Taqija

Krytycy Islamu uwielbiają wspominać tak zwaną „taqiję”, która według nich wyjaśnia dlaczego są na świecie dobrzy muzułmanie i czemu czasem słyszymy coś dobrego o Islamie. W ich rozumieniu taqija pozwala muzułmanom(inni posuwają się dalej mówiąc, iż jest ona obowiązkiem) mówić kłamstwa na temat swojej religii, jeśli są one w stanie przekonać nie-muzułmanów do Islamu. Przykładowo według nich Islam nie szanuje kobiet, więc jeśli jakiś muzułmanin dobrze traktuje swoją matkę, siostrę, żonę i córkę lub mówi, że należy okazywać im szacunek to w rzeczywistości praktykuje taqiję. Jest to oczywisty nonsens i w tym artykule zamierzam dowieść bezpodstawności tych ataków.

Życie Proroka(SAAŁS) jest Dowodem na Fałszywość Zarzutu

{I nie godzi się Prorokowi oszukiwać. Ten, kto oszukuje, przyjdzie ze swoim oszustwem w Dniu Zmartwychwstania. Wtedy zostanie zapłacone w pełni każdej duszy to, czego dokonała; nikt nie dozna niesprawiedliwości.}[Koran 3:161]

Przed rozpoczęciem misji proroczej Prorok Muhammad(SAAŁS) znany był wśród Mekkańczyków, jako as-Sadiq al-Amin(najbardziej prawdomówny ze wszystkich prawdomównych). Nigdy nie kłamał i kierował się zasadami sprawiedliwości i uczciwości. Osoby, które, z którymi pracował i dokonywał transakcji handlowych zawsze były zadowolone z tej współpracy i wszyscy mieli do niego pełne zaufanie.

Relacjonował Ibn Abbas(RA): Kiedy został objawiony następujący werset: {I ostrzegaj twój lud (Muhammadzie), bliskich krewnych.}[Koran 26:214] Wysłannik Allaha(SAAŁS) wspiął się na wzgórze as-Safa i zaczął wołać: O Bani Fihr! O Bani Adi! (dwa klany kurajszyckie) Wielu ludzi zebrało się, a ci, którzy nie mogli, wysłali kogoś, by im przekazał (co Prorok(SAAŁS) powie). Abu Lahab także był tam obecny. Prorok(SAAŁS) spytał: Czy gdybym wam powiedział, że w dolinie są jeźdźcy, którzy chcą was zaatakować, uwierzylibyście mi? Oni odpowiedzieli: Tak, ty nigdy nas nie okłamałeś. On odrzekł: Jestem tym, który ostrzega was przed srogą karą. Abu Lahab natychmiast odpowiedział: Obyś zginął! Czy po to nas tu zwołałeś, żeby mówić takie rzeczy? Wtedy to zostało objawione: {Niech zginą obie ręce Abu Lahaba…} [Koran 111:1][Bukhari i Muslim]

Dopiero gdy Prorok(SAAŁS) rozpoczął swoją misję proroczą niewierni zaczęli nazywać go kłamcą, ale tylko dla tego, że nie wierzyli, że jest on naprawdę Prorokiem, a nie dlatego, że słyszeli by kiedykolwiek kłamał. Nawet jego największy wróg Abu Sufjan bin Harb(RA) jeszcze będąc nie-muzułmaninem przyznał, że Prorok(SAAŁS) nigdy nie kłamał.

Relacjonował Ibn Abbas(RA): Abu Sufjan bin Harb(RA) powiedział mi, że Herakliusz wysłał do niego posłańca, kiedy ten podróżował z karawaną Kurajszytów. Byli to kupcy, którzy handlowali w Syrii, kiedy Wysłannik Allaha zawarł pakt z Abu Sufjan i niewiernymi Kurajszytami. Abu Sufjan(RA) i jego towarzysze udali się do Herakliusza do Jerozolimy. Herakliusz wezwał ich na swój dwór, gdzie otaczała go starszyzna rzymskich dygnitarzy. Przywołał swego tłumacza, który przełożył pytanie Herakliusza: Który z was jest najbliżej związany z mężczyzną, który twierdzi, że jest Prorokiem? Abu Sufjan odparł: Ja jestem jego najbliższym krewnym (spośród ludzi w tej grupie). Herakliusz powiedział: Przyprowadźcie go (Abu Sufjana) bliżej, a jego towarzysze niechaj staną z tyłu. Abu Sufjan dodał: Herakliusz powiedział tłumaczowi, aby powiedział moim towarzyszom, że chce zadać mi kilka pytań odnośnie tego człowieka (Proroka), a jeśli skłamię (moi towarzysze) mają temu zaprzeczyć. Abu Sufjan dodał: Na Allaha! Gdybym nie obawiał się, że moi towarzysze nazwą mnie kłamcą, nie powiedziałbym prawdy o Proroku(SAAŁS)… Pierwsze pytanie, które mi zadał brzmiało: Jaki status ma jego rodzina w waszej społeczności? Odpowiedziałem: Należy do szlachetnego rodu. Herakliusz zapytał następnie: Czy ktokolwiek inny spośród was twierdził to samo (tzn. że jest Prorokiem) przed nim? Odpowiedziałem: Nie. Zapytał: Czy którykolwiek z jego przodków był władcą? Opowiedziałem: Nie. Herakliusz zapytał: Podążają za nim bogaci czy biedni? Odpowiedziałem: Podążają za nim biedni. Powiedział: Czy liczba jego naśladowców rośnie czy maleje (z dnia na dzień)? Odpowiedziałem: Rośnie. Potem zapytał: Czy ktokolwiek z ludzi, którzy przyjęli jego religię, wyraził niezadowolenie i odwrócił się od religii? Odpowiedziałem: Nie. Herakliusz powiedział: Czy kiedykolwiek zarzuciliście mu kłamstwo, zanim oznajmił (że jest Prorokiem)? Odpowiedziałem: Nie. Herakliusz powiedział: Czy kiedykolwiek zdradził swoje zobowiązania lub okazał się zdrajcą? Odpowiedziałem: Nie. Zawarliśmy z nim rozejm, lecz nie wiemy, co z nim uczyni. Nie znajdywałem okazji, aby powiedzieć cokolwiek przeciwko niemu, poza tym stwierdzeniem. Herakliusz zapytał: Czy kiedykolwiek z nim walczyliście? Odpowiedziałem: Tak. Potem powiedział: Jaki był wynik waszych bitew? Odpowiedziałem: Walka między nami a nim nie została rozstrzygnięta, zwycięstwo odnosiliśmy raz my, raz on, na zmianę. Herakliusz powiedział: Co wam nakazuje? Powiedziałem: Mówi nam, abyśmy oddawali cześć Jedynemu Allahowi i nie czcili niczego poza (wraz z) Nim, i abyśmy zaparli się tego, co głosili nasi przodkowie. Nakazuje nam, abyśmy się modlili, mówili prawdę, zachowywali czystość i utrzymywali dobre relacje z krewnymi i dziećmi.[Bukhari i Muslim]

Możemy być, więc pewni, że Prorok Muhammad(SAAŁS) nigdy nie kłamał i nakazywał prawdomówność. Przyjrzymy się teraz dwóm historiom, które miały miejsce w Mekkce jeszcze przed Hidżrą:

Ibn Ishaq(RH) przekazał, że pewni ludzie wyśmiewali Wysłannika Allaha(SAAŁS), kiedy krążył on wokół Kaaby. Wśród nich był al-Asład bin al-Muttalib bin Asad bin Abd ul-Uzza, al-Łalid bin al-Mughira, Umaja bin Khalaf i al-As bin Łail as-Sahmi i byli to najstarsi z ich ludzi. Powiedzieli: O Muhammadzie! Chodź i pozwól nam czcić to, co ty czcisz, a ty czcij to, co my czcimy. Możemy być w tej sprawie partnerami. Jeśli ten, którego ty czcisz jest lepszy niż to, co my czcimy, wówczas my osiągniemy korzyści. Jeśli zaś to, co my czcimy jest lepsze niż ten, którego ty czcisz, to ty osiągniesz korzyści. Wtedy Allah objawił: {Powiedz: „O wy – niewierni! Ja nie czczę tego, co wy czcicie, ani wy nie jesteście czcicielami tego, co ja czczę. Ja nie jestem czcicielem tego, co wy czcicie, ani wy nie jesteście czcicielami tego, co ja czczę. Wy macie waszą religię, a ja mam moją religię.} [Koran: 109][„Sira Rasul” Ibn Hiszam]

Ibn Abbas(RA) przekazał, że Kurajszyci powiedzieli: Oddawaj cześć naszym bogom przez rok, a my będziemy oddawać cześć twojemu Bogu przez rok. Z tego powodu Allah objawił: {Powiedz: „Czyż każecie mi oddawać cześć komuś innemu, niż Allahowi, o głupcy?”} [Koran 39:64] [„Dżami al-Bajan fi Tałil ul-Quran” imam At-Tabari]

Widzimy teraz, że, mimo iż muzułmanie byli słabi i uciskani, a ich prześladowcy sami z siebie zaoferowali, że przyjmą część Islamu i będą czcić Allaha Prorok Muhammad(SAAŁS) odrzucił ich propozycje. Czemu, więc to zrobił? Czemu nie zastosował taqiji i nie powiedział tego co chcą usłyszeć, a zamiast tego powiedział prawdę? Może, dlatego że Islam nie uznaje czegoś takiego jak taqija(w rozumieniu krytyków Islamu)!

Ibn Ishaq(RH) przekazał od Ibn Humajdy(RH), który przekazał od Salamy(RA): Wysłannik Allaha(SAAŁS) otwarcie głosił swoje przesłanie ludziom i wypowiadał się na temat Islamu publicznie. Z tego co słyszałem, nie atakowali go, dopóki nie zaczął mówić o ich bożkach i potępiać je. Gdy to zrobił, sprzeciwili się mu i zjednoczyli się w swojej nienawiści przeciwko niemu. Zaprotestowali przeciwko porzuceniu ich sposobu życia i potępianiu bożków. Odwiedzili Abu Taliba, stryja Proroka(SAAŁS), który chronił swego bratanka przed Kurajszytami i powiedzieli: Abu Talibie, twój bratanek znieważył naszych bogów, potępił naszą religię, szydził z naszych tradycyjnych wartości i powiedział nam, że nasi pradziadowie byli ignorantami.[„Tarikh” at-Tabari]

Prorok Muhammad(SAAŁS) nie kłamał o swojej religii tak by stała się ona bardziej atrakcyjna dla niewiernych, wręcz przeciwnie podjął się intelektualnej walki z otaczającym go społeczeństwem. Atakował ich sposób życia i istniejące stosunki społeczne, ukazując jego wady.

Warto również wspomnieć o tym jak Prorok(SAAŁS) potępił ich zwyczaj grzebania żywcem małych dziewczynek, o czym wspominają poniższe wersety z Koranu:

{A kiedy zwiastują któremuś z nich córkę, to jego oblicze się zasępia i jest udręczony. On ukrywa się przed ludźmi z powodu tego nieszczęścia, które mu obwieszczono: czy on ma je zachować, mimo poniżenia, czy też pogrzebać je w prochu. Jakże źle oni rozumują!} [Koran 16:58-59]

{Kiedy żywcem pogrzebana mała dziewczynka będzie zapytana, za jaki grzech została zamordowana…}[Koran 81:8-9]

Ibn Kathir(RH) powiedział: Ludzie z przed-islamskich czasów ignorancji grzebali żywcem małe dziewczynki z powodu swojej nienawiści do kobiet. Z tego powodu w Dniu Sądu Ostatecznego, zostaną one zapytane, czym zawiniły, że zostały zamordowane. To będzie jedna z kar, dla mordercy(będzie bał się sądu i Gniewu Allaha). Zaprawdę, jeśli skrzywdzony jest pytany o to, czym zawinił to kara dla oprawcy będzie wielka.[„Tafsir ul-Quran al-Adhim” imam Ibn Kathir]

Jednym z Warunków bycia Wiernym jest Akceptacja całego Islamu

Muzułmanie odrzucający część Islamu nie praktykują taqiji, ale przestają być muzułmanami.

{Kiedy zdecydował Bóg i Jego Posłaniec jakąś sprawę, to nie godzi się ani wierzącemu, ani wierzącej, aby mieli inny wybór w tej sprawie. A kto nie słucha Boga i Jego Posłańca, ten zbłądził w sposób oczywisty.}[Koran 33:36]

{Ale nie! Na twego Pana! Oni nie uwierzą, dopóki nie uczynią ciebie sędzią w tym, co jest przedmiotem sporu między nimi. Potem nie znajdą już w sobie sprzeciwu co do tego, co rozstrzygnąłeś, i poddadzą się całkowicie.}[Koran 4:65]

Wierzący akceptuje wszystko to, co zaleca Koran i co powiedział Prorok(SAAŁS). Nie ma tu miejsca na rozdzielenie między tym, co mu się podoba a tym, co mu się nie podoba. Osoba odrzucająca część Islamu jest niewierząca, chociażby akceptowała jego większą część. Przykładowo ktoś kto akceptuje modlitwę i post, ale uważa lichwę za legalną dalej nie jest muzułmaninem.

{Czyż możecie wierzyć w jedną część Księgi, a nie wierzyć w inną jej część? A zapłatą dla tych spośród was, którzy to czynią, będzie hańba w życiu tego świata, a w Dniu Zmartwychwstania będą skierowani ku najstraszniejszej karze. Bóg nie lekceważy tego, co czynicie!}[Koran 2: 85]

Tak, więc nawet, jeśli ktoś przekonałby nie-muzułmanów do przyjęcia części Islamu to dalej byliby nie-muzułmanami, gdyż aby być wierzącym trzeba zaakceptować wszystko to, co nakazał Allah.

Ważność Prawdomówności

Prawdomówność jest cechą muzułmanina i są dziesiątki wersetów z Koranu i hadisów Proroka Muhammada(SAAŁS) mówiących o jej ważności.

{I nie ubierajcie prawdy w fałsz! I nie ukrywajcie prawdy, skoro przecież wiecie!}[Koran 2:42]

{A jeśli jesteście w podróży i nie znajdujecie pisarza – to powinniście wziąć zastaw. A jeśli jeden z was powierza drugiemu jakiś depozyt, to ten, któremu go powierzono, powinien go zwrócić; i niech boi się Boga, swojego Pana! Nie ukrywajcie świadectwa! Ktokolwiek je ukrywa – to, zaprawdę, jego serce jest grzeszne! A Bóg wie dobrze, co wy czynicie!}[Koran 2:283]

{O wy, którzy wierzycie! Trzymajcie się stale sprawiedliwości – zaświadczając to przed Bogiem – również względem was samych albo względem waszych dzieci i krewnych, czy to będzie bogaty, czy biedny! – bo Bóg jest im bliższy. Przeto nie idźcie za namiętnością, abyście nie naruszyli sprawiedliwości. Jeśli lawirujecie i odwracacie się, to, zaprawdę, Bóg jest w pełni świadomy tego, co czynicie!}[Koran 4:135]

{O wy, którzy wierzycie! Bójcie się Boga i przebywajcie z tymi, którzy mówią prawdę!} [Koran 9:119] {Zaprawdę – muzułmanie i muzułmanki, wierzący i wierzące, prawdomówni i prawdomówne…} [Koran 33:35] Relacjonował Abu Bakra(RA): Wysłannik Allaha(SAAŁS) powiedział trzykrotnie: Czy chcecie usłyszeć o największym z największych grzechów? Powiedzieliśmy: Tak Wysłanniku Allaha. Prorok(SAAŁS) powiedział: Jest to czczenie innych u boku Allaha i bycie nieposłusznym wobec własnych rodziców. Prorok(SAAŁS) podniósł się będąc wcześniej w pozycji półleżącej i dodał: I ostrzegam was przed krzywoprzysięstwem i fałszywym świadectwem. Prorok(SAAŁS) tak długo to powtarzał, że myśleliśmy, że nie przestanie mówić.[Bukhari i Muslim]

Relacjonował Abdullah ibn Masud(RA): Wysłannik Allaha(SAAŁS) powiedział: Prawda prowadzi do bogobojności, a bogobojność prowadzi do Raju. Człowiek, który stale mówi prawdę zostanie uznany u Allaha za prawdomównego. Fałsz prowadzi do występku, a występek prowadzi do Ognia i człowiek, który nieustannie kłamie zostanie uznany przez Allaha za kłamcę.[Bukhari i Muslim]

Relacjonował Ubada bin as-Samit(RA): Złożyłem przysięgę wierności Prorokowi(SAAŁS) z innymi ludźmi, a Wysłannik Allaha(SAAŁS) powiedział: Przyjmuję waszą przysięgę, że nie będziecie oddawać czci nikomu i niczemu poza Allahem, nie będziecie kraść, cudzołożyć, nie będziecie zniesławiać innych – kłamiąc i rozpowszechniając kłamstwa, i nie będziecie mi nieposłuszni, kiedy nakazywać będę wam to co dobre. A dlatego, kto tego wszystkiego dotrzyma (warunków zobowiązania) nagroda jest u Allaha. A kto popełni któreś z powyższych przestępstw i otrzyma karę przypisaną prawem za życia na ziemi, będzie ona dla niego odkupieniem i oczyszczeniem. Lecz jeśli Allah zasłoni jego grzech, wówczas od Allaha zależeć będzie, czy go ukarze czy mu przebaczy, zgodnie z Jego wolą.[Bukhari i Muslim]

Relacjonował Hakim bin Hizam(RA): Wysłannik Allaha(SAAŁS) powiedział: Obie strony transakcji mają prawo do anulowania jej, dopóki się nie rozejdą; i jeśli powiedzą prawdę i zrobią wszystko by oczyścić siebie wzajemnie będą pobłogosławieni w swojej transakcji, ale jeśli ukryją cokolwiek i kłamią, zostaną błogosławieństwa w transakcji pozbawieni. [Bukhari i Muslim]

Relacjonował Abu Huraira(RA): Wysłannik Allaha(SAAŁS) powiedział: Są trzy cechy hipokryty, gdy mówi kłamie; gdy przysięga to łamie przysięgi; i gdy obdarza się go zaufaniem to zdradza. [Bukhari i Muslim]

Relacjonował Hasan bin Ali(RA): Wysłannik Allaha(SAAŁS) powiedział: Zaniechaj rzeczy wątpliwych dla tych, które wątpliwe nie są; dla prawdy, która jest spokojem umysłu; (porzuć) zakłamanie, które jest zwątpieniem.[Tirmidhi]

Trzy przypadki, w Których Dozwolone jest Kłamstwo

Relacjonowała Umm Kulthum bint Uqba(RA): Nigdy nie słyszałam, aby Prorok (SAAŁS) pozwalał kłamać poza trzema wyjątkami: (I) wojny, (II) godzenia zwaśnionych stron i (III) rozmowy między małżonkami.[Muslim]

Istnieją jedynie trzy przypadki, w których kłamstwo jest dozwolone. Jednak nawet wtedy należy ograniczać się do niezbędnego minimum i jeśli nie można powiedzieć prawdy, należy powiedzieć część prawdy. Jeśli natomiast nie można powiedzieć części prawdy, można skłamać, jeśli wiemy, że nie kłamstwo to nie przyniesie szkód, a poprawi obecną sytuację.

Imam an-Nałałi(RH): Lepiej będzie, jeśli użyje się aluzji i dwuznacznych wyrażeń, które nie będąc niezgodne z prawdą spowodują, że nasi rozmówcy odniosą mylne wrażenie.[„Szarh Muslim” an-Nałałi]

Rozmowa Między Małżonkami

{I z Jego znaków jest to, iż On stworzył dla was żony z was samych, abyście mogli odpocząć przy nich; i ustanowił między wami miłość i miłosierdzie.}[Koran 30:21]

W Islamie małżonkowie powinni darzyć siebie miłością i zrozumieniem. Małżonkowie nie mogą być dla siebie nieuprzejmi, nie mogą również ranić z swoich uczuć. Z tego powodu czasem mogą powiedzieć sobie coś niezgodnego z prawdą pod warunkiem, że polepszy to ich relacje i nie przyniesie to negatywnych skutków. Przykładowo, jeśli żona źle przyrządziła jakąś potrawę, a mąż widział, że się starała to może powiedzieć, że była ona bardzo udana, mimo iż w rzeczywistości mu nie smakowała. Mąż może również powiedzieć swojej żonie, że jest najpiękniejszą kobietą na świecie lub, że jest ona piękniejsza niż księżyc w pełni. Jedynie w takiej sytuacji kłamstwo jest dozwolone, gdyż nie przynosi żadnych szkód i może pomóc w polepszeniu więzi małżeńskich. Należy jednak pamiętać, że przyzwolenie na to małe kłamstewko to wyjątek, a oszczerstwo, zdrada i łamanie przysiąg nie są nigdy dozwolone.

Ustanawianie Zgody Między Ludźmi

Islam uczy o ważności zgody i pokoju. Powinniśmy dążyć do godzenia kłócących się ludzi i jeśli nie jest możliwe pogodzenie ich prawdą to należy pogodzić ich kłamstwem mówiąc im to, co chcieliby usłyszeć. W ten sposób można zapobiec rękoczynom i niepotrzebnemu rozlewowi krwi.

{Nie ma żadnego dobra w ich licznych tajnych rozmowach, z wyjątkiem głosu tego, kto nakazuje jałmużnę albo to co dobre, albo ustanawia zgodę między ludźmi.} [Koran 4:114] {…bo zgoda jest lepsza.} [Koran 4:128]

{Przeto bójcie się Boga i ustanówcie zgodę między wami!}[Koran 8:1]

{Ustanawiajcie więc pokój między waszymi dwoma braćmi i bójcie się Boga!} [Koran 49:10]

Relacjonował Abu Huraira(RA): Wysłannik Allaha(SAAŁS) powiedział: Za każdym razem, kiedy wschodzi słońce, każdy staw ciała ludzkiego ma obowiązek jałmużny; godzenie dwojga ludzi ustanawiając między nimi sprawiedliwość jest jałmużną, pomoc w dosiadaniu zwierzęcia lub załadowaniu bagażu jest jałmużną, dobre słowo jest jałmużną, każdy krok w stronę meczetu (na modlitwę) jest jałmużną i usuwanie przeszkód z drogi jest jałmużną.[Bukhari i Muslim]

Relacjonowałą Umm Kulthum bint Uqba(RA): Wysłannik Allaha(SAAŁS) powiedział: Osoba kłamiąca z intencją pogodzenia dwojga ludzi nie jest kłamcą, jeśli mówi dobrze (jednemu ze zwaśnionych o drugim) lub jeśli mówi coś dobrego.[Bukhari i Muslim]

Fortel Wojenny

Najwięcej kontrowersji budzi trzeci przypadek i słowa Proroka(SAAŁS): wojna to fortel.[Bukhari] Zobaczmy jednak, w jakiej sytuacji Prorok(SAAŁS) wypowiedział te słowa.

Miało to miejsce w czasie bitwy rowu, gdy bałwochwalcy z Mekki, pustynne plemiona z środkowej Arabii oraz Żydzi z Medyny zjednoczyli się przeciw muzułmanom.

Ibn Ishaq(RH) powiedział: Gdy Prorok(SAAŁS) ukończył kopanie rowu Kurajszyci byli już blisko, przekroczyli strumyki Ruma i znajdowali się pomiędzy al-Dżurf i Zaghaba. Towarzyszyło im 10000 abisyńskich najemników, ich sojusznicy z Banu Kinana i Thihama, wojownicy z plemienia Ghatafan jak również żołnierze z plemion mieszkających w Nadżd(w sumie było ich ponad 20000!). Zatrzymali się w Dhanab Naqama blisko góry Uhud. Prorok(SAAŁS) dysponował jedynie 3000 armią, którą ulokował za wykopanym przez siebie rowem, gdzie od tył osłaniała ich góra Sal. Kobiety i dzieci zostały schowane w fortach (w Medynie).[„Sira Rasul” ibn Kathir]

Muzułmanie bronili się w Medynie, która była jedyną ostoją Islamu w tamtym czasie. Gdyby przegrali nie mogliby liczyć na litość bałwochwalców, gdyż oni nie mieli w zwyczaju litować się nad wrogiem i przyszli tu tylko w jednym celu, chcieli raz na zawsze uporać się z problemem Islamu i muzułmanów. Klęska oznaczałaby, więc masakrę muzułmanów wraz z ich kobietami i dziećmi oraz koniec Islamu.

Ibn Ishaq(RH) powiedział: Wysłannik Allaha(SAAŁS) utrzymywał swoją pozycję przez 20 dni, prawie miesiąc. W tym czasie bałwochwalcy ostrzeliwali ich strzałami, ale nie doszło do starcia. [„Sira Rasul” Ibn Kathir]

Oblężenie trwało prawie miesiąc, ludzie byli przerażeni, jedynie cud mógł uratować muzułmanów. Faktycznie stało się coś niesamowitego nagle jeden z dowódców armii oblegających miasto przyjął Islam.

Ibn Ishaq(RH) powiedział: Wysłannik Allaha(SAAŁS) i jego ludzie byli otoczeni, ataki przychodziły ze wszystkich stron. Z tej trudnej sytuacji wyratował Nuajm ibn Masud ibn Amir ibn Unajf ibn Thalaba ibn Qunfudh ibn Hilal ibn Khalała ibn Aszdża ibn Rajth ibn Ghatafan, który przyszedł do Proroka(SAAŁS) i powiedział: O Wysłanniku Allaha, przyjąłem Islam, ale moi ludzie o tym nie wiedzą. Powiedz mi, co mam zrobić. Prorok(SAAŁS) powiedział: Jesteś jednym człowiekiem, jaki może nas uratować; możesz powiedzieć im, co chcesz. Wojna to fortel. [„Sira Rasul” Ibn Kathir]

Tak, więc Prorok(SAAŁS) zdecydował się na udzielenie pozwolenia na kłamstwo dopiero w ostateczności, gdy nie było żadnego innego wyjścia by uratować Islam i jego wyznawców.

Safi ur-Rahman al-Mubarakpuri(RH) powiedział: Pewien człowiek z plemienia Ghatfan, zwany Nuajm ibn Masud(RA), poprosił o spotkanie z Prorokiem(SAAŁS). Powiedział, że w tajemnicy przyjął Islam i poprosił Proroka(SAAŁS), by wydał mu rozkazy, dzięki którym uratowaliby muzułmanów. Prorok(SAAŁS) poprosił go, by zrobił wszystko, co mogłoby pomóc muzułmanom w obecnej sytuacji i by użył do tego wszelkich możliwych sposobów. Człowiek ten krążąc pomiędzy Żydami, Kurajszytami i plemieniem Ghatfan zdołał podburzyć wszystkich z nich, by zdradzili pozostałych. Poszedł na spotkanie z wodzem plemienia Banu Qurajza i podszepnął mu, by nie ufał Kurajszytom ani nie przyłączał się do nich w walce, dokąd nie dadzą mu żadnych zakładników. Radę swą poparł stwierdzeniem, że Kurajszyci opuszczą ich, jeśli zobaczą, że Muhammad(SAAŁS) osiągnął zwycięstwo, a wtedy muzułmanie zemszczą się na nich. Następnie Nuajm(RA) poszedł do obozu Kurajszytów i w taki sam sposób podburzył Kurajszytów przeciw Żydom. Stwierdził, iż czuje, że Żydzi żałują złamania przymierza z Muhammadem(SAAŁS) i jego zwolennikami. Powiedział też, że Żydzi regularnie korespondują z muzułmanami i w efekcie kurajszyccy zakładnicy mają zostać posłani do obozu muzułmanów, jako wyraz lojalności Żydów. Następnie Nuajm namawiał Kurajszytów, by nie dawali Żydom zakładników. Potem to samo zrobił z plemieniem Ghatfan. [„Rahiq al-Makhtum” Safi ur-Rahman al-Mubarakpuri]

Warto zauważyć, że Nuajm(RA) nie kłamał o religii, a jedynie podburzał wrogów. Dzięki temu podstępowi zostały uratowane ludzkie życia i każdy zdrowy na umyśle człowiek zgodziłby się na takie zagranie. Każda armia stara się wprowadzić w błąd swoich przeciwników. Gdyby jakiś generał ujawniłby pozycje swoich wojsk, nie miałby swoich zwiadowców oraz szpiegów i nie starał się wyprowadzić wroga w pole to byłby to szaleniec. Fortele są częścią wojny jak świat światem. Dlatego Prorok(SAAŁS) pozwolił Nuajmowi(RA) użyć kłamstwa i jeszcze kilka razy wprowadzał w błąd swoich przeciwników. Przykładowo przed zdobyciem Mekki Prorok(SAAŁS) nakazał wojsku rozpalić wiele ognisk tak, że Kurajszytom wydawało się, że armia Proroka(SAAŁS) jest o wiele liczniejsza niż była w rzeczywistości. Dzięki temu wrogowie Proroka(SAAŁS) poddali się bez walki i uniknięto niepotrzebnego rozlewu krwi.

O tym, że wojna to fortel wiedzieli już Starożytni Grecy. Kto z nas nie słyszał o słynnym koniu trojańskim? Czyż nie był to fortel? Czyż Achajowie i ich sprzymierzeńcy nie oszukali trojan? Czemu więc krytycy Islamu nie krytykują Greków? Czyż nie, dlatego że ich krytyka jest niczym nieuzasadniona i nie ma nic złego w fortelach wojennych?

A co z Sun Zi i jego „Sztuką Wojenną”? Czyż już w pierwszym rozdziale nie napisał, że wszystkie wojny oparte są na oszustwie? Czy książka ta nie jest używana, jako podręcznik dla oficerów i agentów wywiadu na całym świecie?

Przypomnijmy również Operację Fortitude, kiedy to alianci próbowali wyprowadzić w pole Niemców tak, by Amerykanie mogli bezpiecznie wylądować w Normandii. Czyż nie jesteśmy z niej dumni i nie chwalimy geniuszu wielkich bohaterów?

Islam rozróżnia między Fortelem, a Zdradą

Należy zaznaczyć, że jest duża różnica między fortelem, a zdradą. W Islamie zabronione jest łamanie zobowiązań oraz postanowień traktatów i paktów. Zdradzają hipokryci, muzułmanie dotrzymują danego słowa.

{O wy, którzy wierzycie! Bądźcie wierni zobowiązaniom!}[Koran 5:1]

{A jeśli naprawdę obawiasz się zdrady ze strony pewnych ludzi, to tak samo odrzuć ich przymierze. Zaprawdę, Bóg nie kocha zdrajców!}[Koran 8:58]

{Wypełniajcie wiernie przymierze z Bogiem, skoro je zawarliście! Nie łamcie przysiąg, skoro je złożyliście, boć przecież uczyniliście Boga waszym poręczycielem! Zaprawdę, Bóg wie, co wy czynicie!}[Koran 16:91]

Relacjonował Sulajman ibn Buraid(RA) z autorytetu swojego ojca: Kiedy Wysłannik Allaha(SAAŁS) wybierał kogoś na dowódcę armii lub oddziału przypominał mu by obawiał się Allaha i dobrze traktował muzułmanów, którymi dowodził. Mówił wtedy: Walczcie w Imię Allaha i na drodze Allaha. Walczcie przeciw tym, którzy nie wierzą w Allaha. Walczcie, ale nie kradnijcie z łupów; nie łamcie swoich obietnic; nie bezcześćcie zwłok; nie zabijajcie dzieci.[Muslim]

Relacjonował Anas(RA): Wysłannik Allaha(SAAŁS) powiedział: W dniu Sądu Ostatecznego każdy zdrajca będzie trzymał flagę, przez którą wiadomo będzie, że jest on zdrajcą.[Bukhari i Muslim]

Abdullah ibn Abbas(RA) powiedział: Allah sprawia, że ci którzy łamią przysięgi są zawsze zwyciężani przez swoich przeciwników.[„Mułatta” Malik]

Abu Muslima(RH) przekazał: Umar ibn al-Khattaab(RA) powiedział: Na tego w którego rękach jest moja dusza, jeśli usłyszałbym, że któryś was wskazywał palcem na niebo by zmylić niewiernego, a następnie zabił go(niewiernego) to ja zabiłbym go za to.[„Allaqat al-Khairja fi dałlat al-Khilafa” Khalil Abu Id]

An-Nałałi(RH) powiedział: Uczeni są zgodni, że w czasie wojny dozwolone jest używanie wszystkich forteli przeciw niewiernym, zabronione jest jednak łamanie obietnic, zrywanie traktatów i zdradzanie.[„Szarh Muslim” an-Nałałi]

Za przykład można dać tu traktat al-Hudajbija, który został zawarty na niekorzystnych dla muzułmanów warunkach. Każdy Mekkańczyk, która chciał przejść na stronę muzułmanów miał zostać cofnięty do Mekki, a każdy muzułmanin, który chciał przejść na stronę Mekkańczyków miał zostać puszczony wolno. Mimo iż warunki traktatu były niezgodne z Islamem, Prorok(SAAŁS) dotrzymał słowa i gdy zaraz po zawarciu traktatu zbiegł do Medyny Abu Basir(RA) Prorok(SAAŁS) nie przyjął go w Medynie. Kurajszyci wysłali po niego dwóch ludzi, którzy złapali go i chcieli z powrotem zabrać do Mekki. Abu Basir(RA) zabił jednak jednego z eskortujących go wojowników a drugiego zranił, po czym zbiegł. Abu Basir(RA) osiadł w małej miejscowości leżącej na drodze prowadzącej z Mekki do Syrii. Nie minęło dużo czasu a inni zbiedzy z Mekki zaczęli przyłączać się do Abu Basira(RA).[Całą historię Bukhari(RH) przekazuje od Marłana(RA) i al-Misłara bin Makhrama(RA)]

Kłamstwo w Obliczu Śmierci

Nie-muzułmanie często krytykują również dwa wersety z Koranu, które pozwalają muzułmanom wyprzeć się swojej religii w obliczu śmierci. Zobaczmy więc co mają do powiedzenia na ich temat uczeni tafsiru.

{Ten, kto nie wierzy w Boga, choć przedtem w Niego wierzył – z wyjątkiem tego, kto został zmuszony, lecz serce jego jest spokojne w wierze – ten, kto otworzył swą pierś na niewiarę – nad nimi wszystkimi będzie gniew Boga i spotka ich kara ogromna!}[Koran 16:106]

Ibn Kathir(RH) powiedział: Wyjątkiem jest, gdy ktoś wypowie słowa niewiary będąc do nich zmuszonym przez bicie i tortury, ale w sercu pozostaje wierny i wierzy Allaha i Jego Wysłannika(SAAŁS). Uczeni byli zgodni, że jeśli człowiek jest zmuszony do niewiary to może wyprzeć się swojej religii lub pozostać przy wierze (co jest lepsze) tak jak postąpił Bilal(RA), którego torturowali na wszelkie możliwe sposoby. Kiedyś na klatce piersiowej położyli mu wielki kamień i wystawili go na słońce (w lato leżał na otwartej pustyni, a w tym czasie w Arabii temperatura w cieniu sięga powyżej 50C), a następnie kazali mu wyprzeć się monoteizmu. Bilal(RA) był jednak nieugięty i powtarzał: (Allah jest) Jeden, (Allah) jest Jeden. (Później) powiedział: Na Allaha, gdybym znał słowa, które mogłyby ich bardziej rozzłościć to mówiłbym je. Oby Allah był z niego zadowolony. Podobnie gdy Musajlima Kłamca pytał Habiba bin Zajda Al-Ansariego(RA): Czy zaświadczasz, że Muhammad jest Wysłannikiem Allaha? Habib(RA) powiedział: Tak. Gdy Musajlima spytał: Czy zaświadczasz, że ja jestem Wysłannikiem Allaha? Habib(RA) powiedział: Nie słyszę cię. Musajlima odcinał części jego ciała kawałek po kawałku zadając mu te samo pytanie, ale Habib(RA) pozostał nieugięty. Lepiej jest, jeśli muzułmanin nie wyprze się swojej religii, nawet jeśli miałby umrzeć z tego powodu. Al-Hafiz ibn Asakir(RH) wspomniał w biografii Abdullaha ibn Hudhafy as-Sahmiego(RA), że został on(Abdullah) złapany przez Bizantyjczyków i przyprowadzony przed oblicze jednego z ich królów, który powiedział: Jeśli zostaniesz chrześcijaninem dam ci część mojego królestwa i moją własną córkę za żonę. Abdullah(RA) powiedział: Jeśli dałbyś mi wszystko to co posiadasz i wszystko to co posiadają Arabowie i w zamian za to oczekiwał, że wyrzeknę się religii Muhammada to wiedz, że odmówiłbym. Król powiedział: W takim razie będę musiał cię zabić. Abdullah(RA) powiedział: Rób co chcesz. Król nakazał go ukrzyżować i strzelać z łuków tak by strzały przelatywały koło jego rąk i stóp. W czasie tych tortur kazał mu przyjąć chrześcijaństwo, ale Abdullah(RA) odmówił. Król kazał go zdjąć z krzyża i zaprowadzić do lochów gdzie nagrzano wielkie miedziane naczynie i wrzucono do niego jednego z muzułmańskich jeńców, a Abdullaha(RA) zmuszono do oglądania tego okropnego widoku. Jeniec spalił się, a król nakazał Abdullahowi przyjąć chrześcijaństwo, ale on odmówił. Następnie wrzucono Abdullaha(RA) do tego naczynia, a do jego nóg przywiązano kamień(by nie mógł wyjść i umarł tam z głodu). Abdullah(RA) zaczął płakać, a król z nadzieją w głosie kazał mu powiedzieć, co się stało. Abdullah(RA) powiedział: Płaczę, dlatego bo mam tylko jedną duszę, którą mogę poświęcić dla Allaha; chciałbym mieć tyle dusz ile mam włosów, tak bym mógł wiele raz być torturowany i umierać na drodze Allaha. Zgodnie z niektórymi przekazami król więził go i nie dawał mu jedzenia i picia przez kilka dni. Następnie podano mu wieprzowinę i wino, ale Abdullah(RA) nie tchnął tego pożywienia. Król zawołał po niego i powiedział: Czemu nic nie zjadłeś? Abdullah(RA) powiedział: Mogłem to zjeść(jeśli grozi komuś śmierć głodowa może zjeść zakazane pożywienie), ale nie chciałem dać ci powodu do radości. Król powiedział: Pocałuj mnie w głowę a puszczę cię wolno. Abdullah(RA) spytał: A czy uwolnisz również innych muzułmańskich jeńców? Król powiedział: Tak. Abdullah(RA) uczynił to o co go proszono, a król dotrzymał danego słowa. Gdy wrócił Umar bin Khattab(RA) powiedział: Każdy muzułmanin powinien całować w głowę Abdullaha bin Hudafę(RA) i będę pierwszym, który to uczyni. Oby Allah był zadowolony z nich obu.[„Tafsir ul-Quran al-Adhim” imam Ibn Kathir]

Ciekawi mnie ilu z tych krytyków Islamu, którzy tak głośno potępiają ten werset nie wyparłoby się swoich przekonań podczas tortur, przez jakie musiał przejść Bilal(RA) czy Abdullah bin Hudafa(RA).

{Niech wierzący nie biorą sobie za sojuszników/opiekunów niewiernych, z pominięciem wiernych! A kto tak uczyni, ten nie ma nic wspólnego z Bogiem, chyba że obawiacie się z ich strony jakiegoś niebezpieczeństwa. Bóg ostrzega was przed samym Sobą i do Boga zmierza wędrowanie.}[Koran 3:28]

Ibn Abbas(RA) powiedział: Grupa Żydów, wśród której byli al-Hadżdż bin Amr, Kahmas ibn Abi al-Huqayq i Qajs ibn Zajd starali się odciągnąć od Islamu niektórych kilku Ansarów i w tym celu udawali ich przyjaciół. Inni wierzący, tacy jak Rifah ibn al-Mundhir(RA), Abdullah ibn Dżubajr(RA) i Said ibn Khajthama(RA) powiedzieli do tych Ansarów: Trzymajcie się z daleka od tych Żydów i ponieważ odciągną oni was od waszej religii. Ci Ansarzy nie posłuchali się tej rady i dalej woleli przyjaźnić się Żydami(, gdyż nie znali ich zamiarów) i wtedy Allah objawił ten werset. Al-Kalbi(RH) powiedział: Ten werset został objawiony z powodu hipokrytów: Abdullaha ibn Ubajja i jego towarzyszy. Sprzymierzyli się oni z Żydami i bałwochwalcami i przekazywali im różne informacje mając nadzieje, że pokonają oni Wysłannika Allaha(SAAŁS). Allah objawił, więc ten werset ostrzegając wiernych przed postępowaniem w podobny sposób.[„Asbab an-Nuzul” Łahidi]

Zabronione jest muzułmanom sprzymierzanie się z nie-muzułmanami przeciw innym muzułmanom, szpiegowanie dla nich, czy pomaganie im w zabiciu niewinnych ludzi. Zabronione jest również przyjmowanie elementów nie-muzułmańskich kultur, religii i systemów.(Jak muzułmanie powinni traktować nie-muzułmanów?)

Ibn Kathir(RH) powiedział: Jest to ustępstwo jedynie dla tych wiernych, którzy przebywają w pewnych krajach, w których są zagrożeni przez niewiernych. W takiej sytuacji wierny może z nimi współpracować(bratać się z nimi), jeśli w sercu dalej pozostanie wierzącym. Dowodem na to są słowa Abu Dardy(RA) przekazane przez al-Bukhariego(RH): Uśmiechamy się do nich, ale nasze serca ich przeklinają. Al-Bukhari(RH) przekazał również, że Al-Hasan(RA) powiedział: Skrywanie się(tuqja) jest dozwolone do Dnia Zmartwychwstania.[„Tafsir ul-Quran al-Adhim” imam Ibn Kathir]

Al-Qurtubi(RH) powiedział: Jeśli muzułmanin przebywa między niewiernymi to może wypowiedzieć słowa niewiary, jeśli obawia się o swoje życie, a w sercu pozostaje wiernym. Skrywanie się(tuqja) jest dozwolone jedynie wtedy, gdy wierny obawia się, że go zamordują, będą torturować lub poważnie skrzywdzą. [„Al-Dżami li-Ahkam il-Quran” al-Qurtubi]

Muzułmanie, którzy znajdują się w nie-muzułmańskich krajach mogą ukryć swoją wiarę lub wyprzeć się jej, jeśli grozi im śmierć lub tortury. Warto również zauważyć, że w czasach Tabariego(RH), Ibn Kathira(RH), czy Qurtubiego(RH) muzułmanami w krajach nie-muzułmanów byli jedynie mieszkańcy muzułmańskich ziem zajętych przez nie-muzułmanów, jeńcy wojenni i posłowie. Tolerancja istniała jedynie w obrębie państwa muzułmańskiego, a muzułmanie, którzy w jakiś sposób znaleźli się na ziemiach nie-muzułmanów byli zmuszani do porzucenie swojej religii.

Tuqją było w rozumieniu uczonych skrywanie swoich wierzeń w chwili zagrożenia życia, a nie kłamanie o Islamie tak, by bardziej podobał się on nie-muzułmanom. Nic nie może usprawiedliwić kłamstwa o Islamie, gdyż jest ono równoznaczne z kłamstwem o Allahu i Jego Proroku(SAAŁS), które jest wielkim grzechem równoznacznym z niewiarą.

{Kto jest bardziej niesprawiedliwy aniżeli ten, kto wymyśla kłamstwo przeciwko Bogu, aby wprowadzić ludzi w błąd, bez wszelkiej wiedzy? Zaprawdę, Bóg nie prowadzi drogą prostą ludzi niesprawiedliwych!}[Koran 6:144]

{A czy jest ktoś bardziej niesprawiedliwy aniżeli ten, kto wymyśla kłamstwo przeciw Bogu? Tacy będą przedstawieni swojemu Panu i świadkowie powiedzą: „Oto są ci, którzy skłamali swemu Panu!” Czyż przekleństwo Boga nie spadnie na niesprawiedliwych?}[Koran 11:18]

Relacjonował Ali(RA): Wysłannik Allaha(SAAŁS) powiedział: Nie kłamcie o mnie, gdyż ten kto o mnie kłamie z pewnością zostanie wrzucony do piekła.[Bukhari]

Taqija jest Szyicką Praktyką

Taqija(w rozumieniu wrogów Islamu) jest szyicką doktryną, jest ona wielokrotnie wspominana we wszystkich ważniejszych księgach szyizmu, gdzie wychwalane są korzyści z niej płynące. Dla szyitów jest ona obowiązkowa i odegrała ona znaczącą rolę w historii tej sekty.

Safi-ad-din Ardabili powiedział: Zgodnie z szyicką tradycją ósmy imam, Ali bin Musa(RH) miał powiedzieć: Ten, kto nie jest prawy nie ma religii a ten, kto nie praktykuje taqiji nie ma wiary. Miał zostać spytany: O potomku Wysłannika Allaha(SAAŁS) jak długo mamy praktykować taqiję? Odpowiedział: Do dnia, w którym pojawi się Imam Mahdi. A ten, kto nie praktykuje taqiji przed pojawieniem się Imama Mahdiego nie jest jednym z nas.[„Kaszf al-Ghummah” Al-Ardabili]

Al-Kulajni powiedział: Taqija stanowi dziewięć dziesiątych naszej religii(Szyizmu), ten kto nie praktykuje taqji ten nie ma religii.[“al-Kafi fi Ilm ad-Din” al-Kulajni]

Al-Kulajni powiedział: Integrujcie się z nimi(nie-szyitami), ale nienawidźcie ich w sercu. [“al-Kafi fi Ilm ad-Din” al-Kulajni]

Al-Askari powiedział: Ten kto ukrywa swoją religię, ten ochronił swoją wiarę. Ten, kto otwarcie głosi swoje przekonania, ten zniszczył swoją wiarę.[„Tafsir imam Hasan Akari”]

Al-Askari powiedział: Wierny, który nie praktykuje taqji jest jak ciało bez głowy. [„Tafsir imam Hasan Akari”]

Ludhjanwi powiedział: Taqija jest obowiązkowa, a ten kto ją porzuca, porzuca religię(szyizm).[„Ihsan ul-Fatała” Ludhjanwi]

Hipokryzja Żydów i Chrześcijan

Co ciekawe taqiję najgłośniej krytykują Żydzi i Chrześcijanie, którzy z hadisu Proroka(SAAŁS) mówiącego o tym, że wojna to fortel wyciągają różne najdziwniejsze wnioski. Nie wiedzą oni jednak, że kłamanie w intencji ochrony życia lub religii jest całkowicie zgodne z ich własną Świętą Księgą.

{Posłał więc król Jerycha do Rachab rozkaz: „Wydaj tych ludzi, którzy przyszli do ciebie i weszli do domu twego, bo przybyli oni w celu obejrzenia całego kraju”. Lecz kobieta wzięła tych dwu mężczyzn i ukryła ich. „Rzeczywiście, odrzekła, przybyli do mnie ci ludzie, ale nie wiedziałam, skąd byli. Gdy jednak miano zamknąć bramy miasta o zmierzchu, oni wyszli i nie wiem, dokąd się udali. Pospieszcie za nimi jak najrychlej, a dościgniecie ich”. Sama zaś zaprowadziła ich na dach i ukryła pod łodygami lnu, które tu rozłożyła.}[Księga Jozuego 2:3-6]

{Widzicie, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia na podstawie uczynków, a nie samej tylko wiary. Podobnie też nierządnica Rachab, która przyjęła wysłanników i inną drogą odprawiła ich, czy nie dostąpiła usprawiedliwienia za swoje uczynki? Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków.}[List Jakuba 2:24-26]

{Potem do położnych u kobiet hebrajskich, z których jedna nazywała się Szifra, a druga Pua, powiedział król egipski te słowa: „Jeśli będziecie przy porodach kobiet hebrajskich, to patrzcie na płeć noworodka. Jeśli będzie chłopiec, to winnyście go zabić, a jeśli dziewczynka, to zostawcie ją przy życiu”. Lecz położne bały się Boga i nie wykonały rozkazu króla egipskiego, pozostawiając przy życiu [nowo narodzonych] chłopców. I wezwał król egipski położne, mówiąc do nich: „Czemu tak czynicie i czemu pozostawiacie chłopców przy życiu?” One odpowiedziały faraonowi: „Kobiety hebrajskie nie są podobne do Egipcjanek, one są zdrowe, toteż rodzą wcześniej, zanim zdoła do nich przybyć położna”.}[Księga Wyjścia 1:15-19]

{Potem Jezus obchodził Galileję. Nie chciał bowiem chodzić po Judei, bo Żydzi mieli zamiar Go zabić. A zbliżało się żydowskie Święto Namiotów. Rzekli więc Jego bracia do Niego: Wyjdź stąd i idź do Judei, aby i uczniowie Twoi ujrzeli czyny, których dokonujesz. Nikt bowiem nie dokonuje niczego w ukryciu, jeżeli chce się publicznie ujawnić. Skoro takich rzeczy dokonujesz, to okaż się światu! Bo nawet Jego bracia nie wierzyli w Niego. (Powiedział więc do nich Jezus: Dla Mnie stosowny czas jeszcze nie nadszedł, ale dla was – zawsze jest do rozporządzenia. Was świat nie może nienawidzić, ale Mnie nienawidzi, bo Ja o nim świadczę, że złe są jego uczynki. Wy idźcie na święto; Ja jeszcze nie idę na to święto, bo czas mój jeszcze się nie wypełnił. To im powiedział i pozostał w Galilei. Kiedy zaś bracia Jego udali się na święto, wówczas poszedł i On, jednakże nie jawnie, lecz skrycie. Tymczasem Żydzi już Go szukali w czasie święta i mówili: Gdzie On jest? Wśród tłumów zaś wiele mówiono o Nim pokątnie. Jedni mówili: Jest dobry. Inni zaś mówili: Nie, przeciwnie – zwodzi tłumy. Nikt jednak nie odzywał się o Nim jawnie z obawy przed Żydami.} [Ewangelia Jana 7:1-13]

Warto teraz przypomnieć, że żaden z wersetów z Koranu, czy hadisów Proroka(SAAŁS) nie mówi o tym, że wolno okłamywać nie-muzułmanów, jeśli ma się intencję przekonania ich do Islamu. Biblia jednak wyraźnie zaznacza, że kłamstwo wypowiedziane z intencją zbliżenia niewiernego do Boga, nie jest grzechem.

{…wystąpił pewien duch i stanąwszy przed Panem, powiedział: „Ja go zwiodę”. Wtedy Pan rzekł do niego: „Jak?” On zaś odrzekł: „Wyjdę i stanę się duchem kłamstwa w ustach wszystkich jego proroków”. Wówczas rzekł: „Możesz zwieść, to ci się uda. Idź i tak uczyń!” Dał więc Pan teraz ducha kłamstwa w usta tych wszystkich twoich proroków. A na ciebie Pan ma zesłać nieszczęście”.}[1 Księga Królewska 22:21-22]

{Lecz jeśli nasza nieprawość uwydatnia sprawiedliwość Bożą, to cóż powiemy? Czy Bóg jest niesprawiedliwy, gdy okazuje zagniewanie? – wyrażam się po ludzku. Żadną miarą! Bo w takim razie jakże Bóg sądzić będzie ten świat? Ale jeżeli przez moje kłamstwo prawda Boża tym więcej się uwydatnia ku Jego chwale, jakim prawem jeszcze i ja mam być sądzony jako grzesznik? I czyż to znaczy, iż mamy czynić zło, aby stąd wynikło dobro? – jak nas niektórzy oczerniają i jak nam zarzucają, że tak mówimy. Takich czeka sprawiedliwa kara.}[List do Rzymian 3:1-8]

{Niektórzy wprawdzie z zawiści i przekory, drudzy zaś z dobrej woli głoszą Chrystusa. Ci ostatni [głoszą] z miłości, świadomi tego, że jestem przeznaczony do obrony Ewangelii. Tamci zaś, powodowani niewłaściwym współzawodnictwem, rozgłaszają Chrystusa nieszczerze, sądząc, że przez to dodadzą ucisku moim kajdanom. Ale cóż to znaczy? Jedynie to, że czy to obłudnie, czy naprawdę, na wszelki sposób rozgłasza się Chrystusa. A z tego ja się cieszę i będę się cieszył. Wiem bowiem, że to mi wyjdzie na zbawienie dzięki waszej modlitwie i pomocy, udzielanej przez Ducha Jezusa Chrystusa.}[List do Filipian 1:15-19]

{A jeśli nawet Ewangelia nasza jest ukryta, to tylko dla tych, którzy idą na zatracenie, dla niewiernych, których umysły zaślepił bóg tego świata, aby nie olśnił ich blask Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga.}[2 List do Koryntian 4:3-4]

Pomyślmy co by się działo gdyby były to fragmenty Koranu, a nie Biblii!

Autor: binJellul

Hidaya

Taqija