»O wy którzy wierzycie, gdy przychodzą do was kobiety wierzące które wyemigrowały, sprawdźcie [ich wiarę]; Allâh zna najlepiej ich wiarę, gdy upewnicie się że są one prawdziwie wierzące, nie odsyłajcie ich do niewierzących. Nie są one już im dozwolone [jako żony], i niewierzący nie są dozwoleni im [jako mężowie]. Dajcie niewierzącym to co oni wydali [jako Mahr].« (Surah al-Mumtahanah, 60:10)

Imam ash-Shaukâni komentując ten werset powiedział: „Mamy tutaj dowód na to że wierząca kobieta nie jest dozwolona nie-muzułmaninowi, oraz na to że wypełnienie Islamu wymaga od kobiety aby rozwiodła się ze swoim mężem.” (Fath-ul-Qadir)

Podobnie skomentował imam Qurtubi (Tafsîr, 3:72).

W surah al-Baqarah zostało także objawione co znaczy: »…i nie wydawajcie za mąż [waszych córek] bałwochwalcom do póki nie uwierzą, i zaprawdę wierzący niewolnik jest lepszy niż wolny bałwochwalca…« (Surah al-Baqarah, 2:221) [Z niewiadomych przyczyn ta część wersetu została pominięta w tłumaczeniu Józefa Bielawskiego. ]

Przykładem za życia Proroka (sal allahu `alejhi ła sallam) jest jego córka Zaynab. Za dżahiliyah [przed Islamem] byłą żoną Abu’l-`Aas ibn al-Rab`î, lecz gdy przyjęła Islam ich małżeństwo zostało anulowane. Zaynab zamieszkała w ten czas ze swoim ojcem, a gdy jej mąż przyjął Islam, Prorok odesłał ją do niego. (Przekazał at-Tirmidhi, 1143; Abu Daud, 2240; Ibn Mâdżah, 2009; Imam Ahmad uznał ten przekaz za sahih, 1789).

Źródło

Autor: Abu Anas bin Marian