Praktyki i znaczenie „chrześcijaństwa” w Biblii

Słowo „chrześcijaństwo” nie znajduje się w żadnej z Ewangelii. W innych księgach Nowego Testamentu nazwa ta wspomniana jest tylko kilka razy (Dz 11,26; Dz 26,28; I P 4,16). Jest to zrozumiałe, gdyż termin ten został wymyślony długo później, kiedy Jezus (pokój z nim) opuścił już ten świat.

DWIE SYLWETKI CHRYSTUSA

1. to ta dotycząca historycznego Jezusa (pokój z nim) i ta dotycząca mitycznego, wyimaginowanego Jezusa
2. która istniała za życia Jezusa (pzn) i która była sformułowana po jego odejściu z tego świata
3. która była oryginalna i która jest sprzeczna z jego naukami i praktykami
4. którą sam Jezus propagował i praktykował i która jest sprzeczna z jego naukami i praktykami
5. która zachęca do czystego monoteizmu i na którą wpływ miały grecko- rzymska mitologia i filozofia
6. która jest zgodna z naukami WSZYSTKICH Proroków Boga i która nie jest zgodna z naukami ŻADNEGO z Proroków Boga
7. która jest prosta, jasna i logiczna i która jest zagadkowa, nieprzekonująca i nielogiczna
8. która jest autentyczna i która jest wymyślona
9. która wywodzi się z Objawienia od Boga danego Wysłannikowi Boga (Jezusowi) i która wywodzi się z wizji byłego wroga Jezusa, który później stał się apostołem
10. którą opisuje Jezus i którą opisuje Św. Paweł, samozwańczy apostoł.

Takie różnice pomiędzy naukami Jezusa (pokój z nim) a naukami Kościoła stworzyły przeciętnemu człowiekowi problemy ze zrozumieniem prawdziwej religii objawionej przez Boga i spowodowały zamieszanie i konflikt. Nic dziwnego, że jest tak wiele odmiennych punków widzenia w samym świecie chrześcijańskim, każde wyznanie głosi, że jest tą właściwą drogą.

Spójrzmy na nauki odnajdowane w każdej z obu wersji chrześcijaństwa.

(A) OSOBA CHRZYSTUSA I JEGO NAUKI:

Aby właściwie zrozumieć nauki Jezusa (pokój z nim), należy przeanalizować kim on był, jaki był charakter jego nauk oraz jaka była jego misja. Odpowiedzi udzieliłł sam Jezus (pokój z nim), są one przekazane w zapisach „Ewangelii” z Nowego Testamentu:

• SYN CZŁOWIECZY

Jezus (pokój z nim) nazywał siebie „synem człowieczym”: Rzekł więc do nich Jezus: Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że Ja jestem i że Ja nic od siebie nie czynię… (J 8,28) Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło. (Łk 19,10)

• CZŁOWIEK

Teraz usiłujecie Mnie zabić, człowieka, który wam powiedział prawdę usłyszaną u Boga. (J 8,40)

• PROROK BOGA

Przedstawił się jako prorok i wysłannik Boga, oraz reprezentant Królestwa niebieskiego. Zawsze zachęcał ludzi do podążania za nim jak mogą: Jednak dziś, jutro i pojutrze muszę być w drodze, bo rzecz niemożliwa, żeby prorok zginął poza Jerozolimą. (Łk 13,33) A Jezus mówił im: Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony. (Mk 6,4)

Ludzie rozpoznawali go jako Proroka Bożego.

A tłumy odpowiadały: To jest prorok, Jezus z Nazaretu w Galilei. (Mt 21,11)

• WYSŁANNIK BOGA (tj. ten, który został „wysłany przez Boga”):

Odpowiedział im Jezus mówiąc: Moja nauka nie jest moją, lecz Tego, który Mnie posłał. (J 7,16) …a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje mnie, lecz Tego, który Mnie posłał. (Mk 9,37) Nie mówiłem bowiem sam od siebie, ale Ten, który Mnie posłał, Ojciec, On Mi nakazał, co mam powiedzieć i oznajmić. (J 12,49)

• CEL JEGO MISJI:

Wierzył on, że cześć należy się jedynie Bogu i uczynił to najważniejszym celem wszystkich swoich działań:

Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz. (Mt 4,10) Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło. (J 4:34) Niech przyjdzie królestwo Twoje; niech Twoja wola spełnia się na ziemi, tak jak i w niebie. (Mt 6,10)

• NAUKI JEZUSA (pokój z nim):

Przechodząc do nauk w chrześcijaństwie jako tych wprowadzonych przez Jezusa (pokój z nim) możemy ograniczyć naszą dyskusję do dwóch podstawowych i najbardziej istotnych kwestii: przestrzeganie Prawa i Zbawienie.

i) Odnośnie Boskiego Prawa:

Jezus (pokój z nim) kładł nacisk na przestrzeganie Boskiego Prawa i poddanie się Boskim nakazom – tego samego uczył Mojżesz i wszyscy wcześniejsi prorocy. Sam Jezus (pokój z nim) przestrzegał Prawa i uczył innych, by także go przestrzegali. Zastanówcie się nad jego stwierdzeniem zawartym w „Kazaniu na Górze”:

Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. (Mt 5,17)

Chciał on, by ludzie przestrzegali Prawa Boskiego, nie zaś zastępowali je prawem stworzonym przez człowieka, oraz by wyzbyli się hipokryzji powszechnej wówczas wśród przywódców żydowskich:

Obłudnicy, dobrze powiedział o was prorok Izajasz: Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi. (Mt 15,7-9)

ii) Odnośnie Zbawienia:

Nauki Jezusa (pokój z nim) odnośnie Zbawienia także nie różniły się od nauk wcześniejszych proroków i wysłanników Boga. Wyjaśnił on jasno, że Zbawienie można osiągnąć poprzez zachowywanie Bożych przykazań, podążanie za naukami Jezusa (pokój z nim), robienie dobrych uczynków i żal za grzechy.

Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry. A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania. (Mt 19,17) A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa. (J 17:3) Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia. (J 5,24) Bo powiadam wam: Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. (Mt 5,20) Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. (Łk 13,3)

(B) OSOBA PAWŁA I JEGO APOSTOLSTWO

Przyjrzyjmy się sylwetce Pawła, autora około 14 z 27 ksiąg Nowego Testamentu.

Paweł nie był uczniem wybranym przez Jezusa (pokój z nim), ani nigdy go nawet nie spotkał. Pochodził on z Tarsu (miasta w obecnej Turcji). Był Żydem z pochodzenia i z wyznania, miał zaszczyt być obywatelem Imperium Rzymskiego. Miał wpływowe powiązania z elitą rządzącą. Był osobą inteligentną, wykształconą, znał literaturę grecką i kulturę inną niż żydowska.

Paweł mocno przeciwstawiał się Jezusowi (pokój z nim) za jego życia; torturował i zabił też wielu jego zwolenników (Dz 26,9-11; Ga 1,13). Był on obecny przy ukamienowaniu św. Szczepana, pierwszego chrześcijańskiego męczennika (Dz 7,58-60). Dokonał zniszczenia kościoła (Dz 8,3). Zgodnie ze swym własnym przekazem odbywał on podróż do Damaszku, aby aresztować zwolenników Jezusa (pokój z nim), kiedy doświadczył wizji, w której zobaczył Jezusa wyznaczającego go na swego apostoła.

Paweł nie nauczył się „Ewangelii” od żadnego z apostołów czy uczniów Jezusa (pokój z nim):

Nie otrzymałem jej bowiem ani nie nauczyłem się od jakiegoś człowieka, lecz objawił mi ją Jezus Chrystus. (Ga 1,12)

Zawsze wierzył w Jezusa (pokój z nim) ze swej wizji – mistycznego Chrystusa, a nie był zainteresowany osobą Jezusa (pokój z nim), który żył pomiędzy swymi ludźmi i głosił swą Ewangelię:

Tak więc i my odtąd już nikogo nie znamy według ciała; a jeśli nawet według ciała poznaliśmy Chrystusa, to już więcej nie znamy Go w ten sposób.(2 Kor 5,16)

W związku z tym Paweł głosił swoją własną, objawioną wersję chrześcijaństwa, która była całkowicie różna od tego, czego nauczał sam Jezus (pokój z nim) i inna od tego, w co wierzyli apostołowie wybrani przez Jezusa (pokój z nim). Osiągnął on ogromny sukces wśród pogan, gdyż używał wszelkich sposobów, by ich pozyskać:

Dla Żydów stałem się jak Żyd, aby pozyskać Żydów. Dla tych, co są pod Prawem, byłem jak ten, który jest pod Prawem – choć w rzeczywistości nie byłem pod Prawem – by pozyskać tych, co pozostawali pod Prawem. Dla nie podlegających Prawu byłem jak nie podlegający Prawu – nie będąc zresztą wolnym od prawa Bożego, lecz podlegając prawu Chrystusowemu – by pozyskać tych, którzy nie są pod Prawem. (1 Kor 9,20-21)

Czy to nie dziwne, że Paweł przedstawia prawo mistycznego Chrystusa tak różne od prawa Boskiego?

On sam przyznaje się do używania kłamstw:

Ale jeżeli przez moje kłamstwo prawda Boża tym więcej się uwydatnia ku Jego chwale, jakim prawem jeszcze i ja mam być sądzony jako grzesznik? I czyż to znaczy, iż mamy czynić zło, aby stąd wynikło dobro? – jak nas niektórzy oczerniają i jak nam zarzucają, że tak mówimy. (Rz 3,7-8)

Wyjaśnił on swe stanowisko przyznając, że:

– Niekoniecznie był niewinny: Sumienie nie wyrzuca mi wprawdzie niczego, ale to mnie jeszcze nie usprawiedliwia. Pan jest moim sędzią. (1 Kor 4,4)

– To, co głosił było utworzone przez niego: Kimże jest Apollos? Albo kim jest Paweł? Sługami, przez których uwierzyliście według tego, co każdemu dał Pan. Ja siałem, Apollos podlewał, lecz Bóg dał wzrost. (1Kor 3,5-6) Według danej mi łaski Bożej, jako roztropny budowniczy, położyłem fundament, ktoś inny zaś wznosi budynek. (1 Kor 3,10)

– Czasem nie był nawet pod wpływem boskiego natchnienia, czy nie miał przewodnictwa, lecz przemawiał sam od siebie: Pozostałym zaś mówię ja, nie Pan… (1 Kor 7,12) To, co powiem, nie według Pana powiem, lecz jakby w szaleństwie, mając rzekomy powód do chluby. (2 Kor 11,17) Nie mam zaś nakazu Pańskiego co do dziewic, lecz daję radę jako ten, który – wskutek doznanego od Pana miłosierdzia – godzien jest, aby mu wierzono. (1 Kor 7,25)

– Głosił on mistyczną doktrynę zmartwychwstania Jezusa na tym świecie jako jedną ze swych własnych „ewangelii”: Pamiętaj na Jezusa Chrystusa, potomka Dawida! On według Ewangelii mojej powstał z martwych. (9) Dla niej znoszę niedolę aż do więzów jak złoczyńca; ale słowo Boże nie uległo skrępowaniu. (2 Tym 2,8-9)

Za odstąpienie od oryginalnych nauk Jezusa (pokój z nim) Paweł został zganiony przez Jakuba, Głowę Kościoła w Jerozolimie i młodszego brata Jezusa (pokój z nim). Jakub postrzegał Pawła za kogoś nie lepszego niż zdrajcę i osobę skalaną, dlatego też kazał Pawłowi iść i oczyścić się zgodnie z prawem (Dz 21,22-24).

W procesie wzajemnego dopasowywania się z poganami, rzymska niedziela została „schrystianizowana”, by zająć miejsce żydowskiego Sabatu (od zmierzchu w piątek do zmierzchu w sobotę); tradycyjne narodziny boga-Słońca (25 grudnia) zaczęły być obchodzone jako narodziny Jezusa (pokój z nim), a pogańskie wiosenne święto odnowy („Wielkanoc”) zostało przejęte jako święto schrystianizowanych nauk o zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Wprowadzony został nawet indo-europejski koncept trój-jedynego boga; tala „trójca” była i nadal pozostaje nieprzyzwoita dla hebrajsko/semickich tradycji religijnych.

NAUKI PAWŁA:

i) Odnośnie Prawa:

Teraz zaś Prawo straciło moc nad nami, gdy umarliśmy temu, co trzymało nas w jarzmie, tak, że możemy pełnić służbę w nowym duchu, a nie według przestarzałej litery. (Rz 7,6) Prawo bowiem pociąga za sobą karzący gniew. Gdzie zaś nie ma Prawa, tam nie ma i przestępstwa. (Rz 4,15) Zerwaliście więzy z Chrystusem; wszyscy, którzy szukacie usprawiedliwienia w Prawie, wypadliście z łaski. (Ga 5,4) A przecież kresem Prawa jest Chrystus, dla usprawiedliwienia każdego, kto wierzy. (Rz 10,4) Dlatego pominąwszy podstawowe nauki o Chrystusie przenieśmy się do tego, co doskonałe, nie zakładając ponownie fundamentu, jaki stanowią: pokuta za uczynki martwe i /wyznanie/ wiary w Boga, (Heb 6,1) Tym sposobem Prawo stało się dla nas wychowawcą, /który miał prowadzić/ ku Chrystusowi, abyśmy z wiary uzyskali usprawiedliwienie. Gdy jednak wiara nadeszła, już nie jesteśmy poddani wychowawcy. (Ga 3,24-25)

Te stwierdzenia oznaczają, że choć do przestrzegania Prawa zobowiązany był Jezus (pokój z nim), nie był do niego zobowiązany Paweł i jego zwolennicy! Pamiętajcie co Jezus (pokój z nim) powiedział, jakby niemal przewidział wpływową pozycję Pawła:

Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim. (Mt 5,18-19)

ii) Odnośnie Zbawienia:

Paweł zaprezentował bardzo uproszczoną formułę jak osiągnąć zbawienie, która była skrajnie różna od nauk Jezusa (pokój z nim):

Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie.(Rz 10,9) Te dwie wersje postaci Chrystusa i jego przesłania („Ewangelii”) każą nam zadać pytanie, czy Paweł mógł lepiej pojąć znaczenie Ewangelii niż sam Jezus (pokój z nim)?!

ORZECZENIE JEZUSA

Pytanie: „do którego z nich dwóch nie ma zastrzeżeń” – nie musi pozostać bez odpowiedzi. Sam Jezus (pokój z nim) dał nam na nie odpowiedź; poza tym to on był głównym Wysłannikiem Boga; tak naprawdę przepowiedział on taką sytuację. Odpowiedź znajdziemy i następujących wypowiedziach:
a) Jezus (pokój z nim) jasno stwierdził:

Uczeń nie przewyższa nauczyciela ani sługa swego pana. (Mt 10,24)

Możemy to jedynie podsumować tak, że Paweł nie ma uprawnień do zniesienia bądź zastąpienia tego, co jasno i otwarcie głosił sam Jezus (pokój z nim).

b) Jezus (pokój z nim) nie uczył niczego w tajemnicy, ani też niczego skomplikowanego. Mówiąc jego słowami:

Jezus mu odpowiedział: Ja przemawiałem jawnie przed światem. Uczyłem zawsze w synagodze i w świątyni, gdzie się gromadzą wszyscy Żydzi. Potajemnie zaś nie uczyłem niczego. (J 18,20)

To otwarte nauczanie jest prawdą z wcześniejszych objawień Boga:

Ja jestem Pan i nie ma innego. Nie przemawiałem potajemnie, w ciemnym zakątku ziemi. (Iz 45,18-19)

Zatem Paweł nie może być usprawiedliwiany, kiedy odrzuca nauki samego Jezusa (pokój z nim), a w ich miejsce ustanawia skrajnie różną, stworzoną przez siebie teologię, pod nazwą „Chrystus”. Czy możemy uwierzyć, że:

– Jezus (pokój z nim) za swego życia nauczał wybranych przez siebie uczniów, a czego innego nauczył Pawła już po odejściu z tego świata, czyniąc swe przesłanie niespójnym?

– Nauki Jezusa (pokój z nim) głoszone jego uczniom były bezużyteczne, a jego misja życiowa była daremna, skoro później jego „prawdziwi” zwolennicy głosili coś całkiem innego?

c) W rzeczywistości Jezus (pokój z nim) nakazał jasno, by „czynili dzieła”, które on sam czynił.

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję… (J 14,12)

Jezus tak naprawdę postrzegał słuchanie swych nakazów jako test miłości do niego i przyjaźni z nim:

Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. (J 14,15) Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. (J 14,21) Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. (J 15,14)

Jak więc Kościół mógł zaakceptować to, że Paweł wyłączył siebie z bycia posłusznym nakazom Jezusa (pokój z nim) i nauczać innych tego samego?

d) Nic nie może być jaśniejsze niż odpowiednia przypowieść dotycząca tych dwóch wersji chrześcijaństwa, którą opowiedział sam Jezus (pokój z nim). Tym, którzy nazywali go „Panem” powiedział on:

Czemu to wzywacie Mnie: Panie, Panie, a nie czynicie tego, co mówię? Pokażę wam, do kogo podobny jest każdy, kto przychodzi do Mnie, słucha słów moich i wypełnia je. Podobny jest do człowieka, który buduje dom: wkopał się głęboko i fundament założył na skale. Gdy przyszła powódź, potok wezbrany uderzył w ten dom, ale nie zdołał go naruszyć, ponieważ był dobrze zbudowany. Lecz ten, kto słucha, a nie wypełnia, podobny jest do człowieka, który zbudował dom na ziemi bez fundamentu. [Gdy] potok uderzył w niego, od razu runął, a upadek jego był wielki. (Łk 6,46-49)

Ten „fundament” można było zrozumieć jako czystą monoteistyczną wiarę Abrahama i Boskie Prawo – to, co głosił Jezus (pokój z nim). W rzeczywistości gdy Jezus (pokój z nim) nauczał swych ludzi, porównywał siebie do Abrahama jako autentycznego rzecznika Boskiego przesłania (J 8,31-59)

OSTRZEŻENIE JEZUSA

Jezus (pokój z nim) ostrzegł tych „chrześcijan”, którzy nie podążają za nim. Posłuchajcie proszę uważnie tego ostrzeżenia:

Nie każdy, który Mi mówi: Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia? Wtedy oświadczę im: Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości! (Mt 7,21-23)

Ostrzegł też ludzi przed niedbałą postawą wobec tak istotnych kwestii: A powiadam wam: Z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą sprawę w dzień sądu. Bo na podstawie słów twoich będziesz uniewinniony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony. (Mt 12,36-37)

Sprawą najwyższej wagi jest, by dowiedzieć się która sylwetka Jezusa (pokój z nim) jest właściwa. Chrześcijanin musi być uważny w swej wierze i nauczaniu innych właściwej „Ewangelii”. Czy Pawłowa interpretacja „Chrystusa” może być właściwsza, aniżeli wypowiedzi samego Jezusa (pokój z nim)?

Źródło: „ISLAM A CHRZEŚCIJAŃSTWO TAKIE, JAKIM WIDZI JE BIBLIA” AL-AHSA ISLAMIC CENTER Przekład: Monika Meziani