Historia muzułmańskiej nauki – Przemysł
Artykuł pochodzi z serwisu islam.pl
Abbasydzki Kalif Harun al-Raszid wysłał Karolowi Wielkiemu z Bagdadu do Aix prezent w postaci zegara, wykonanego przez swoich zegarmistrzów. Zegar dzwonił, co godzina, kiedy wybijała pełna godzina, co wywołało wielkie zdziwienie i zachwyt całego dworu niedawno ukoronowanego władcy Świętego Imperium Rzymskiego Masakra i wypędzenie przez chrześcijan muzułmanów z Andaluzji spowodowały zamknięcie wielu ze znakomitych zakładów produkcyjnych, które funkcjonowały według prawa muzułmańskiego i zatrzymanie się postępu w nauce, rzemiosłach, sztukach i rolnictwie.
Miasta, z powodu braku wykwalifikowanych murarzy, zaczęły popadać w ruinę. Ilość ludności Madrytu spadła z 400.000 do 200.000 mieszkańców. W Sewilli, w której za panowania muzułmanów mieściło się 1.600 zakładów produkcyjnych, uchowało się jedynie 300 a 130.000 pracowników straciło swoje miejsca pracy. Spis ludności, sporządzony za panowania Filipa IV, ujawnił spadek ilości mieszkańców o 75%.
To również muzułmanie sprowadzili papier produkowany na bazie bawełny, jako substytut dla pergaminu. Był to wynalazek, który stał się podstawą, do późniejszego wynalezienia w Europie – druku, wykorzystując starą chińską technikę. W ten sposób przyczynili się do ogromnego rozwoju nauki w Renesansie.
Więcej, mnisi męcząc się z produkcją pergaminu, na którym zapisywali swoje religijne teksy, zaczęli coraz częściej zdrapywać ze starych pergaminów bezcenne starożytne naukowe teksty i używać ich ponownie jako palimpsestów (rękopis pergaminowy, z którego usunięto pierwotny tekst, i aby zaoszczędzić drogi materiał, ponownie go zapisano). Wprowadzenie papieru zakończyło tą katastrofalną dla nauki praktykę, tak, że udało się ocalić sporą ilość tekstów, które w innym wypadku zaginęłyby bezpowrotnie, tak, jak wiele innych.
Papierowy rękopis z roku 1009 (ery chrześcijańskiej) został znaleziony w bibliotece Eskorialu i pretenduje do miana najstarszej, zachowanej do dzisiaj, książki, zapisanej ręcznie na papierze.
Papier produkowany na bazie jedwabiu był oczywiście wynalazkiem chińskim, jako że jedwab był rodzimy w Chinach, a rzadki w Europie. To muzułmański geniusz spowodował, że jako substytutu jedwabiu użyto bawełny. Zapewniło to Europie obfity zasób praktycznego materiału do reprodukcji książek przez mnisich skrybów.
Philip Hitti napisał w swojej Historii Arabów, że: Sztuka budowania dróg na terytoriach muzułmańskich była tak dobrze rozwinięta, że w Kordobie znajdowały się kilometry wybrukowanych dróg, rozjaśnionych w nocy po obu stronach, przez domy, tak że ludzie mogli chodzić bezpiecznie. W tym czasie w Londynie czy Paryżu każdy kto zapuszczał się na zewnątrz w deszczową noc, szedł w błocie po kostki; i chodził tak przez siedem stuleci po wybrukowaniu Kordoby! Oksfordzcy uczeni uważali kąpanie się za błachowalczą praktykę, podczas gdy studenci z Korboby bawili w luksusowych publicznych łaźniach!