Najważniejsza jest intencja, z jaką będziemy przystępowali do naszego postu. Umar ibn al-Khattab powiedział, że słyszał Proroka (PZN), mówiącego: Nagroda za wasze czyny jest zależna od intencji i każda osoba zostanie wynagrodzona na podstawie tego, co zamierzała (tzn. jaką miała intencję), więc ktokolwiek emigrował dla korzyści tego świata albo dla kobiety, z którą chciał się ożenić, jego emigracja będzie się liczyła według przyczyny, dla której emigrował.

Najlepiej na początku Ramadanu (przed postem pierwszego dnia) założyć intencję poszczenia przez cały miesiąc. Nasza intencja może być przerwana przez chorobę, miesiączkę, ciążę, podróż (zwykle przyjmuje się, że przy odległości 83 kilometrów lub większej) – jeśli przerwaliśmy post, odnawiamy naszą intencję przed pozostałymi dniami Ramadanu (trzeba dokładnie wymienić ich liczbę; nie wystarczy intencja „in sha Allah będę pościł do końca Ramadanu”).

Pamiętajmy też o hadisie, który mówi o tym, że zarówno dobre, jak i złe uczynki są zapisywane przez Allaha.

Kolejny uczynek, za który możemy dostać duże wynagrodzenie, to przeczytanie podczas Ramadanu całego Qur’anu (Qur’an jest podzielony na trzydzieści dżuz; czytamy jeden taki fragment dziennie). Kto potrafi czytać po arabsku, niech czyta Qur’an w oryginale. Kto zna alfabet arabski, ale czytanie sprawia mu trudność (sylabizuje), może słuchać recytacji Qur’anu (z taśmy, płyty, Internetu) i na bieżąco śledzić tekst oryginału. Kto nie zna arabskiego, może wysłuchać odpowiedniego fragmentu Qur’anu, a następnie przeczytać ten fragment w „tłumaczeniu”, jednak wszystkich zachęca się do czytania Qur’anu w oryginale – Prorok (PZN) powiedział: recytujcie Qur’an, ponieważ w Dniu Ostatecznym będzie on dla was rozjemcą.

Powinniśmy także korzystać z wynagrodzenia, jakie możemy dostać za modlitwy nadobowiązkowe. Prorok (PZN) powiedział: Kto pomodli się każdego dnia dwanaście rakatów poza modlitwami obowiązkowymi, temu Allah pobuduje dom w Raju. (Ten hadis powinniśmy rozumieć tak, jakby było tam sformułowanie „dwanaście rakatów lub więcej”.) Dobrze jest mieć intencję odprawienia każdej modlitwy sunna z tych, które towarzyszą modlitwom obowiązkowym, a także takich modlitw sunnowych, jak:

– Ad-Duha: jej pora trwa od mniej więcej godziny po wschodzie słońca do czasu przed osiągnięciem przez słońce zenitu; można modlić się od dwóch do ośmiu rakatów w jednostkach po dwa rakaty;
– Tarawih: odmawiana po modlitwie Isha tylko podczas Ramadanu; można się modlić osiem lub dwadzieścia rakatów (plus trzy rakaty Witr) – w naszym meczecie in sha Allah będziemy odmawiali osiem rakatów plus trzy rakaty Witr;
– modlitwa nocna Qiyam: odmawiana w ostatniej trzeciej części nocy; można modlić się od dwóch do ośmiu rakatów w jednostkach po dwa rakaty;
– modlitwa Witr: składa się z jednego, trzech, pięciu lub siedmiu rakatów (najlepiej modlić się trzy; jeśli modlimy się trzy rakaty lub więcej, odmawiamy Witr w jednostkach po dwa rakaty i dodajemy jeden nieparzysty rakat), zwykle jest to ostatnia modlitwa przed porą Fadżr (między Witr a Fadżr lepiej się nie modlić); Prorok (PZN) powiedział o niej: Allah kocha Witr (Witr znaczy dosłownie: nieparzysty), ponieważ sam jest Jeden i nie ma pary.

Powinniśmy także zawsze pamiętać o zjedzeniu przed początkiem świtu posiłku zwanego suhur (a. sahur). Prorok (PZN) powiedział: Jedzcie suhur, bo jest w nim błogosławieństwo Allaha. Jeśli wstaniemy przed świtem, żeby zjeść suhur, post będzie dla nas łatwiejszy, będziemy mogli pomodlić się Qiyam, będziemy mogli pomodlić się modlitwę Fadżr na początku jej pory (większość uczonych jest zdania, że tak jest lepiej, choć nie ma co do tego jednomyślności).

Zgodnie z tradycją Proroka (PZN), dobrze jest zakończyć jedzenie i picie mniej więcej na pięć minut przed początkiem pory Fadżr. Przekazano, że Prorok(PZN) zostawiał między suhur a początkiem Fadżr mniej więcej tyle czasu, ile potrzeba na wyrecytowanie (nie za szybko i nie za wolno) pięćdziesięciu niezbyt długich ajatów z Qur’anu.

Pamiętajmy także o braterstwie w Islamie, o pozdrawianiu się słowami „salam alaikum”, pytaniu o zdrowie itd. Jeśli ktoś przychodzi na modlitwy, na wspólną kolację, na modlitwy Tarawih, na lekcje religijne, a któregoś dnia nagle go nie będzie – zainteresujmy się, czy nie stało się coś złego i zaproponujmy naszą pomoc (jeśli będzie potrzebna). Powinniśmy interesować się tym, co dzieje się nie tylko z braćmi, których lepiej znamy czy częściej z nimi rozmawiamy, ale z każdym bratem.

Bardzo dobra jest też intencja, żeby codziennie dać zakat. Jeśli nie mamy pieniędzy, niech będzie to jakaś drobna kwota, a jeśli nie mamy nic, pamiętajmy, że (zgodnie ze słowami Proroka) pozdrowienie brata z uśmiechem jest jak sadaqat, uprzejme słowa są jak sadaqat, powtarzanie Subhanallah jest jak sadaqat, powtarzanie Alhamduliallah jest jak sadaqat, powtarzanie Allahu Akbar jest jak sadaqat, powtarzanie la ilaha Illa’llah jest jak sadaqat, powtarzanie la hawla wa la quwwata illa Bi’llah jest jak sadaqat, nakazywanie dobra i zakazywanie zła (w miarę możliwości każdego z nas) jest jak sadaqat, pomaganie innym (w każdy sposób) jest jak sadaqat, du’a za naszego brata jest jak sadaqat (dlatego, że są w niej dobre słowa)…

Autor: Abd ul-Karim