Kiedy rozmawiamy z ludźmi innych religii, mogą nas zapytać, dlaczego wybraliśmy akurat Boga-Allaha, a nie wiarę w Trójcę czy Jahwe żydów, który też jest jeden. I tutaj uwaga: nie odpowiadamy im, dlaczego wybraliśmy Islam (bo religia pokoju, bo posty, bo dobroczynność…), tylko powinniśmy im odpowiedzieć, co podoba się nam w przedstawieniu Boga w Islamie.

Można zauważyć na przykład – dlaczego u chrześcijan Bóg po sześciu dniach musiał odpoczywać, albo jak może być Ojcem i Synem (w dodatku równocześnie), skoro jest Pierwszy bez początku i Ostatni bez końca.

Warto pamiętać o trzech fragmentach Qur’anu (wszystkie w tłumaczeniu znaczenia wg J. Bielawskiego):

„Bóg! Nie ma Boga, jak tylko On – Żyjący, Istniejący! Nie chwyta Go ni drzemka, ni sen. Do Niego należy to, co jest w niebiosach i to, co jest na ziemi! A któż będzie się wstawiał u Niego inaczej jak za Jego zezwoleniem? On wie, co było przed nimi, i On wie, co będzie po nich. Oni nie obejmują niczego z Jego wiedzy, oprócz tego, co On zechce. Jego tron jest tak rozległy, jak niebiosa i ziemia; Jego nie męczy utrzymywanie ich. On jest Wyniosły, Ogromny!” (Al-Bakarah, ajat 255. – tzw. ajat kursi.)

Słowo „Żyjący” użyte w tym wersecie można także rozumieć jako „Wieczny”. „Istniejący” oznacza, że Jego istnienie ma wpływ na ten świat, że Bóg opiekuje się każdym stworzeniem i każdą rzeczą na tym świecie i nic się nie dzieje bez Jego woli. Zwrot „nie chwyta Go ni drzemka, ni sen” znaczy, że nie potrzebuje On odpoczynku i że nie ma ani jednej chwili, w której gdziekolwiek na świecie działoby się coś, o czym Allah by nie wiedział; i nawet liść nie spada z drzewa bez Jego Wiedzy (Sura Al-An’am – Trzody – ajat 59)

„W Imię Boga Miłosiernego, Litościwego! Błogosławiony niech będzie Ten, Który zesłał rozróżnienie Swemu słudze, aby był ostrzegającym dla światów! Ten, do Którego należy królestwo niebios i ziemi; Który nie wziął sobie syna; Który nie ma współtowarzysza w królestwie; Który stworzył każdą rzecz i dał jej dokładną miarę. Jednak oni poza Nim wzięli sobie bogów, którzy nie potrafią niczego stworzyć, lecz sami zostali stworzeni. Oni nie mogą działać ani na swoją szkodę, ani na swoją korzyść; i nie władają ani śmiercią, ani życiem, ani zmartwychwstaniem.” (Al-Furkan – Rozróżnienie, ajaty od 1. do 3.) Ten fragment Sury Al-Furkan mówi o bóstwach, które same zostały stworzone, a niczego nie stwarzają (i tak można powiedzieć o wszystkim, co czczą ludzie poza Jedynym Prawdziwym Bogiem – czy to jest natura, czy słońce, zwierzęta, ludzie – jak Jezus (PZN) czy Budda). Przekazuje nam też jasny obraz Boga w Islamie – Allaha, Który nie potrzebuje ani syna, ani partnera, ani wspólnika.

Możemy zapytać – jeśli ktoś ma własną firmę i wszystko dobrze mu idzie, to czy weźmie sobie kogoś na wspólnika? Może przyjąć kogoś z rodziny do pracy, może zrobić dla niego jakiś nowy oddział swojej firmy, ale na wspólnika nie potrzebuje nikogo brać.

Można też przypomnieć inny fragment Qur’anu: „Oni powiedzieli: 'Miłosierny wziął sobie syna!’ Popełniliście rzecz potworną! Niebiosa omal nie rozrywają się, a ziemia omal nie popęka szczelinami, a góry omal nie rozpadną się w proch – od tego, iż oni przypisali Miłosiernemu syna. A nie godzi się Miłosiernemu, aby wziął sobie syna! Każdy, kto jest w niebiosach i na ziemi, przychodzi do Miłosiernego jako sługa.” (Sura Mariam, wersety od 88. do 93.)

Najkrócej o naturze Boga w Islamie mówi Sura Al-Ikhlas: „W Imię Boga Miłosiernego, Litościwego! Mów: On – Bóg Jeden, Bóg Wiekuisty! Nie zrodził i nie został zrodzony! Nikt nie jest Jemu równy!”

Bóg w Islamie jest niepodobny do niczego i nikogo z tego świata, nie można Go sobie wyobrazić. Jeśli mówimy, że człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boga, to znaczy, że człowiek ma miłość i Bóg ma miłość, człowiek ma rozum i Bóg ma rozum, człowiek ma wiedzę i Bóg ma wiedzę, człowiek ma litość i Bóg ma litość… itd. Tylko wszystkie te cechy człowieka są niedoskonałe, a te same cechy u Boga są najdoskonalsze i najpełniejsze. Dlatego mówimy, że na obraz i podobieństwo, bo te wszystkie cechy u człowieka i u Boga mogą być podobne, ale nigdy nie będą równe.

Są też takie cechy, które nigdy nie będą należały do Boga, a mogą należeć do człowieka. Człowiek jest śmiertelny, odczuwa głód, pragnienie i zmęczenie, urodził się i zmartwychwstanie, jest słaby i zależny od czegoś czy kogoś, może kłamać, być niesprawiedliwy albo zły… Boga nigdy nie będzie dotyczyła żadna z tych cech czy rzeczy – one mogą dotyczyć jedynie człowieka.

Poza tym są dwie cechy, które należą do Boga, a nigdy nie będą należały do człowieka.

Po pierwsze – tylko Bóg jest Stwórcą i Stworzycielem. Człowiek nie jest w stanie niczego stworzyć. Ktoś, kto pracuje w fabryce, może np. wyprodukować młotek, ale ten młotek składa się z żelaza i z drewna, a ani żelaza, ani drewna człowiek nie stworzył – on tylko zrobił z nich ten młotek.

Po drugie – tylko Bóg jest Kształtującym, Tym, Który najpierw stworzył, a później dał każdej rzeczy jej funkcję, kształt i właściwości, „Który stworzył każdą rzecz i dał jej dokładną miarę”.

Niekiedy możemy mieć kłopoty ze zrozumieniem tego, jak można najpierw coś stworzyć, a później ukształtować – wydaje nam się, że to jest jedna i ta sama czynność. Można to wyjaśnić na przykładzie ziarenka, z którego wyrośnie drzewo i już wiadomo, jakie to drzewo będzie, ale jednak najpierw jest tylko ziarenko, później ono kiełkuje, później jest małe drzewko, które rośnie i dopiero po jakimś czasie ma już w pełni ukształtowaną postać. Podobnie z człowiekiem – najpierw jest kropla spermy, później zarodek, płód, później rodzi się człowiek, który może być biały, czarny, czy żółty, jeszcze później ten człowiek dorasta…

Dla takich cech Boga i dla takiego Jego obrazu w Islamie wybraliśmy Allaha ?, a nie Boga w innej religii.

Islam mówi nam, że każdy człowiek, kiedy przychodzi na świat, rodzi się jako muzułmanin – niezależnie od tego w jakiej rodzinie się urodził ani niezależnie od miejsca na świecie, w którym się urodził. Dopiero później w zależności od wychowania go przez rodziców może być człowiekiem takiej czy innej religii lub ateistą. Niektórzy ludzie mówią, że wszystkie religie na świecie są różnymi drogami do tego samego Boga – czy rzeczywiście może tak być?

Islam jednoznacznie odrzuca takie stanowisko. Na przykład żydzi i chrześcijanie mówią, że ich Bóg to to samo, co Allah muzułmanów, ale to też nie do końca prawda. Chrześcijanie mają Trójcę, mają kult świętych, kult Marii i wtedy ich religia przestaje być monoteistyczna, a zaczyna się szirk (politeizm). Żydzi też mają jednego Boga, ale uważają, że Bóg w niektórych sprawach ma związane ręce, albo (podobnie jak chrześcijanie) że po stworzeniu świata musiał przez jeden dzień odpocząć. Z kolei w innych religiach mamy wielu bogów (np. hinduizm czy dawne religie pogańskie) albo oddawanie czci człowiekowi (buddyzm, ale także Jezus (PZN) w chrześcijaństwie). Nie można więc powiedzieć, że prowadzą one do tego samego Boga, do Którego prowadzi Islam, będący jedyną prawdziwą religią w Jego „oczach”. Allah mówi w Qur’anie, co znaczy wg J. Bielawskiego: „Religią prawdziwą w oczach Allaha jest Islam!” (Sura Al 'Imran – Rodzina Imrana – ajat 19).

W Qur’anie mamy też pokazane rozmaite cechy (Atrybuty) Allaha, Jedynego Boga w Islamie, odróżniające Go od tego, co czczą inni ludzie, którzy dodają Mu innych bogów lub w ogóle nie uznają Allaha.

„Bóg! Nie ma boga, jak tylko On – Żyjący, Istniejący! Nie chwyta Go ni drzemka, ni sen. Do Niego należy to, co jest w niebiosach i to, co jest na ziemi! A któż będzie się wstawiał u Niego inaczej, jak za Jego zezwoleniem? On wie, co było przed nimi, i On wie, co będzie po nich. Oni nie obejmują niczego z Jego wiedzy, oprócz tego, co On zechce. Jego tron jest tak rozległy jak niebiosa i ziemia; Jego nie męczy utrzymywanie ich. On jest Wyniosły, Ogromny!” (Ajat kursi – Sura Al-Baqarah, 255.)

„Nie ma boga, jak tylko On” – te słowa pokazują, że żadna istota i żadna rzecz poza Allahem ? nie zasługuje na oddawanie jej czci – niezależnie od tego, czy byłoby to jakieś zwierzę, czy człowiek, czy anioł, czy słońce albo księżyc.

Słowo „Żyjący” użyte w tym wersecie można także rozumieć jako „Wieczny”.

„Istniejący” oznacza, że Jego istnienie ma wpływ na ten świat, że Bóg opiekuje się każdym stworzeniem i każdą rzeczą na tym świecie i nic się nie dzieje bez Jego woli. Zwrot „nie chwyta Go ni drzemka, ni sen” znaczy, że nie potrzebuje On odpoczynku i że nie ma ani jednej chwili, w której gdziekolwiek na świecie działoby się coś, o czym Allah ? by nie wiedział.

„Oni nie obejmują niczego z Jego wiedzy, oprócz tego, co On zechce” – ludzie nie mogą poznać przyszłości, zna ją tylko Bóg. Oczywiście byli w historii ludzkości prorocy (Pokój z nimi wszystkimi), którzy przekazali nam rozmaite historie o tym, co się wydarzy, ale wszystkie ich Objawienia pochodziły od Allaha ?, były częścią Jego zamierzenia i były zgodne z Jego Wolą.

„On posiada klucze do tego, co skryte; zna je tylko On sam. On zna to, co jest na lądzie i na morzu. I żaden liść nie spada, żeby On o tym nie wiedział. I nie ma ziarna w ciemnościach ziemi, i nie ma niczego, świeżego czy suchego, co nie byłoby zapisane w Księdze jasnej.” (Sura Al-An’am – Trzody – ajat 59.)

To, co skryte, to przyszłość – w tym wersecie Allah jeszcze raz zaświadcza, że wszystkie Objawienia mogły pochodzić tylko od Niego. „I żaden liść nie spada, żeby On o tym nie wiedział” – wystarczy, że pomyślimy sobie, ile liści spada z drzew (równocześnie!), kiedy przychodzi jesień, żebyśmy uświadomili sobie, że Wszechwiedzy Boga nie da porównać się z żadną cechą ludzką.
„Świeżego czy suchego” – przez świeże trzeba rozumieć to, co żywe, przez suche to, co martwe.
Księga jasna może oznaczać Księgę-Matkę (Umm al-Kitaba), ale może też oznaczać po prostu Wszechwiedzę Allaha.

„A co będą sądzić ci, którzy wymyślają kłamstwo przeciwko Bogu – w Dniu Zmartwychwstania? Zaprawdę, Bóg jest władcą łaski dla ludzi, lecz większość z nich nie jest wdzięczna! I w jakiejkolwiek byłbyś sytuacji, i cokolwiek recytowałbyś z Koranu, i jakiekolwiek podejmujecie działanie – My jesteśmy przy was świadkami, kiedy się w tym zagłębiacie. I nie ujdzie uwagi twego Pana nawet ciężar jednego pyłku – ani na ziemi, ani w niebiosach; ani też coś jeszcze mniejszego od tego, ani też większego – żeby nie było to w Księdze jasnej.” (Sura Junus – Jonasz – ajaty 60. i 61.)

„Ci, którzy wymyślają kłamstwo przeciwko Bogu” – ten fragment Qur’anu mówi o ludziach, którzy sprowadzają innych z Drogi Prostej – czy to z zazdrości, czy to dla własnych korzyści (można też odnieść go do ludzi, którzy wyznają inne religie i twierdzą, że to ich religie, a nie Islam, są prawdziwe). Później mamy ponowne potwierdzenie Wszechwiedzy Boga o każdej rzeczy, czy jest ona duża, czy jest ona bardzo mała.

Allah w Qur’anie czasami mówi „Ja”, czasami „On”, czasami „Bóg” albo „twój Pan” (twój – mówiąc do Proroka), a czasami „My”. Chrześcijanie uważają, że używanie w Qur’anie słowa „My” w odniesieniu do Boga ma być potwierdzeniem teorii o Trójcy. Tymczasem dawni królowie też mówili o sobie „my, król”; do ważnego człowieka też mówi się do dzisiaj „wasza wysokość” (a nie „twoja wysokość”) albo „wasza ekscelencjo”. Obie te formy do dzisiaj przetrwały w języku arabskim, gdzie do dzisiaj do ojca, dziadka, kogoś ważnego, do urzędnika, który ma załatwić jakąś naszą sprawę, przez szacunek mówimy w liczbie mnogiej, a nikt nie mówi, że jest kilku dziadków, czy kilku urzędników. Tak samo ważni ludzie z krajów arabskich w urzędowych pismach też używają formy „my”.

Zaimek w liczbie mnogiej nie jest dowodem na istnienie Trójcy czy wielu bogów, ale ma podkreślać Wielkość Jedynego Boga – Allaha.

„Powiedz: Chwała niech będzie Bogu i pokój nad Jego sługami, których On wybrał! Czy Bóg jest lepszy, czy też to, co oni dodają jako współtowarzyszy?
On jest Tym, Który stworzył niebiosa i ziemię, Który spuścił z nieba wodę dla was – dzięki której sprawiliśmy, iż wyrosły ogrody pełne blasku. Wy nie potrafilibyście spowodować, iżby wyrosły w nich drzewa. Czy jest jakiś bóg obok Boga? Tak, owszem! Oni są ludem, który przypisuje równych.
On jest Tym, Który uczynił ziemię miejscem stałym i utworzył w jej szczelinach rzeki, i utworzył na niej solidnie stojące góry, i utworzył między dwoma morzami przegrodę. Czy jest jakiś inny bóg obok Boga? Ależ nie! Lecz większość ludzi nie wie!
On jest Tym, Który wysłuchuje uciśnionego, kiedy Go wzywa, Który odsuwa zło i Który czyni was namiestnikami na ziemi. Czy istnieje jakiś inny bóg obok Boga? Jakże mało oni sobie przypominają!
On jest Tym, Który prowadzi was drogą prostą w ciemności, na lądzie i na morzu, i Który posyła wiatry jako radosną wieść, zwiastującą Jego miłosierdzie. Czy istnieje jakiś inny bóg obok Boga? Bóg jest wyniosły ponad to, co Jemu przypisują jako współtowarzyszy!
On jest tym, Który daje początek stworzeniu, a potem je ponawia, i Który daje wam zaopatrzenie z nieba i z ziemi. Czy istnieje jakiś inny bóg obok Boga? Przynieście więc wasz dowód, jeśli mówicie prawdę!
Powiedz: Nikt nie zna tego, co ukryte w niebiosach i na ziemi, z wyjątkiem Boga! Oni zaś nie wiedzą, kiedy będą wskrzeszeni. Przeciwnie! Ich wiedza o życiu ostatecznym nie jest wystarczająca; przeciwnie! oni o nim powątpiewają; tak! oni są ślepi!” (Sura An-Naml – Mrówki – ajaty od 59. do 66.)

„Pokój nad Jego sługami, których On wybrał” – chodzi tu oczywiście o Proroków i Wysłanników Allaha do ludzi (Pokój z nimi wszystkimi). Ale już chwilę dalej w tym samym wersecie słowo „oni” oznacza pogan albo po prostu niewiernych.

Ten fragment Sury An-Naml zestawia Allaha z tym, czemu oddają cześć bałwochwalcy i pyta, czy ci „współtowarzysze” robią cokolwiek podobnego do tego, co robi Allah. Przypomnienie tego, co stworzył i co robi dla człowieka Allah zaczyna się tutaj od największych rzeczy – stworzenia Nieba i Ziemi.

„Daje początek stworzeniu, a potem je ponawia” – tutaj może chodzić o narodziny człowieka i jego zmartwychwstanie na Sąd Ostateczny, ale „ponowne stworzenie” może oznaczać także np. deszcz, ożywiający ziemię, która jest martwa po długotrwałej suszy, a kiedy dostanie trochę wody z nieba, znowu się zazieleni.

(Tu z kolei można zauważyć, że deszcz, który daje Allah, zawsze będzie działał na ziemię i na to, co na niej rośnie, lepiej od podlewania przez człowieka.)

Podobne zestawienie Allaha z bożkami możemy znaleźć w innym miejscu w Qur’anie:

„I opowiedz im historię Abrahama!
Oto powiedział on do swego ojca i do swego ludu: Co wy czcicie?
Powiedzieli: Czcimy bałwany i trwamy przed nimi pobożnie.
Powiedział: Czy one was słyszą, kiedy wy ich wzywacie? I czy one są wam pożyteczne, czy szkodliwe?
Powiedzieli: Nie! Lecz my znaleźliśmy naszych ojców, którzy w ten sposób czynili.” (Sura Asz-Szu’ara – Poeci – ajaty od 69 do 74.)

Widzimy tutaj, że nawet bałwochwalcy przyznali, że bóstwa, które czcili, nie mogły niczego stworzyć ani wysłuchiwać próśb ludzi. Tu warto wspomnieć, że tradycja muzułmańska mówi, że kiedy Abu Bakr był małym chłopcem, jego ojciec zaprowadził go do pogańskiego sanktuarium koło Ka’aby i kazał mu paść na twarz przed posągiem bożka. Wtedy Abu Bakr nie zrobił tego, tylko zapytał, czy ten bałwan będzie go słyszał, czy mu pomoże, czy da mu nowe ubranie albo coś do jedzenia.

„W Imię Boga Miłosiernego, Litościwego!
Chwała niech będzie Bogu, do Którego należy wszystko, co jest w niebiosach i wszystko, co jest na ziemi! Chwała Jemu w życiu ostatecznym! On jest Mądry, Świadomy!
On wie, co wchodzi w ziemię i co z niej wychodzi; co schodzi z nieba i co się ku niemu wznosi. On jest Litościwy, Przebaczający!
Mówią ci, którzy nie uwierzyli: Nie przyjdzie na nas Godzina! Powiedz: Tak! Ona z pewnością na was przyjdzie, na mojego Pana, znającego to, co skryte! Nie skryje się przed Nim nawet ciężar pyłku, ani w niebiosach, ani na ziemi; ani mniejsze od tego, ani większe, co by nie było w Księdze jasnej!
– Aby wynagrodzić tych, którzy uwierzyli i czynili dobre dzieła. Otrzymają oni przebaczenie i zaopatrzenie szlachetne.
A tych, którzy usiłują osłabić Nasze znaki, czeka kara bolesnej męki.
I zobaczą ci, którym została dana wiedza, iż to, co zesłał tobie twój Pan, jest prawdą i prowadzi prosto ku drodze Potężnego, Godnego Chwały!” (Sura Saba’ – Sabejczycy – ajaty od 1 do 6.)

„Do Którego należy wszystko, co jest w niebiosach i na ziemi” – nikt inny, żaden człowiek ani dżinn, ani anioł, nigdy nie zadeklarował, że wszystko należy do niego; nigdy nie twierdził tak nikt poza Bogiem.

„I zobaczą ci, którym została dana wiedza, iż to, co zesłał tobie twój Pan, jest prawdą” – muzułmanie wierzą, że Objawienie Muhammada (PZN) pochodzi od Allaha. Uczeni („ci, którym została dana wiedza”) innych religii też wiedzą, że musiało tak być, ale oni tego nie przyznają, bo wolą trzymać się swojej religii niż zwrócić się ku Drodze Prostej. „Powiedz: Wzywajcie tych, których uznajecie poza Bogiem! Oni nie władają nawet ciężarem pyłku, ani w niebiosach, ani na ziemi. Oni nie mają tam żadnego uczestnictwa ani też Bóg nie ma wśród nich pomocnika.” (Sura Saba’ – Sabejczycy – ajat 22.)

Jest to aluzja do wierzeń innych religii, których wyznawcy twierdzą, że Jezus (PZN) pomagał Allahowi w stworzeniu świata. Tak twierdzą chrześcijanie i świadkowie Jehowy (świadkowie mówią też, że później Bóg zrobił z Jezusa (PZN) boga – ale już „boga” pisanego małą literą!).

Można też przypomnieć inny fragment Qur’anu:

„Oni powiedzieli: Miłosierny wziął sobie syna!
Popełniliście rzecz potworną!
Niebiosa omal nie rozrywają się, a ziemia omal nie popęka szczelinami, a góry omal nie rozpadną się w proch
– od tego, iż oni przypisali Miłosiernemu syna.
A nie godzi się Miłosiernemu, aby wziął sobie syna!
Każdy, kto jest w niebiosach i na ziemi, przychodzi do Miłosiernego jako sługa.” (Sura Mariam – Maria – ajaty od 88. do 93.)

To oczywiście jest odpowiedź Allaha na teorie chrześcijan dotyczące Trójcy.

„On jest Tym, Który uczynił was namiestnikami na ziemi. A kto nie wierzy, to jego niewiara zwróci się przeciw niemu. Niewiara tych, którzy nie wierzą, tylko powiększa nienawiść ich Pana; niewiara tych, którzy nie wierzą, tylko powiększa ich zgubę.
Powiedz: Czy widzieliście waszych współtowarzyszy, których wzywacie poza Bogiem? Pokażcie mi, co oni stworzyli na ziemi? Albo czy oni mają uczestnictwo w niebiosach? Albo czy daliśmy im Księgę, aby mieli z niej jasny dowód? Przeciwnie! To, co sobie wzajemnie przyrzekają, niesprawiedliwi, to tylko złuda!
Zaprawdę, Bóg podtrzymuje niebiosa i ziemię, aby nie ustały. A jeśliby one ustały, to nie utrzymałby ich nikt poza Nim. On jest Wspaniałomyślny, Przebaczający!” (Sura Al-Fatir – Stwórca – ajaty od 39 do 41.)

„Niewiara tych, którzy nie wierzą, tylko powiększa nienawiść ich Pana” – jeden z kilku przykładów nie najlepszego lub błędnego tłumaczenia Bielawskiego, arabskie słowo występujące w Qur’anie nie ma takiego znaczenia jak „nienawiść”.

„W Imię Boga Miłosiernego, Litościwego!
Błogosławiony niech będzie Ten, Który zesłał rozróżnienie Swemu słudze, aby był ostrzegającym dla światów!
Ten, do Którego należy królestwo niebios i ziemi; Który nie wziął sobie syna; Który nie ma współtowarzysza w królestwie; Który stworzył każdą rzecz i dał jej dokładną miarę.
Jednak oni poza Nim wzięli sobie bogów, którzy nie potrafią niczego stworzyć, lecz sami zostali stworzeni. Oni nie mogą działać ani na swoją szkodę, ani na swoją korzyść; i nie władają ani śmiercią, ani życiem, ani zmartwychwstaniem.” (Sura Al-Furkan – Rozróżnienie – ajaty od 1. do 3.)

Ten fragment również mówi o bóstwach, które same zostały stworzone, a niczego nie stwarzają (i tak można powiedzieć o wszystkim, co czczą ludzie poza Jedynym Prawdziwym Bogiem – czy to jest natura, czy słońce, zwierzęta, ludzie – jak Jezus czy Budda). Przekazuje nam też jasny obraz Boga w Islamie – Allaha, Który nie potrzebuje ani syna, ani partnera, ani wspólnika. Można powiedzieć, że jest podsumowaniem tego, o czym mówiliśmy wcześniej.

Najkrócej o naturze Boga w Islamie mówi Sura Al-Ikhlas (Szczerość Wiary):

„W Imię Boga Miłosiernego, Litościwego!
Mów: On – Bóg Jeden,
Bóg Wiekuisty!
Nie zrodził i nie został zrodzony!
Nikt nie jest Jemu równy!”

Autor: Abd ul-Karim