Hiszpania pod panowaniem muzułmańskim

Artykuł pochodzi z serwisu islam.pl

(W Hiszpanii jednym z najważniejszych miast była Kordowa (Kordoba, Córdoba, w j.arabskim:Kurtuba). Miasto to było głównym ośrodkiem arabskiego państwa Andaluzji (Endulus). Muzułmanie pod dowództwem Tarik bin Zijad (niech pokój będzie z nim) wchodząc w roku 95/711 do Hiszpanii zrobili sobie z tego miasta stolicę i ośrodek kulturalny. To na wpół zdziczałe miasto zamienili na całkowicie cywilizowane. Wybudowali tam wielki pałac zwany Elkasr, szpitale, szkoły. Oprócz tego założyli też wielki uniwersytet, który był pierwszym założonym uniwersytetem w Europie. W tamtych czasach Europejczycy byli bardzo zacofani w nauce, technice, medycynie, w rolnictwie i w cywilizacji. Muzułmanie przynieśli im naukę, technikę i cywilizację, stali się ich nauczycielami.

Założyciel Islamskiego Państwa w Andaluzji Abdurrahman I bin Muawije bin Hiszam bin Abdilmelik, zm.w roku 172/788, (niech pokój będzie z nim) chciał zbudować w Kordowie bardzo wielki meczet. Pragnął, by ten meczet był jeszcze większy, piękniejszy i okazalszy od meczetów znajdujących się w Bagdadzie. W Kordowie wybrał najodpowiedniejsze na to miejsce. Działka ta należała do pewnego chrześcijanina, który chciał za nią bardzo dużo pieniędzy. Abdurrahman I był bardzo sprawiedliwym władcą. Jeśliby chciał, to mógłby wziąć tą działkę siłą,jednak absolutnie nie postąpił w ten sposób. Przeciwnie wypłacił właścielowi żądaną przez niego sumę. Chrześcijanie za tą sumę pieniędzy wybudowali sobie trzy kościoły. Budowa meczetu rozpoczęła się w roku 169/785. Sułtan Abdurrahman I pracował codziennie po kilka godzin na budowie jako robotnik. Materiały budowlane sprowadził z wielu wschodnich krajów. Na tej działce złożył sprowadzone z Libanu najlepsze drzewo przeznaczone na części drewniane tej budowli, z różnych krajów wschodnich kolorowy marmur, z Iraku i Syrii wartościowe kamienie, drogocenne perły, szmaragdy, kości słoniowe. Wszystko było bardzo piękne i w ogromnej ilości. Meczet zaczął pomału wzrastać w postaci wspaniałej budowy. Nie starczyło mu jednak życia, by zobaczyć wybudowany meczet. W roku 172/788 zmarł. Po nim monarchą został jego syn Hiszam i wnuk Hakem I (niech pokój będzie z nimi).

Oni to prowadzili dalej starania, by zakończyć budowę meczetu. Budowa trwała 10 lat. Jednak później dobudowywano też każdego roku jakąś część i ostatni kształt meczet przybrał w roku 380/990, tzn. po 205 latach. Hakem II wybudował w roku 366/976 w meczecie kazalnicę ze złota. I tak meczet ten stał się bardzo ogromnym, majestatycznym, bardzo pięknym i znaczącym dziełem. Wymiary meczetu wynosiły 120×135 metrów i był on w kształcie czworokąta. Z jego kątów wychodziły trochę do przodu dwa ramiona. Wynosiły 135 metrów. W zasadzie te wyciągnięte ramiona wychodząc z części fundamentów doprowadziły do powstania otwartego dziedzińca. W meczecie znajdowało się 1419 kolumn, które miały wysokość 10 metrów. Te kolumny zostały zrobione z najlepszej jakości marmuru na świecie. Sklepienia tych kolumn zostały utworzone z marmuru różnego koloru. Gdy wchodziło się do tego meczetu, to miało się wrażenie, że jest się w lesie kolumn. Patrzący na głowice marmurowych kolumn widząc to piękno wpadali w zachwyt. Każdy, kto wchodził do meczetu zostawał zafascynowany. W tamtych czasach nigdzie indziej na świecie nie można było zobaczyć tyle piękna. Meczet posiadał 20 drzwi. Przed drzwiami znajdowały się ogrody drzew pomarańczy,wszędzie było pełno zieleni. Wokoło meczetu znajdowały się się też inne ogrody, sadzawki, fontanny, źródła. Zrobiono wiele kranów wody, by muzułmanie mogli dokonać abdestu (rytualnego obrządku mycia). Podłogi meczetu zostały wykonane z najwartościowego marmuru i udekorowane były ozdobami z drzewa. Wartościowe deski sprowadzone z Libanu, które użyto do zrobienia sufitu, dawały osobne piękno i wielkość. Na ścianach i suficie znajdowały się grawery, ozdoby i piękne napisy. Człowiekowi wchodzącemu do meczetu patrząc wydawało się, że ten wspaniały las kolumn nie skończy się. W nocy meczet był oświetlany srebnymi kagankami, z których tryskało kolorowe światło.

Na czubkach minaretów znajdowały się głowice w kształcie granatów. Te głowice były ozdobione klejnotami, perłami, szmaragdami, zaś miejsca znajdujące się pomiędzy kamieniami zostały pokryte kawałkami złota. W słowniku Müncid napisanym przez chrześcijańskich duchownych znajdują się dwa wytworne obrazy widoku meczetu w Kordobie.

Chrześcijanie w roku 897/1492 niszcząc Państwo Andaluskie, gdy weszli do Kordoby, to pierwszym ich czynem był napad na ten meczet. Do tej wielkiej wspaniałej budowy wjechali na koniach. Chroniących się w meczecie muzułmanów tak wyżynali bez litości, że drzwiami meczetu wypływała krew. Później rozbijając złotą kazalnicę na kawałki podzielili ją między sobą. Podzielili się też zrobionymi z kości słoniowej pulpitami, które używno podczas czytania św.Koranu. Przechowywany w kazalnicy napisany przez św.Omera jako drugi św.Koran, który był ozdobiony perłami i szmaragdami, zdeptali. W ten sposób te dwa niepowtarzalne dzieła, jakimi była kazalnica i i ten św.Koran, zostały zniszczone. Barbarzyńscy Hiszpanie pod groźbą miecza zmuszali wszystkich muzułmanów i żydów do przejścia na Chrześcijaństwo. Ci żydzi, którym udało się uciec, szukali schronienia w Państwie Osmańskim. Dzisiaj żyjący w Turcji żydzi są ich wnukami. Gdy tymczasem muzułmanie po raz pierwszy zajmując te kraje nie dotykali w ogóle żyjących tam żydów i chrześcijan, pod żadnym względem nie przeszkadzali im w spełnianiu ich obrządków religijnych. Chrześcijańscy Hiszpanie po tym niespotykanym barbarzyńskim wymordowaniu muzułmanów i żydów rozpoczęli burzyć to dzieło sztuki, jakim był ten wspaniały meczet. Najpierw ściągając z minaretów głowice w formie granatów ozdobione złotem i szmaragdami zaczęli je rabować. Na ich miejscach położyli zrobione z bezwartościowego kamienia brzydkie głowice, o których mówili, że mają kształt aniołów. Pozrywali z sufitu okazałe, piękne ozdoby zrobione z drzewa. Piękną marmurową podłogę porozbijali na kawałki. Na ich miejscu położyli prymitywne kamienie. Ze ścian pozrywali wszystkie piękne ozdoby i zniszczyli je. Kolumny starali się zburzyć, jednak udało im się tylko część z nich powalić. Pozostałe kolumny pomalowali brzydkim wapnem. Tych zburzonych kolumn były setki i pozostały w meczecie w formie stosu rozbitego marmuru.

Większość z 20 drzwi została zamurowana kamieniami. W końcu jako ostatnie dzieło barbarzyństwa w roku 929/1523 podjęli decyzję zrobienie na miejscu meczetu kościół. Zwrócili się z prośbą o zezwolenie na to do Cesarza Hiszpanii i Niemiec Karola V (Charles Quint), który żył w latach 906 – 966/1500-1558. Karol V najpierw nie zgodził się na tą propozycję. Jednakże fanatyczni kardynałowie zmusili go do tego broniąc się tym, że należy koniecznie w imieniu religii tego dokonać. Na ich czele stał bardzo wpływowy kardynał Alonso Maurique, który jednocześnie przekonał też o tym papieża. Karol V widząc, że papież także jest chętny wobec zamiany meczetu na kościół, został zmuszony do udzielenia zezwolenia. Podczas budowy kościoła zburzono jeszcze wiele kolumn w meczecie i w końcu pozostało ich tylko 812 tzn., że przynajmniej zostało zburzonych 600 wartościowych kolumn z marmuru.

Wybudowany kościół przedstawił się w formie brzydkiej budowy, która powstała w środku meczetu w kształcie krzyża o powierzchni 52×12 metrów. Karol V przyjechał osobiście do Kordowy, by zobaczyć ten kościół. Bardzo się zasmucił i powiedział: Widząc dokonane przez was barbarzyństwo bardzo żałuję, że dałem wam na to zgodę. Gdybym wiedział, że to piękne dzieło, które nie ma sobie podobieństwa na świecie, w ten sposób zniszczycie, to bym nie dał wam zgody i wszystkich was bym ukarał. Zrobiony przez was ten brzydki kościół stanowi prymitywną budowlę, której podobne można wszędzie znaleźć. Gdy tymczasem nie ma możliwości wybudowania podobieństwa tego okazałego meczetu. Dzisiaj odwiedzający ten okazały meczet pomimo, że pozostały po nim tylko jego ruiny, zachwycają się pięknem wielkiego dzieła islamskiej architektury, ubolewają widząc ten kościół, który pośrodku wygląda jak karzeł i smucą się ze względu na to, że tak wspaniałe dzieło doprowadzono do tego stanu.) Tutaj kończy się tłumaczenie fragmentu z książki pt. Spanien. Powyższe wiadomości zostały napisane przez zorganizowaną przez chrześcijan komisję, w której znajdowali się też chrześcijańscy duchowni. Jest to całkowita prawda! Oto widzicie: Kto zmuszał na siłę do zmiany religii, kto miejsca obrządków religijnych burząc rabował, kto dokonywał tyraństwa. Na te pytania otrzymaliście tutaj odpowiedź. Dzisiaj ten meczet w Kordowie nosi nazwę Mezquita-Catedral (dawny meczet, a obecnie katedra). Słowo Mezquit pochodzi od słowa Mesdżid. Znaczy to, że obiekt ten nosząc nazwę mesdżid (mały meczet, miejsce dokonywania obrządków religijnych przez muzułmanów) jest dalej traktowane jako wspaniałe dzieło cywilizacji islamskiej a nie odwiedza się go jako kościół.

Poniższe wiadomości zostały zaczerpnięte z wydanego w roku 1312/1894 w Würzburgu w Niemczech dzieła pt. Spanien (Hiszpania) przygotowanego przez księdza Salvatora, prof. Grausa, teologa Kirchberga, Barona von Bibra i panią Threlfal.