Odnośnie następującego hadisu:

„Post rozpoczyna się w dniu gdy wszyscy zaczynacie pościć, i Al-Fitr (święto) jest w dniu w którym wszyscy zakończyliście post.” (Sahîh Sunan At-Tirmidhî, nr. 697)

At-Tirmitdhî (rahimahullâh), po wspomnieniu tego hadisu powiedział, „Część ludzi wiedzy wytłumaczyła ten hadith, mówiąc że rozpoczęcie i zakończenie postu mają miejsce razem z główną wspólnotą i większością Muzułmanów.” As-San’ânî (rahimahullâh) powiedział, „Mamy tutaj dowód na to, że zgoda ludzi jest wymagana na ustalenie `Îd(święta), oraz że osoba która jako jedyna posiada wiedzę o ujrzeniu nowiu księżyca, musi podporządkować się innym, oraz ich decyzji względem modlitwy, zakończenia postu i dniu ofiarowania które ją obowiązują.” (Subul-us-Salâm, 2/72)

Ibn-ul-Qayyim (rahimahullâh), wytłumaczył mówiąc, „Ludzie wiedzy powiedzieli, że jest to odparciem [opinii] tych którzy twierdzą że osoba może pościć i przerywać swój post na podstawie obliczeń, o których inni nie mają wiedzy. Zostało także powiedziane, że jeżeli jedna osoba ujrzy nów księżyca, a sędzia (z jakiegoś powodu) nie przyjmie jego zaświadczenia, to nie rozpoczyna on samotnie postu, i inni ludzie też nie rozpoczynają swego postu w oparciu [o jego ujrzenie].” (Tah-dhîb As-Sunan, 3/214)

Abul-Hasan As-Sindî (rahimahullâh), po tym jak wspomniał hadith przekazany od Abu Hureyry który znajduje się w Sunan At-Tirmidhî, powiedział, „Ewidentne znaczenie tego hadisu jest takie, iż tego typu kwestie nie zostały pozostawione jednostkom. Ludzie nie postępują indywidualnie w tych kwestiach. Jest to raczej decyzja podjęta przez imama oraz główną wspólnotę muzułmanów. Obowiązkiem wszystkich poszczególnych osób jest podporządkowanie się Imamowi i głównej wspólnocie muzułmanów. Dlatego też, jeśli jakaś osoba ujrzy nów księżyca, a imam nie przyjmie jego świadectwa, to nie ma on prawa odłączać się w tej kwestii, tylko zobowiązany jest do podążania za dżamâ`ah(wspólnotą).” (Hâshiyatus-Sindî `alâ Ibni Mâdżah) [Szeich Al-Albânî nie wspomniał numeru strony.]

Ja mówię (Al-Albânî): taki wniosek wyciągnąć można z [omawianego] hadisu. To zrozumienie poparte jest także tym jak `Aiszah użyła (ten hadith) jako dowód przeciwko Masruqowi, gdy nie chciał pościć w dniu `Arafah, z obawy iż może to być dzień An-Nahr (świąt). Wytłumaczyła mu, że jego opinia nie ma znaczenia, i że musi iść w ślad dżamâ`ah (wspólnoty). Powiedziała, „Dzień An-Nahr (świętoal-Adhâ, dzień ofiarowania) jest wtedy kiedy ludzie ofiarują, i dzień (święta) Al-Fitr jest wtedy kiedy ludzie kończą swój post.”

I to przystaje temu dostojnemu prawu (Szari`ah), że skupia ono ludzi i jednoczy ich, oraz trzyma ich z dala od indywidualnych opinii które powodują rozłam w ich jedności. Zatem Szari`ah nie uznaje opinii osobnika w przypadkach zbiorowych aktów czci, takich jak post, ustalenie świąt, modlitwa zbiorowa, nawet jeśli ten osobnik według niego ma rację.

Czy nie widzisz że Towarzysze, niech Allâh będzie z nich zadowolony, modlili się jedni za drugimi, mimo iż niektórzy z nich uważali że dotknięcie kobiety lub krwawienie anuluje łudu (ablucję), a inni byli innego zdania? Niektórzy z nich modlili się całe modlitwy podczas podróży, a inni skracali je. Ich różnice opinii w tych i innych kwestiach nie powstrzymywały ich przed zjednoczeniem się i modlitwą za jednym imamem, wiedząc jak bardzo jest to ważne. Tak jest ponieważ wiedzieli, że rozłam w religii jest gorszy niż różnica opinii w niektórych kwestiach.

Niektórzy z nich ignorowali opinie które były sprzeczne z opinią przywódcy, w wielkich zgromadzeniach takich jak na Minâ. [Wystrzegali się podziałów] do tego stopnia, że całkowicie porzucali swe poglądy w takich wielkich zgromadzeniach, aby tylko uniknąć fitnah (próby, nieszczęścia, klęski) które mogłyby powstać w wyniku ich opinii.

Abu Daud przekazał że `Uthmân (radiallahu `anhu), modlił się cztery rak’ah (nie skracał modlitwy) w Minâ. `Abdullâh ibn Mas`ud (radiallahu `anhu) nie znosił tego uczynku mówiąc, „Modliłem się dwa rak’ah za Prorokiem (sal allahu `alejhi ła sallam), dwa rak’ah za Abu Bakr, dwa rak’ah za `Umarem, i modliłem się dwarak’ah za `Uthmânem z początku jego panowania, jednak później zaczął kompletować modlitwę (wykonując cztery rak’ah), i drogi się rozeszły. Mam jedynie nadzieję, że przyjęte zostaną ode mnie jedynie dwie z czterech rakatów.” Następnie, Ibn Mas`ud modlił się cztery rakaty! Powiedziano do niego, „Winisz `Uthmâna, a następnie sam wykonujesz cztery rak’ah?!” Odpowiedział, „Różnienie się jest złem.” (Sunan Abî Daud, 1/307) [Wg. Szeicha al-Albâni, Isnâd sahih]

Imâm Ahmad przekazał tą samą historię z autorytetu Abu Dharr [Musnad Imâm Ahmad, 5/155] , niech Allâh będzie z nich wszystkich zadowolony.

Niech zatem muzułmanie zastanowią się nad treścią tego hadisu, oraz nad innymi przekazami które zostały wspomniane, w szczególności [niech zastanowią się] ci którzy nieustannie wyróżniają się w swych modlitwach, ci którzy odmawiają naśladowania imamów z innych meczetów, w szczególności jeśli chodzi o modlitwę Witr w Ramadanie, twierdząc że [taki czy inny] nie należy do ichmadhhab.

Również niektórzy ludzie którzy znają się na astronomii zaczynają i kończą post samodzielnie, zanim wspólnota muzułmanów rozpocznie [swój post]. Tak wysoce cenią swą własną opinię i wiedzę, że nie zważają na swój khurudż (rebelię) przeciwko muzułmanom.

Niech zatem zastanowią się nad wiedzą która została przekazana, z nadzieją iż odnajdą [w niej] lekarstwo które uleczy ich ignorancję i zadufanie w sobie. Niechaj dołączą do zjednoczonej wspólnoty swych muzułmańskich braci, gdyż Ręka Allâha jest nad dżamâ`ah (wspólnotą).

Źródło

Autor: Imam Muhammad Nasirud-Din Al-Albani(RH)

Tłumaczył: Abu Anas bin Marian