Pytanie: Jaką odległość należy przebyć, aby móc skracać modlitwy?

Odpowiedź: Odległość, która zezwala na skrócenie modlitw została przez niektórych uczonych zdefiniowana jako osiemdziesiąt trzy kilometry, niektórzy uczeni twierdzą, iż zależy ona od ogólnie przyjętej definicji podróży nawet, jeśli (podróżujący) nie przebył osiemdziesięciu kilometrów. I jeśli ludzie nie klasyfikują czegoś jako podróży, to nie jest to podróżą, nawet jeśli osiąga 100 kilometrów.

Ta ostatnia (opinia), jest opinią Szeich-ul-Islam Ibn Taymiyyah, albowiem Allah (subhanahu ła ta`ala) nie zdefiniował odległości zezwalającej na skrócenie modlitw; Prorok (sal allahu `alejhi ła sallam) również jej nie określił.

Anas ibn Mâlik (radiallahu `anhu) powiedział:

„Kiedy Prorok przebył trzy mile lub farâsikh (odległość równa 3 milom), skracał modlitwy i ofiarowywał dwa rakaty.” (Sahih Muslim, Księga dotycząca Modlitw Podróżnego, rozdział 'Modlitwy Podróżnego’, 691)[Istnieją także inne hadisy, opisujące inne sytuacje, inny dystans, i ze względu na to Uczeni są różnych opnii. przyp. Abu Anasa]

Opinia Ibn Taimiyyah jest bliższa prawdy. Nie ma też problemu – gdy istnieje różnica w definicji podróży – jeśli człowiek postępuje zgodnie z opinią, która określa konkretną odległość [podróży], ponieważ Imamowie i Uczeni, którzy szczerze starali się osiągnąć werdykt (mudżtahidîn) tak orzekli. Więc nie ma w tym problemu za Wolą Allaha. Tak długo jak kwestia ta nie została zdefiniowana, to postępowanie według tego, co jest ogólnie uznawane za podróż jest właściwą opinią.

Skracanie i łączenie modlitw

Pytanie: Odnośnie kwestii, kiedy wolno łączyć modlitwy – kiedy wolno je skracać?

Odpowiedź: Łączenie modlitw nie jest powiązane z ich skracaniem [Skraca się modlitwy cztero-rakatowe do dwóch rakatów. Łączyć można Duhr z `Asr, i Maghrib z `Iszâ. Inne łączenie nie jest dozwolone. przyp. Madżidy]. Łączenie modlitw uzależnione jest od potrzeby. Jeśli człowiek ma potrzebę je łączyć, niechaj je łączy. Na przykład modlitwy (zbiorowe w meczecie) łączy się podczas ulewnych deszczy, ponieważ uciążliwe byłoby by dla ludzi powracanie [ponownie] do meczetu. Modlitwy łączy się również [w meczecie], gdy zimą wieje zimy wiatr, który utrudnia przyjście do meczetu. Muzułmanin może również połączyć modlitwy, kiedy obawia się utraty dobytku, naruszenia majątku itp.

W Sahih Muslim zostało także przekazane z autorytetu `Abdullâh ibn `Abbâs (radhi allahu `anhu): „Prorok połączył modlitwy dhuhr oraz `asr, a następnie maghrib i `iszâ, a nie zachodziła obawa (o jego życie, zdrowie) ani nie było ulewy.” Zapytano, „Dlaczego tak uczynił?” Odpowiedział: „Nie chciał, aby jego wspólnota napotykała trudności.” Co oznacza „nie chciał aby istniały trudności które miałyby spowodować by ktoś opuścił modlitwy zbiorowe.” (Sahih Muslim, Księga dotycząca Modlitw Podróżnego, rozdział 'Łączenie modlitw rezydenta’, 705)

Takie jest zatem kryterium – jeśli osoba napotka trudności które powodują, że opuści modlitwę zbiorową, wtenczas dozwolone jest aby łączył. Jeśli nie ma trudności, nie łączy. Podróż jednak najprawdopodobniej spowoduje trudności, które przyczynią się do opuszczenia kongregacji. Jeśli tak jest, to dozwolone jest dla podróżnego łączyć modlitwy, bez względu na to czy jest w trakcie podróży, czy też zatrzymał się (w miejscu docelowym swej podróży). Jeśli jest w trakcie podróży, preferowane jest łączenie modlitw, jeśli zaś zatrzymał się (dotarł do swego celu), preferowane jest nie łączenie modlitw.

Wyjątkiem jest przypadek człowieka, który zatrzymał się w miejscu, w którym jest meczet i odprawiane są zbiorowe modlitwy – jego obowiązkiem jest uczestnictwo w tych modlitwach, nie może ich ani skracać ani łączyć. Jeśli jednak opuszcza modlitwę zbiorową, wówczas skraca ją, ale nie łączy jej, chyba, że musi (powodu ku łączeniu zostały wytłumaczone powyżej).

Źródło

Autor: Szeich Muhammad ibn Sâlîh al-`Uthaymîn(RH)

Tłumaczyli: Abu Anas bin Marian i Madżida Sha’ban