“I nie ma zwierząt na ziemi
ani ptaków latających na skrzydłach,
które by nie tworzyły społeczności
podobnych do waszych. (…)” [Koran, 6: 38]

Koran zesłany 1400 lat temu informuje o tym, że zwierzęta tak samo jak ludzie tworzą społeczności. Wieloletnie obserwacje życia zwierząt potwierdzają tę tezę. Zoologowie potrafią dokładnie opisać jak zwierzęta organizują swoje życie, razem współpracują i żyją – dokładnie tak, jak robią to ludzie.

Lot ptaków

Allah w Swej wspaniałej Księdze zawarł wszelkie informacje – nawet te dotyczące sposobu poruszania i przemieszczania się ptactwa. Koran tak oto opisuje lot ptaków:

„Czyż oni nie widzieli
ptaków posłusznych w przestworzu nieba,
których nie podtrzymuje (amsaka) nikt, jak tylko Bóg?
Zaprawdę, w tym są znaki
dla ludzi, którzy wierzą!”
[Koran, 16: 79]

Podobny opis znajdziemy również w dalszej części Świętej Księgi:

„Czy oni nie widzieli ponad sobą ptaków,
jak składają
i rozkładają skrzydła?
Nikt ich nie podtrzymuje (amsaka), tylko Miłosierny.
On widzi dobrze każdą rzecz!”
[Koran, 67: 19] Użyte w przytoczonych wersach Koranu arabskie słowo amsaka znaczy dosłownie położyć czyjąś dłoń na coś; trzymać; podtrzymywać, co w pełnym kontekście oznacza, iż to Moc Allaha utrzymuje ptaki w powietrzu. Powyższe fragmenty Koranu podkreślają jak bardzo życie ptaków jest uzależnione od praw Stwórcy. Najnowsze dane naukowe ukazują stopień perfekcji poruszania się pewnych gatunków ptaków. Wyniki badań mówią, iż tylko program migracji zapisany w kodzie genetycznym ptaków wyjaśnia fakt, że nawet bardzo młode ptaki potrafią wykonać dalekie i skomplikowane podróże bez wcześniejszego doświadczenia oraz jakiejkolwiek pomocy. Ptaki te są również w stanie powrócić do punktu wyjścia w określonym dniu. Profesor Hamburger w swej książce pt. „Power and Fragility” (Moc i Delikatność) podaje przykład burzyka żyjącego na Pacyfiku, który w kształcie ósemki przemierza dystans ponad 24 200 km. Ptak wykonuje tę podróż w okresie ponad sześciu miesięcy i powraca do punktu wyjścia z maksymalnie tygodniowym opóźnieniem. Instrukcje potrzebne do przebycia tak skomplikowanej trasy muszą być zawarte w komórkach nerwowych ptaków. Są one zdecydowanie zaprogramowane. Czy nie jest to wystarczający powód do tego, by zatrzymać się na chwilę i zastanowić się nad tym, kto je tak zaprogramował?

Pszczoły

„I objawił twój Pan pszczołom:
„Wybierajcie sobie wasze mieszkania
w górach, w drzewach i w tym, co ludzie budują;
następnie jedzcie ze wszystkich owoców
i chodźcie pokornie drogami swego Pana!(…)”
[Koran, 16: 68-69]

W 1973 roku światowej sławy zoolog Karl von Frisch otrzymał Nagrodę Nobla za badania nad zachowaniem oraz porozumiewaniem się pszczół. Pszczoła odkrywszy nowy ogród bądź kwiat wraca do ula i za pomocą tzw. „tańca” przekazuje reszcie pszczół dokładne informacje na temat miejsca nowego źródła pożywienia. Nie bez powodu Koran mówi, iż pszczoły „podążają drogami Pana.” Pszczoła robotnica jest płci żeńskiej i właśnie o pszczole takiej płci informuje przytoczony wers Świętej Księgi (arab. fa’slukî oraz kulî). A więc zgodnie z Koranem robotnice to pszczoły płci żeńskiej. Co ciekawe nawet w czasach Szekspira uważano, że pszczoły są płci męskiej. Dlatego też szekspirowska sztuka pt. „Henryk IV” porównuje pszczoły do żołnierzy poddanych królowi. Jednakże jak już wyjaśniliśmy nie jest to prawdą. Robotnice są płci żeńskiej, zaś na ich czele stoi królowa. Interesującym jest fakt, że pomimo iż Koran już 1400 lat temu wspomniał o tej jakże fascynującej charakterystyce pszczół, to dopiero nowoczesne badania i obserwacje umożliwiły jej odkrycie.

Dom pająka najnędzniejszym z domów

Allah mówi w Koranie:

„I ci, którzy sobie wzięli opiekunów
poza Bogiem,
są podobni do pająka,
który przygotował sobie dom.
A przecież dom pająka
jest najnędzniejszym z domów.
Gdyby oni byli wiedzieli!”
[Koran, 29: 41]

Przytoczony wers Koranu z jednej strony opisuje fizyczne właściwości pajęczyny – jest niestabilna, łamliwa i delikatna – jak również nawiązuje do relacji zachodzących wewnątrz tego domu, a mianowicie bardzo często pajęczyca zabija swego partnera – pająka. Czyż nie jest to „najnędzniejszy z domów”?

Życie mrówek

Allah opowiada w Koranie:

„I zgromadzone zostały wojska dla Salomona,
złożone z dżinów, ludzi i ptaków;
i ustawiono je w szeregi.
A kiedy doszli do doliny mrówek;
jedna mrówka powiedziała:
'O mrówki!
Wejdźcie do waszych pomieszczeń,
żeby Salomon i jego wojska
nie stratowały was przez nieuwagę.’”
[Koran, 27: 17-18]

Kiedyś ludzie pewnie zaśmialiby się czytając powyższy fragment Świętej Księgi biorąc go za jakąś bajkę o „gadających” mrówkach. Obecnie naukowcy dowiedli, iż to właśnie życie mrówek najbardziej przypomina życie człowieka. Oto wyniki ich obserwacji:

a) mrówki zagrzebują zmarłe osobniki podobnie jak robią to ludzie,
b) mrówki posiadają złożony podział pracy, w którym można znaleźć: królową, żołnierzy, robotnice,
c) raz na jakiś czas spotykają się, by „porozmawiać”,
d) ich sposób komunikowania się jest bardzo zaawansowany,
e) wymieniają się pożywieniem,
f) przechowują ziarna na zimę, a gdy zaczną one pączkować, odcinają korzenie jak gdyby rozumiały, że mogą one gnić. Gdy zebrane przez nie ziarna namokną deszczem, przenoszą je do słonecznego miejsca, a gdy wyschną zabierają je z powrotem, jak gdyby wiedziały, że ziarna mogą znów zacząć paczkować, a później poprzez wilgoć gnić.

Lecznicze właściwości miodu

Pszczoły zbierają nektar z różnych rodzajów kwiatów i owoców. Następnie w ich ciele wytwarzają miód, który przechowują w woskowych komórkach. Przez wiele stuleci ludzie nie mieli pojęcia, że miód powstaje w ciele pszczół. Mimo to Koran wspomniał o tym fakcie już 1400 lat temu:

„Z wnętrzności ich wychodzi napój różnego koloru,
w którym ludzie znajdują uzdrowienie.
Zaprawdę, w tym jest znak dla ludzi,
którzy się zastanawiają!”
[Koran, 16: 69]

Obecnie wiedza na temat leczniczych i antyseptycznych właściwości miodu jest szeroko rozpowszechniona. Dla przykładu, podczas Drugiej Wojny Światowej Rosjanie smarowali rany miodem, by zapobiec rozwojowi bakterii oraz grzybicy. Tak samo również alergikom podaje się miód wytworzony z pyłków rośliny, na którą są uczuleni w celu uodpornienia organizmu. Ponadto miód jest bogaty w witaminę K i fruktozę. Jak więc widzimy informacje zawarte w Koranie na temat właściwości i pochodzenia miodu mimo iż wyprzedzały odkrycia naukowe tamtych czasów są precyzyjne i bezbłędne.

Źródło

Autor: Dr. Zakir Naik