego towarzyszy. Zgodnie ze zdaniem innych uczonych tafsiru: Słowa Allaha (interpretacja znaczenia): „Ty widzisz wielu spośród nich” odnoszą się do Żydów i oznaczają, widzisz wielu spośród Żydów, takich jak Kaab jak biorą sobie za Ałlija bałwochwalców z Mekki, czyli Abu Sufjana i jego towarzyszy. [„Tanwir al-Mikbas mi tafsir ibn Abbas”]

Werset nr 7

Nie znajdziesz ludzi, którzy wierzą w Boga i w Dzień Ostatni, żeby juładduna tych, którzy się sprzeciwiają Bogu i Jego Posłańcowi; nawet gdyby to byli ich ojcowie albo ich synowie, albo ich bracia, albo ich ród. On wypisał w ich sercach wiarę i umocnił ich Duchem pochodzącym od Niego. On wprowadzi ich do Ogrodów, gdzie w dole płyną strumyki; oni będą tam przebywać na wieki. Bóg znalazł w nich upodobanie i oni mają upodobanie w Nim. Oni stanowią partię Boga. O, tak! Zaprawdę, partię Boga – oni są szczęśliwi! [Koran 58:22]

Werset ten został objawiony po bitwie pod Badr, gdy wielu muzułmanów musiało walczyć przeciwko członkom swoich rodzin, którzy wystąpili przeciwko nim. W czasie tej bitwy, Abu Ubajda zabił swojego ojca; Abu Bakr, zabił swojego syna, Abd ar-Rahamana; Musab bin Umajr zabił swojego brata, Ubajda bin Umajra; również Hamza, Ali i Ubajda bin al-Harith zabili w pojedynku do jakiego doszło przed bitwą swoich krewnych, którzy rzucili im wyzwanie. [Patrz: „Al-Dżami al-Bajan fi Tawil il-Kuran” at-Tabari; „Al-Dżami li Ahkami il-Kuran” al-Kurtubi]

Werset nr 8

O wy, którzy wierzycie! Nie bierzcie sobie za Ałlija ludzi, na których Bóg jest zagniewany. Oni zwątpili w życie ostateczne, tak jak niewierni zwątpili w mieszkańców mogił. [Koran 60:13]

Al-Wahidi رحمه الله powiedział:
Ten werset został objawiony, gdy niektórzy biedni muzułmanie szpiegowali dla Żydów i współpracowali z nimi, w zamian za co otrzymywali od nich owoce. Allah, Wywyższony ostrzegł ich przed złem ich postępowania.[„Asbab an-Nuzul” al-Wahidi]

Widzimy, że w większości tych wersetów pojawia się określenie Ałlija, które jest liczbą mnogą od wyrazu Łali, pochodzącego od Łala. Słowo to ma zdecydowanie szersze znaczenie niż przyjaźń, raczej bardziej odpowiedni tłumaczeniem byłaby tu lojalność. Termin Łali w zależności od kontekstu można przetłumaczyć jako sojusznik, opiekun, czy obrońca. Kolejnym słowem jakie pojawia się w tych wersetach jest Maładda, które również nie ma swojego odpowiednika w języku polskim. Tłumaczona jest często jako miłość, ale temu słowu odpowiada bardziej Mahabba. Maładda natomiast jest specjalnym uczuciem, największą miłością jaka zarezerwowana jest jedynie dla muzułmanów. Co zaś się tyczy słowa Bitana, przetłumaczonego jako przyjaciele, to używane jest ono do określenia najbliższej przyjaźni, która również w islamie przeznaczone jest jedynie dla muzułmanów.

Wszystkie te wersety wraz z innymi poruszającymi kwestie Al-Wala wal-Bara zostały szczegółowo wyjaśnione przez uczonych tafsiru takich jak ibn Abbas, at-Tabari, ibn Kathir, al-Małardi, al-Kurtubi, ar-Razi, al-Baghałi, ibn al-Dżałzi, as-Sujuti, at-Tabarani, as-Sidżistani, Alusi, czy as-Saadi, których pracę zawierają w sobie wiele cennych uwag, interpretacji i spostrzeżeń. Nie jesteśmy w stanie przytoczyć ich wszystkich, możemy jednak w skrócie przedstawić idę Al-Wala wal-Bara, która mówi, że żeby muzułmanom udało się zachować swoją tożsamość religijną powinni oni wystrzegać się:

– uznawania innych religii za lepsze lub równe islamowi, czy też za alternatywne drogi do zbawienia
– wspierania nie-muzułmanów w walce z muzułmanami
– szpiegowania muzułmanów
– przyjmowania tradycji, obrządków i zwyczajów od wyznawców innych religii
– uczestniczenia w nie-muzułmańskich świętach
– stałego przebywania w towarzystwie nie-muzułmanów i oddzielania się od muzułmańskiej społeczności
– osiedlania się w krajach nie-muzułmanów
– wznoszenia suplikacji i modlenia się za ich zmarłych

Tak, więc na pytanie czy muzułmanin może przyjaźnić się z nie-muzułmaninem odpowiemy, że zależy to od tego jak zdefiniujemy sobie słowo przyjaciel. Jeśli jest to osoba, w której towarzystwie spędzamy większość naszego czasu i przyjmujemy od niej jej zwyczaje to nie. Jeśli jednak jest to osoba, z którą żyjemy w przyjaznych stosunkach, tak jak osoby obok których mieszkamy, czy z którymi pracujemy, czy z którymi uczymy się wspólnie to tak.

Należy pamiętać, że islam nie jest jedynie religią, którą praktykuje się w świątyni, a poza jej murami porwaca się do świeckiego życia. Islam reguluje wszystkie aspekty życia muzułmanów, a wiele z jego praktyk możliwych jest do wypełnienia jedynie w grupie. Przykładowo wszyscy wiedzą, że obowiązkiem każdego muzułmanina jest modlitwa pięć razy dziennie, co miałby więc zrobić muzułmanin który całymi dniami przebywałby w towarzystwie nie-muzułmanów? Czy przypomnieliby mu oni o modlitwie, czy raczej zniechęcaliby go do niej? W surze al-Asr Bóg w doskonały sposób zawiera kwintesencję drogi prostej, drogi, która prowadzi do osiągnięcia celu naszego życia:

Na porę przedwieczorną! Zaprawdę, człowiek jest na drodze zguby! Z wyjątkiem tych, którzy uwierzyli i czynili dobre dzieła, i zachęcali się wzajemnie do prawdy, i zachęcali się wzajemnie do cierpliwości. [Koran, 103:1-3]

Wzajemne utwierdzanie się w prawdzie i wzajemne wspieranie się w cierpliwości to coś czego muzułmanin nie doświadczy spędzając czas pomiędzy osobami niewierzącymi. Zamiast tego będzie spedzał swój czas w sposób, który oddala człowieka od wspominania Boga.

Sura Al-Mumtahina

Sura ta znana jest również jako sura Al-Wala wal-Bara, gdyż wyjaśnia ona całkowicie ten koncept, którego częścią jest dobre traktowanie tych nie-muzułmanów, którzy nie zwalczają islamu i muzułmanów.

Bóg nie zabrania wam, abyście byli dobrzy i sprawiedliwi względem tych, którzy was nie zwalczali z powodu religii ani nie wypędzali was z waszych domostw. Zaprawdę, Bóg miłuje ludzi sprawiedliwych! Bóg zabrania wam tylko, abyście sobie brali za przyjaciół tych, którzy was zwalczali z powodu religii i którzy was wypędzali z waszych domostw, i którzy pomagali przy wypędzaniu was. Ci, którzy ich biorą za przyjaciół, są ludźmi niesprawiedliwymi. [Koran 60:8-9]

Ibn Kathir رحمه الله powiedział:
Oznacza to, że Allah nie zabrania nam traktować dobrze nie-muzułmanów, którzy nie walczą przeciw nam z powodu naszej religii, w szczególności ich kobiet i słabych osób spośród ich społeczności. Słowa Allaha (interpretacja znaczenia): „abyście byli dobrzy” oznaczają abyście traktowali ich życzliwie. Słowa Allaha (interpretacja znaczenia): „sprawiedliwi względem nich” oznaczają abyście traktowali ich sprawiedliwe.”Zaprawdę, Bóg miłuje ludzi sprawiedliwych!” [„Tafsir ul-Kuran al-Adhim” Ibn Kathir]

Al-Maudui رحمه الله powiedział:
Czytając ten werset w naszych głowach mogą pojawić się wątpliwości. Wiemy, że powinniśmy dobrze traktować tych nie-muzułmanów którzy nie są wrogo nastawieni do naszej religii, ale czy tylko oni mogą być traktowani sprawiedliwie? Czy, więc nie-muzułmanie będący wrogo nastawieni do islamu powinni być traktowani nie-sprawiedliwie? By odpowiedzieć na to pytanie powinniśmy zrozumieć, że sprawiedliwość ma w tym wersecie szczególne znaczenie. Znaczenie tego wersetu jest następujące: „Sprawiedliwość wymaga byście nie odnosili się wrogo do tych, którzy nie odnoszą się wrogo do was. Niesprawiedliwością byłoby gdybyście traktowali tak samo osoby nastawione do was wrogo i przyjaźnie. Macie prawo odnosić się wrogo do tych, którzy prześladowali was i wypędzili was z waszych domów i nawet wtedy nie dali wam spokoju. Natomiast ci, którzy nie prześladowali was, nie powinni być źle traktowani, powinniście pamiętać o ich prawach jakie dają im więzi rodzinne lub inne relacje.” Sura ta rozpoczyna się od nakazu zerwania relacji z nie-muzułmanami, który może zostać źle zrozumiany przez niektórych ludzi. Powodem zerwania relacji nie jest tu jednak, jak niektórzy sądzą, niewiara nie-muzułmanów ale ich wrogość do islamu i prześladowania muzułmanów. Z tego powodu muzułmanie powinni rozróżnić między wrogo, a pokojowo nastawionymi nie-muzułmanami, powinni również dobrze traktować tych nie-muzułmanów, którzy nigdy ich nie zwalczali ani nie byli wrogo nastawieni do ich religii. [„Tafhim ul-Kuran” Maududi]

Szafi Usmani رحمه الله powiedział:
Werset ten mówi, że powinniśmy być sprawiedliwi i dobrze traktować tych nie-muzułmanów, którzy nie walczą muzułmanami. Bycie sprawiedliwym jest naszym obowiązkiem i powinniśmy sprawiedliwie traktować zarówno tych nie-muzułmanów, którzy są obywatelami państwa muzułmańskiego, jak i tych, którzy są obywatelami państw będących w pokojowych stosunkach z państwem muzułmańskim, oraz tych obywateli państw będących w stanie wojny z państwem muzułmańskim, którzy nie są wrogo nastawieni do islamu. Nasza religia nakazuje nam postępować sprawiedliwe we wszystkich sytuacjach, nawet traktując zwierzęta powinniśmy być sprawiedliwi. Nie możemy ich zbytnio obciążać, powinniśmy się o nie troszczyć i je karmić. Werset ten uczy nas nie tylko byśmy traktowali nie-muzułmanów sprawiedliwe ale również dobrze i zwracali się do nich z uprzejmością. Werset ten jest również dowodem na to, że muzułmanie mogą dawać jałmużnę nie-muzułmanom, którzy są obywatelami państwa muzułmańskiego, jak i tym którzy są obywatelami państw będących w pokojowych stosunkach z państwem muzułmańskim. Zakazane jest dawanie jałmużny tym, którzy zwalczają islam i muzułmanów.[„Mariful Kuran” Szafi Usmani]

Relacje społeczne z nie-muzułmanami

Muzułmanie mogą utrzymywać przyjazne stosunki społeczne z nie-muzułmanami i istnieje na to wiele dowodów z Koranu i Sunny.

1) Muzułmanie kochają swoich nie-muzułmańskich krewnych, gdyż Prorok Muhammad صلى الله عليه وسلم kochał swojego stryja Abu Taliba, który nigdy nie przyjął islamu.

Ty nie prowadzisz drogą prostą, kogo kochasz, lecz Bóg prowadzi drogą prostą, kogo chce. On zna najlepiej tych, którzy są na drodze prostej. [Koran 28:56]

Ibn Kathir رحمه الله powiedział:
Zostało przekazane w dwóch Księgach Sahih (Al-Buchariego i Muslima), że werset ten został objawiony z powodu śmierci Abu Taliba, stryja Wysłannika Allaha صلى الله عليه وسلم. Chronił on i wspierał Proroka صلى الله عليه وسلم i bardzo go kochał, naturalną miłością(z uwagi na pokrewieństwo, nie religię). Gdy umierał Wysłannika Allaha صلى الله عليه وسلم poprosił go by przyjął Islam, jednak nie było mu to przeznaczone i umarł będąc niewiernym. [„Tafsir al-Kuran il-Adhim” ibn Kathir]

2) Muzułmanom wolno również żenić się z żydówkami i chrześcijankami, jeśli są one cnotliwe.

Dzisiaj są wam dozwolone dobre rzeczy; dozwolone wam jest pożywienie tych, którym została dana Księga; a wasze pożywienie jest im dozwolone. I kobiety cnotliwe spośród wierzących, i kobiety cnotliwe spośród tych, którym została dana Księga przed wami, jeśli daliście im należny posag jako ludzie uczciwi, a nie rozpustni, biorący je sobie jako nałożnice. A ktokolwiek odrzuca wiarę, to jego działanie jest daremne i on w życiu ostatecznym znajdzie się wśród tych, którzy ponieśli stratę. [Koran 5:5]

Islam uczy również, że małżonkowie powinni darzyć siebie miłością.

I z Jego znaków jest to, iż On stworzył dla was żony z was samych, abyście mogli odpocząć przy nich; i ustanowił między wami miłość i miłosierdzie. [Koran 30:21]

3) Muzułmanie powinni również szanować wyznawców innych religii.

Relacjonował Abd ur-Rahman bin Abi Laila رحمه الله:
Sahl bin Hunaif رضي الله عنه i Kais bin Saad رضي الله عنه przebywali w mieście al-Kadisija gdy minęła ich procesja pogrzebowa. Widząc ją powstali, a inni muzułmanie powiedzieli im, że jest to pogrzeb nie-muzułmanina. Odpowiedzieli: „Kiedyś Prorok صلى الله عليه وسلم powstał wiedząc procesję pogrzebową, a jego towarzysze powiedzieli mu, że był to pogrzeb Żyda. Wtedy odrzekł: ‘Czyż nie był on człowiekiem?’ [Al-Buchari]

4) Muzułmanie mogą dawać nie-muzułmanom podarki i przyjmować je od nich.

Relacjonował Ibn Umar رضي الله عنه:
Mój ojciec, widząc, że jedwabny płaszcz został sprzedany powiedział: O Wysłanniku Allaha! Kup go i ubieraj w piątki i kiedy obcy wysłannicy będą ciebie odwiedzać. On powiedział: „Jedwabny płaszcz jest noszony tylko przez osobę, która nie będzie miała udziału w życiu przyszłym.” Później kilka jedwabnych płaszczów było podarowanych Prorokowi صلى الله عليه وسلم i wysłał jeden z nich do Umara رضي الله عنه. Umar رضي الله عنه powiedział (do Proroka) Jakże mogę nosić ten płaszcz skoro powiedziałeś o nim to co powiedziałeś? Prorok صلى الله عليه وسلم powiedział: „Nie dałem ci go żebyś go nosił ale żebyś go sprzedał albo dał go komuś innemu do założenia. I tak Umar رضي الله عنه wysłał płaszcz do swego pogańskiego brata, który był z mieszkańców Mekki, przed tym jak (brat Umara) przyjął islam. [Al-Buchari]

Relacjonowała Asma bint Abu Bakr رضي الله عنها:
Moja matka przybyła do mnie, w czasie trwania umowy z al-Hudajbija. Była ona wtedy bałwochwalczynią, więc poszłam do Proroka صلى الله عليه وسلم i powiedział: „Wysłanniku Allaha! Moja matka przyszła do mnie mając nadzieję na moją przychylnośś i że wyświadczę jej jakąś przysługę. Czy mam ją traktować uprzejmie?” Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم powiedział: „Tak.” [Ahmad]

Relacjonowała Asma bint Abu Bakr رضي الله عنها:
Podczas życia Proroka صلى الله عليه وسلم moja matka przybyła do mnie mając nadzieję na moją przychylność, i że wyświadczę jej jakąś przysługę. Spytałam Proroka صلى الله عليه وسلم:”Czy mam ją traktować uprzejmie?” On odpowiedział: „Tak.” Ibn Ujajna رحمه الله powiedział: „Następnie Allah objawił (interpretacja znaczenia): „Bóg nie zabrania wam, abyście byli dobrzy i sprawiedliwi względem tych, którzy was nie zwalczali z powodu religii ani nie wypędzali was z waszych domostw. Zaprawdę, Bóg miłuje ludzi sprawiedliwych!” [Al-Buchari]

Relacjonował Abdullah ibn Zubajr رضي الله عنه:
Kutajla (matka Asmy) przybyła odwiedzić swoją córkę Asmę رضي الله عنها, z kilkoma podarkami. Była wtedy bałwochwalczynią, więc Asma رضي الله عنها nie chciała przyjąć jej podarków i nie chciała wpuścić jej do domu. Aisza رضي الله عنها spytała się Proroka صلى الله عليه وسلم co o tym sądzi i Allah objawił (interpretacja znaczenia): {Bóg nie zabrania wam, abyście byli dobrzy i sprawiedliwi względem tych, którzy was nie zwalczali z powodu religii ani nie wypędzali was z waszych domostw. Zaprawdę, Bóg miłuje ludzi sprawiedliwych!} [Ahmad]

5) Muzułmanie mogą przyjmować nie-muzułmanów w gościnę.

Relacjonował Abu Huraira رضي الله عنه:
Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم udzielił gościny niewiernemu. Prorok صلى الله عليه وسلم nakazał, by przyprowadzono dla gościa owcę, a on napił się jej mleka. Następnie przyprowadzano kolejne owce, a on pił ich mleko. Trwało to tak, aż wypił mleko od siedmiu owiec. Następnego ranka przybysz przyjął Islam, a Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم kazał, by znowu przyprowadzono owcę. On napił się jej mleka, a Prorok صلى الله عليه وسلم kazał przyprowadzić następną owcę. Gość nie był już jednak w stanie wypić jej mleka. Wtedy Wysłannik Allaha صلى الله عليه وسلم powiedział: „Wierny zaspokaja się jednym wymieniem (mlekiem od jednej owcy), a niewierny pije z siedmiu”. [„Muwatta” Malik]

6) Muzułmanie mogą odwiedzać chorych nie-muzułmanów.

Relacjonował Anas ibn Malik رضي الله عنه:
Chłopiec spośród żydów, który służył dla Wysłannika Allaha صلى الله عليه وسلم pewnego dnia zachorował. Prorok صلى الله عليه وسلم odwiedził go w jego domu. Usiadł obok jego głowy i powiedział: ‘Przyjmij Islam.’ Chłopiec spojrzał na swojego ojca, który był obecny. (Jego ojciec) powiedział: ‘Posłuchaj się Abu Kasima.’ Chłopiec przyjął Islam, a Prorok صلى الله عليه وسلم wychodząc od niego, powiedział: ‘Dziękuję Allahowi za uratowanie go przed piekłem.’ [Al-Buchari]

A co ten temat mówi Biblia?

Nie będziemy cytować wszystkich wersetów z Biblii, mówiących o niewiernych. Ograniczymy się jedynie do przytoczenia jednego fragmentu i kliku komentarzy wybitnych egzegetów.

Nie wprzęgajcie się z niewierzącymi w jedno jarzmo. Cóż bowiem na wspólnego sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo cóż ma wspólnego światło z ciemnością? Albo jakaż jest wspólnota Chrystusa z Beliarem lub wierzącego z niewiernym? [2 List do Koryntian 6:14-15]

Katolicki egzegeta George Haydock w swoim dziele, „Commentary for a new edition of the English Catholic Bible” tak o to komentuje powyższy werset:
Słowa Pawła: Nie wprzęgajcie się z niewierzącymi w jedno jarzmo oznaczają, że nie możemy brać sobie za bliskich przyjaciół, czy też poślubiać innowierców, by nie wpływali na nas źle. Nie oznacza to jednak, że musimy zerwać z nimi wszystkie kontakty.

Henry Alford w swoim dziele, „Greek Testament Critical Exegetical Commentary” tak o to komentuje powyższy werset:
Instrukcje jakie dał nam Paweł są ogólne i nie ograniczają się jedynie do niejedzenia mięsa pochodzącego ze zwierząt złożonych w ofierze bożkom tak jak uważał Kalwin, czy też do niezawierania z związków małżeńskich z niewiernymi tak jak uważał Estius. Odnoszą się one do wszystkich relacji społecznych, gdyż zbliżanie się do pogaństwa prowadzi do akceptacji i zaprzyjaźnienia się z nim.

Matthew Poole w swoim dziele, „English Annotations on the Holy Bible” tak o to komentuje powyższy werset:
Nie wprzęgajcie się z niewierzącymi w jedno jarzmo – tą instrukcję rozumiano na dwa sposoby: albo jako zakaz przyłączania się do ich obrzędów i rytuałów religijnych, albo jako zakaz wchodzenia z nimi w związki małżeńskie. Koncept ten jest ogólny i obejmuje obie te opcje.

Wszystkich zainteresowanych tematem prosimy również o przeczytanie poniższego artykułu ze strony gotquestions.org, która prowadzona jest przez amerykańskich biblistów: przyjaźń z innowiercami

Podsumowanie

Nauki islamu obejmują każdą dziedzinę ludzkiej działalności i pokazują człowiekowi w jaki sposób powinien żyć by osiągnąć sukces w tym i w przyszłym życiu. Islam przedstawia jasny i zrozumiały koncept lojalności, dzięki któremu muzułmanie są wstanie zachować swoją tożsamość religijną. Jest on umiarkowany i nie zabrania on muzułmanom dobrego traktowania nie-muzułmanów.

Autor: binJellul