Allah objawił w Koranie: »A z Jego znaków jest to, iż On stworzył was z prochu; następnie oto, wy ludzie, rozprzestrzeniliście się. I z Jego znaków jest to, iż On stworzył dla was żony z was samych, abyście żyli we wzajemnym spokoju; i ustanowił między wami miłość i miłosierdzie.« (Surah ar-Rum, 30:20-21)

Prorok Muhammad, sal allahu alejhi ła sallam, powiedział: „Ożeń się z kobietą która jest kochająca” (Abu Dauud, an-Nasai i inni)

Nie powinno zatem być źle zrozumiane stwierdzenie, że małżeństwo w Islamie jest jedynie zawarciem kontraktu zezwalającego na seks. Nie powinno także być błędnie pojęte że w małżeństwie Islamskim nie ma miejsca na miłość. Miłość i uczucia w związku małżeńskim są obowiązkowe. Jeżeli uczuć tych brakuje, może to być prawnym powodem do rozwiązania związku.[Szeich Ibn Baaz: Fataawa Islaamiyyah – Tom 3, Strona 264]

Należy jednak odróżnić pojęcie miłość od zauroczenia bądź zakochania się, i należy także rozumieć co w islamie znaczy miłość.

Związek małżeński nie jest w Islamie zawierany dlatego, że ktoś w kimś się zakochał, ponieważ etyka życiowa muzułmanina i muzułmanki nie daje (a przynajmniej nie powinna) dać możliwości „zakochania się” przed ślubem.

Miłość między małżonkami w Islamie jest czymś co stopniowo rozkwita po ślubie. Jest czymś o co obie strony dbają po ślubie. Miłuje się drugą osobę przede wszystkim z powodu jej bogobojności, dobrego charakteru, wypełniania swych obowiązków względem naszego Stwórcy, z powodu jej łagodności i dobroci. Owszem, osoby które zamierzają się pobrać powinny poznać swego partnera, ale nie w sposób jaki jest powszechny w kulturze zachodnio-europejskiej.

Muzułmaninowi nie wolno przebywać z kobietą (która nie jest jego żoną, lubmahram[1]) sam na sam. Zatem randki, wzajemne adorowanie się, 'podrywanie’, intymne rozmowy nie są dozwolone przed ślubem.

Ale należy ponownie zaznaczyć, że poznanie partnera, jest zalecane. Co więcej, kobieta powinna ujrzeć mężczyznę który jej się oświadcza, a mężczyzna także powinien ujrzeć kobietę której się oświadcza. Powinien ujrzeć ją bez nakrycia głowy, jej twarz, dłonie i stopy (czyli to co zwykle zakrywa przed obcymi mężczyznami, jednak nie może z nią być sam na sam, tylko u niej w domu, przy jej ojcu, bratu.) [Szeich ibn Baaz: Al-Fataawaa ash-Shar’iyyah fil-Masaa’il il-’Asriyyah min Fataawaa 'Ulamaa’ il-Balad il-Haraam]

Jakie są zatem powody dla których poślubia się kobiety?

Prorok Muhammad, sal allahu alejhi ła sallam, wyraźnie je sprecyzował: „Kobietę bierze się za żonę z czterech powodów, tj. jej majątku, statusu jej rodziny, jej urody lub jej religii. Powinniście brać za żonę kobietę religijną a zaznacie spokoju.” (Sahih al-Buchari)

Małżeństwo w Islamie jest instytucją, która ma bardzo wysoki status w życiu każdego muzułmanina. Jest instytucją, którą Allah stworzył dla swoich sług, ażeby mogli wypełnić swoje naturalne potrzeby oraz wieść szczęśliwe życie w obrębie limitów ustalonych przez Niego w Koranie oraz w Sunnie Proroka (sal allahu alejhi ła sallam).

Jest instytucją, która przynosi korzyści całej społeczności albowiem zapobiega cudzołóstwu, problemom takim jak dzieci z niepełnych rodzin, oraz wielu chorobom, szerzącym się we współczesnym świecie. Małżeństwo, poparte umową nazwaną nikaah, oprócz czynienia prawym tego, co bezprawne przed małżeństwem (stosunek seksualny), ma wiele zalet, duchowych, uczuciowych, społecznych i rodzinnych. Zawarcie małżeństwa jest także aktem czci w Islamie.

Kiedy para stawia Islam na centralnym miejscu w swoim życiu, czyni to z chęci zadowolenia Allaha (subhanahu ła ta`ala), albowiem za zawarcie małżeństwa oboje zdobędą nagrodę w tym oraz w następnym życiu, insha’allah. Wzmocnią swoją wiarę, jeżeli tylko będą wspólnie przestrzegać przykazań Allaha i Jego Proroka.

Zatem jeżeli ktoś z was znajdzie kandydatkę na żonę, lub kandydata na męża, niech zmówi salaat-ul-istikhaara (modlitwa z prośbą do Allaha o wskazanie właściwej drogi w konkretnej sprawie) a resztę niech pozostawi Allahowi.

»Panie nasz! Daj nam od naszych żon i naszego potomstwa ochłodę oczu i uczyń nas wzorem dla bogobojnych!«

(Surah al-Furqaan, 25:74)

[1]Mahram to osoba która jest spokrewniona z inną w taki sposób który permanentnie zabrania im zawarcia związku małżeńskiego. Pokrewieństwo to wynika z więzów krwi, dzieci karmionych piersią lub więzów małżeńskich. Mahram kobiety są: Jej ojciec, dziadek, syn, wnuk, brat, wuj (brat taty lub mamy), teść, zięć, przybrany syn, brat mleczny. Przykłady osób nie-mahram to: kuzyn (z obu stron), brat przyrodni, szwagier. Zobacz także werset 4:23 w Koranie.

Źródło

Autor: Abu Anas bin Marian