Allah w Qur’anie mówi (co znaczy, wg J. Bielawskiego): „Na jutrzenkę! Na dziesięć nocy!” (Sura Al-Fadżr – Jutrzenka – ajaty 1. i 2.) Chodzi tutaj o pierwsze dziesięć dni i nocy miesiąca Dhul-Hidżdża, a kiedy Allah na coś przysięga, to znaczy, że musi to być naprawdę coś bardzo wielkiego i bardzo ważnego.

Prorok Muhammad (PZN) powiedział: Nie ma nic lepszego od dziesięciu (pierwszych) dni miesiąca Dhul-Hidżdża. Ktoś z ludzi, którzy go słuchali, zapytał: A wysiłek na Drodze Allaha? Prorok (PZN) odpowiedział: Nawet on nie jest lepszy od początku miesiąca Dhul-Hidżdża.

Prorok (PZN) zachęcał muzułmanów do tego, by właściwie wykorzystali ten wyjątkowy czas – i także my powinniśmy pamiętać o tym dzisiaj. Dobrze poświęcić jak najwięcej czasu na modlitwę, tasbih i takbir, post… Najlepszym dniem na post jest dzień Arafat (dziewiąty dzień miesiąca Dhul-Hidżdża). Prorok (PZN) powiedział: Kto pości w Arafat, temu Allah przebacza jego grzechy z przeszłego i przyszłego roku.

Towarzysze Proroka (PZN) korzystali z jego rad i dobrze wykorzystywali ten czas. Powinniśmy brać z nich przykład i tak jak oni trzymać się nauki Proroka Muhammada (PZN) i jego sunny. Dziesiąty dzień Dhul-Hidżdża to Święto Ofiarowania. Dobrze po modlitwie świątecznej ofiarować Allahowi kozę, owcę, krowę czy wielbłąda. Zwierzę nie może być chore i najlepiej, żeby było młode – ofiarowujemy Allahowi to, co kochamy, a nie to, co jest nam niepotrzebne. Mięso zwierzęcia ofiarnego dzielimy na trzy równe części – jedna jest dla nas i dla naszej rodziny, druga dla biednych, trzecia dla potrzebujących.

Zarżnięcie zwierzęcia musi być dla niego jak najbardziej bezbolesne (pamiętajmy, że Islam jest religią miłości i miłosierdzia nie tylko wtedy, kiedy chodzi o traktowanie drugiego człowieka, ale także wtedy, kiedy chodzi o traktowanie zwierząt). Powinniśmy zwrócić zwierzę łbem w stronę Mekki, a przed zarżnięciem go wypowiedzieć Bismillahi, Allahu Akbar i dodać: O Allahu, przyjmij ode mnie tę ofiarę, jak przyjąłeś ją od Ibrahima (PZN).

O ofierze Ibrahima (PZN), który był gotów zabić swojego syna Isma’ila (PZN), Allah mówi w Qur’anie (co znaczy, wg J. Bielawskiego): „I obwieściliśmy mu radosną wieść: chłopca wspaniałomyślnego. A kiedy ten doszedł już do wieku, kiedy mógł razem z nim się trudzić, on powiedział: 'Synu mój! Oto widziałem siebie we śnie, zabijającego ciebie na ofiarę. Rozważ więc, co o tym myślisz?’ Powiedział: 'O mój ojcze! Czyń, co ci nakazano! Ty mnie najdziesz cierpliwym, jeśli tak zechce Allah!’” (Sura As-Saffat – Szeregi – ajaty 101. i 102.)

Później Allah wysłał Ibrahimowi (PZN) anioła, który polecił mu, żeby zamiast Isma’ila (PZN) złożył w ofierze baranka. Do dzisiaj miliony muzułmanów w Święto Ofiarowania (’Id Al-Adha) składają w ofierze zwierzęta, nawiązując do tradycji Ibrahima (PZN) i Isma’ila (PZN).

Autor: Abd ul-Karim