Rozważmy następujący werset Koranu:

„On puścił wolno dwa morza,
aby mogły się spotkać (maradża);
między nimi jest przegroda (bar’zakh),
której nie przekraczają.”
[Koran, 55: 19-20]

W oryginalnym języku Koranu słowo bar’zakh znaczy bariera, przegroda. Nie jest to jednak fizyczna bariera. Z kolei dosłowne tłumaczenie słowa maradża to „spotykać się i mieszać się.” Wcześni komentatorzy Koranu nie potrafili wyjaśnić tych dwóch sprzecznych ze sobą pojęć – oba rodzaje wód spotykają się i mieszają się ze sobą, a jednak pomiędzy nimi jest przegroda. Nowoczesne odkrycia nauki dowiodły, że w miejscach, gdzie spotykają się ze sobą dwa różniące się morza, powstaje pomiędzy nimi bariera. Ta bariera rozdziela je tak, iż każde z nich utrzymuje swoją temperaturę, zasolenie oraz gęstość.7 Dzięki tym odkryciom naukowcy są w stanie lepiej wyjaśnić powyższy wers Koranu. Pomiędzy obydwoma morzami występuje niewidoczna, pochyła bariera, przez którą woda z jednego akwenu przepływa do drugiego. Jednakże woda wpływając do drugiego morza traci swoje cechy dystynktywne i ujednolica się z nim. W pewnym sensie ta przegroda stanowi dla obu mórz przejściowy obszar homogenizacji (ujednolicenia). O tym zjawisku mówił również Dr William Hay, znany naukowiec i Profesor Instytutu Nauk Geologicznych Uniwersytetu Kolorado.

Koran opisuje barierę pomiędzy dwoma morzami również w następującym wersie:

„(…) i utworzył między dwoma morzami przegrodę.”
[Koran, 27: 61]

To zjawisko można zaobserwować w kilku miejscach, a jednym z nich jest przegroda pomiędzy Morzem Śródziemnym a Oceanem Atlantyckim na Gibraltarze.

Innym zjawiskiem jest bariera występująca pomiędzy wodami słonymi i słodkimi. O niej również poucza Koran zaznaczając, że jest to „bariera nie do przebycia.”

„On jest Tym, który dał wolną drogę
dwom morzom:
temu słodkiemu, o przyjemnym smaku,
i temu słonemu, gorzkiemu.
Umieścił On między nimi przegrodę
i barierę nie do przebycia.”
[Koran, 25: 53]

Naukowcy odkryli, że przegroda w estuariach, gdzie spotyka się woda słodka i słona jest inna. Zaobserwowano, że pomiędzy wodą słoną i słodką występuje strefa pyknokliny (znacznej zmiany gęstości) i to właśnie ona rozdziela oba akweny.8 Ta przegroda (strefa rozdzielenia) oznacza się zasoleniem innym zarówno od wody słonej jak i słodkiej.9 To zjawisko występuje w kilku miejscach Ziemi, np. w Egipcie, gdzie rzeka Nil wpływa do Morza Śródziemnego.

7 Principles of Oceanography, Davis, s. 92-93.
8 Oceanography, Gross, s. 242. Również Introductory Oceanography, Thurman, s. 300-301.
9 Oceanography, Gross, s. 244 oraz Introductory Oceanography, Thurman, s. 300-301.

Głębiny mórz pokryte ciemnością

Profesor Durga Rao jest ekspertem w dziedzinie geologii morskiej, był wykładowcą na Uniwersytecie King Abdul Aziz w Dżedda. Poproszono go o skomentowanie następującego fragmentu Koranu:

„Albo są jak ciemności na morzu głębokim:
pokrywa je fala,
nad którą wznosi się druga fala,
a nad nią są chmury.
To są ciemności jedne nad drugimi.
Kiedy ktoś wyciągnie rękę,
ledwie może ją zobaczyć.
Jeśli Bóg nie da komuś światła,
to on tu nie ma światła.”
[Koran, 24: 40]

Jak powiedział profesor, nowoczesna nauka potwierdza, że w głębi oceanów oraz głębokich mórz panuje ciemność. Ludzie nie są w stanie nurkować bez odpowiedniego sprzętu głębiej niż 20-30 metrów. Nie przeżyliby również na głębokościach ponad 200 metrów. Powyższy wers nie dotyczy wszystkich mórz, gdyż nie każde z nich jest pokryte ciemnością. Koran mówi o „ciemnościach na morzu głębokim”, stąd też przytoczony fragment odnosi się tylko do głębokich mórz oraz oceanów. Owa ciemność jest spowodowana dwoma zjawiskami.

Pierwsze z nich dotyczy pochłaniania światła przez wodę. Promień światła składa się z siedmiu kolorów: fioletowego, indygo, niebieskiego, zielonego, żółtego, pomarańczowego oraz czerwonego. Promień ten uderzając w wodę ulega załamaniu. Górne 10-15 metrów wody pochłania kolor czerwony. To dlatego jeśli człowiek nurkując 25 m pod wodą skaleczy się, nie zauważy barwy krwi (czerwony kolor nie sięga tej głębokości). Kolor pomarańczowy jest pochłonięty na głębokości 30-50 m, żółty 50-100 m, zielony 100-200 m, a niebieski, fioletowy oraz indygo na głębokości ponad 200 m. Z powodu sukcesywnego zanikania koloru ocean, czy też głębokie morze staje się stopniowo ciemniejsze – ciemność występuje na poziomie wiązek światła. W akwenach wodnych poniżej 1000 m panuje zupełna ciemność.10

Drugą przyczyną występowania ciemności w głębi oceanów oraz głębokich mórz jest absorpcja promieni słonecznych przez chmury. Chmury rozpraszając promienie światła powodują, że tworzy się pod nimi ciemność. Jest to pierwsza warstwa ciemności. Fale na powierzchni oceanów i mórz odbijają promienie słoneczne. To dzięki temu są one błyszczące. Tak więc fale odbijają światło i powodują ciemność. Jednakże światło, które nie zostało odbite przenika wgłąb oceanu. Stąd też powierzchnia oceanu jest jasna i ciepła, zaś jego głębiny są pokryte ciemnością. Wewnętrzne fale okrywają głębokie wody mórz i oceanów, ponieważ głębokie wody odznaczają się znacznie wyższą gęstością niż wody ponad nimi. Tak więc fale oddzielają powierzchnie głębokich mórz i oceanów od ich głębin. To właśnie pod powierzchnią tych wewnętrznych fal pojawia się ciemność. Nawet ryby żyjące w głębinach oceanów niczego nie widzą – ich jedynym źródłem światła są ich błyszczące ciała.

Koran ma rację mówiąc o „ciemności na morzu głębokim: pokrywa je fala, nad którą wznosi się druga fala”, ponieważ ponad falami wewnętrznymi pojawiają się fale, które znajdziemy tylko pod samą powierzchnią wód. Czytamy dalej w Świętej Księdze: „a nad nią są chmury. To są ciemności jedne nad drugimi.” Jak zostało wyjaśnione owe chmury są pokrywającymi się barierami, które pochłaniając kolory także biorą udział w tworzeniu się ciemności. Profesor Durga Rao podsumował swoją wypowiedź na temat przytoczonego fragmentu Koranu tymi słowami: „1400 lat temu żaden człowiek nie byłby w stanie tak szczegółowo wyjaśnić tego zjawiska. Zatem źródłem tej informacji musiały być Siły Wyższe.”

10 Oceans, Elder i Pernetta, s. 27.

Źródło

Autor: Dr. Zakir Naik